Bp Tyrawa: zgubiliśmy pojęcie kapłańskiego czasu

O konieczności „wyjścia na pustynię”, refleksji nad codziennością i powrocie do pierwszej Miłości – mówił bp Jan Tyrawa do kapłanów w Wielki Czwartek w bydgoskiej katedrze podczas Mszy Krzyżma Świętego.

Na początku modlitwy hierarcha nawiązał do pojęcia ofiary. Zaznaczył, że zostało ono wymazane ze współczesnego języka. „Nikt nie chce się poświęcić, nikt nie chce ofiarować siebie. A to jest to, co przynosi nam Chrystus. Jego kapłaństwo swoje ostateczne źródło czerpie z ofiary. Kiedy mamy w perspektywie beatyfikację Jana Pawła II, może warto na dłużej zatrzymać się nad tymi kategoriami” – mówił bp Tyrawa.

Podkreślił, że ofiarowanie siebie jest wypełnianiem woli Ojca i że powinni się w nim odnaleźć ludzie świeccy, a nade wszystko kapłani na mocy otrzymanego sakramentu. „Dzisiaj brakuje tych pierwszych marzeń, wizji, zapału, jaki nam towarzyszył w dniu przyjmowania święceń kapłańskich. Jacy byliśmy idealistyczni, umieliśmy oddać się Bożej sprawie. Warto postawić sobie pytanie, co zostało nam z tej pierwszej Miłości?” – dodał.

Ordynariusz bydgoski stwierdził, że „wypalenie ludzkie” jest czymś zupełnie normalnym i może dotyczyć również kapłanów. Potrzeba wówczas pewnego czasu, aby „wyjść na pustynię i odnowić ducha”. Po to, by odzyskiwać tę pierwszą Miłość. „Chodzi nam przede wszystkim o dzisiaj. Dlatego że zgubiliśmy pojęcie kategorii kapłańskiego czasu. Daliśmy się wciągnąć w wizję życia, proponowaną tylko przez świat. Dlatego proszę was o refleksję” – powiedział bp Tyrawa.

W modlitwie uczestniczył m.in. ojciec duchowny bydgoskiego seminarium ks. dr Zygmunt Zaborowski. Kapłan przez wiele lat był m.in. profesorem seminarium w Sankt Petersburgu. „Człowiek zastanawia się nad tym, czy jest w ogóle godzien takiego daru, jakim jest kapłaństwo. Skoro Pan Bóg dał mi tyle lat życia, mimo wielu przykrych doświadczeń nadal błogosławi, jestem przekonany, że jestem godzien. Jestem jeszcze bardziej zobowiązany do tego, by czynić dobro” – dodał.

Hierarcha dokonał konsekracji krzyżma świętego, poświęcenia olejów chorych i katechumenów, a kapłani odnowili także przyrzeczenia, które składali podczas święceń.