Szczecin: wyjątkowe Nieszpory na zakończenie obchodów rocznicy katastrofy

Światowa prapremiera dzieła Pawła Łukaszewskiego „Vesperae pro defunctis” była zwieńczeniem szczecińskich obchodów 1. rocznicy katastrofy smoleńskiej 10 kwietnia wieczorem.

Wcześniej modlono się na rondzie Ofiar Katastrofy Smoleńskiej, w południe odbyła się Msza św. w intencji ojczyzny, w szczecińskiej katedrze odsłonięto tablicę upamiętniającą ofiary tragicznego lotu.

Wieczorem szczecinianie wypełnili bazylikę archikatedralną, by uczestniczyć w niezwykłym wykonaniu Nieszporów żałobnych w wersji liturgicznej po łacinie. Przewodniczył im biskup pomocniczy archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej Marian Błażej Kruszyłowicz. Nieszpory zaśpiewały wspólnie Chór Akademicki im. prof. Jana Szyrockiego Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego wraz z Baltic Neopolis Orkiestrą pod dyrekcją Szymona Wyrzykowskiego.

Wszystkie słowa Nieszporów były tłumaczone na ekranie. – Byliśmy wzruszeni i bardzo się nam podobało – mówili obserwatorzy tego wydarzenia. – Zrobiło to na mnie wrażenie, a ja kocham łacinę, ten język stwarza aurę tajemniczości i wynosi słuchacza trochę w górę, jakby do nieba, chcieliśmy uczcić rocznicę tragedii, robiło to też artystyczne wrażenie, to będzie niezapomniany koncert.

W Misterium Pasyjnym wzięło udział ponad stu artystów. – Jestem poruszony tym, co się tu działo – powiedział po wykonaniu dzieła dyrektor artystyczny i dyrygent Chóru Akademickiego im. prof. Jana Szyrockiego Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego. – Ustawienie tyłem do publiczności, do którego nie byliśmy przekonani, części liturgiczne, które przeplatały się z muzyką i powodowały, że zespół był trochę zdekoncentrowany, to były utrudnienia, których się obawiałem. Okazało się, że właśnie dzięki temu miejscu i przeplatanym częściom liturgicznym uzyskaliśmy nową jakość, coś co miało autentycznie sakralny wymiar.

Paweł Łukaszewski napisał utwór w hołdzie swojemu zmarłemu ojcu – mówi ks. Sławomir Zyga, rzecznik Kurii Metropolitalnej w Szczecinie. – Myślę, że to nie tylko dzieło artystyczne, ale także wyraz tych wszystkich nastrojów i bólów, które człowiek nosi w sercu, gdy odchodzi ktoś bliski.