Borek Wlkp.: 80. rocznica koronacji cudownego wizerunku Maryi

Podczas uroczystości odpustowych w sanktuarium maryjnym w Borku Wielkopolskim na Zdieżu, nazywanym w średniowieczu „Wielkopolską Częstochową”, którym 2 lipca przewodniczył bp Zdzisław Fortuniak przeżywano w tym roku 80. rocznicę koronacji cudownego wizerunku Matki Bożej Pocieszenia.

Uroczystości odpustowe w boreckim sanktuarium maryjnym odbywające się w tym roku, zgodnie z tematem Roku Duszpasterskiego, pod hasłem „Maryjo, jesteś dla nas wzorem komunii z Bogiem”, rozpoczęły się 29 czerwca. Tradycyjnie już przybyły na nie różne grupy społeczne, stany i zawody: chorzy i starsi, dzieci, młodzież, matki w stanie błogosławionym i całe rodziny, a także kapłani, osoby życia konsekrowanego i przedstawiciele służb mundurowych.

Podczas głównych uroczystości odpustowych, 2 lipca, Sumie Pontyfikalnej sprawowanej przy ołtarzu polowym przewodniczył biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej Zdzisław Fortuniak. Poprzedziło ją natomiast całonocne czuwanie modlitewne przed wystawionym Najświętszym Sakramentem i cudownym obrazem Matki Bożej Boreckiej.

W swojej homilii bp Fortuniak przypomniał, że sanktuarium w Borku Wlkp. jest jednym z najstarszych ośrodków kultu Matki Bożej w naszym kraju, a potwierdzeniem jego znaczenia była koronacja jej cudownego wizerunku przed 80 laty. Papieskie korony nałożył na głowę Maryi i Dzieciątka Jezus Prymas Polski kard. August Hlond 2 lipca 1931 r.

Nawiązując natomiast do hasła tegorocznego odpustu, kaznodzieja zaznaczył, że to właśnie Maryja pokazuje nam, co trzeba zrobić, żeby trwać w komunii z Bogiem podkreślając, że pozostawała Ona „całkowicie otwarta na Boga, w doskonałej zgodzie z Jego wolą, także w momentach trudnych”.

„Maryja pokazała nam więc, że wiary nie wolno sprowadzać do samych słów i mglistych sentymentów” – przekonywał bp Fortuniak dodając, że „żyć w komunii z Bogiem, to znaczy słuchać bardziej Boga niż bałamutnych ludzi”.

Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia usytuowane jest na przedmieściu Borku Wielkopolskiego o nazwie Zdzież, które w XIV w. posiadało własne prawa miejskie. W miejscu, gdzie dziś stoi kościół biło niegdyś źródełko, przy którym niewidomy Jan z Borku doznał cudownego uzdrowienia po objawieniu się mu Maryi. Przypuszczać jednak można, że kult Matki Bożej zaczął rozwijać się w tym miejscu od końca XIII w.

Wówczas powstał zapewne również cudowny obraz, który w opinii wielu historyków jest starszy od obrazu jasnogórskiego. Zresztą Matka Boża Pocieszenia z Borku należała w Rzeczpospolitej do jednego z trzech najbardziej czczonych wizerunków Maryi, obok Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie i Czarnej Madonny na Jasnej Górze, a w średniowieczu Borek nazywano także często „Wielkopolską Częstochową”.

Cudowny wizerunek Maryi z Dzieciątkiem uległ zniszczeniu podczas burzliwej historii sanktuarium i został powtórnie namalowany około połowy XVI w. przez anonimowego artystę. Koronował go koronami papieskimi w 1931 r. Prymas Polski kard. August Hlond. Podczas II wojny światowej sanktuarium boreckie, podobnie jak inne polskie kościoły, zostało zamknięte przez hitlerowskich okupantów, a cudowny wizerunek Maryi ukryto w prywatnym mieszkaniu w pobliskim Gostyniu. W 1946 r. rekoronował go metropolita poznański abp Walenty Dymek.

Zarówno podczas odpustu, jak i w ciągu roku, w sanktuarium boreckim polecane są Bogu za pośrednictwem Matki Bożej Pocieszenia wszystkie intencje pozostawiane tu przez pielgrzymów oraz te przesyłane pocztą i pocztą elektroniczną. Szczegóły dotyczące historii sanktuarium i sprawowanych w nim nabożeństw można znaleźć na jego stronie internetowej: www.parafia-borek.archpoznan.org.pl.