Po trosze moja beatyfikacja

Po tej beatyfikacji również ja będę też po trosze błogosławiony, tak długo byłem przecież blisko tego Papieża – mówi abp Piero Marini. Przez wiele lat był on jedną z twarzy poprzedniego pontyfikatu.

Od 1987 r. jako mistrz ceremonii liturgicznych stał u boku Jana Pawła II w czasie wszystkich publicznych uroczystości. Wspomina go przede wszystkim jako „przyjaciela ludzkości”. A najbardziej cenił sobie w nim umiejętność budowania wokół siebie jedności Kościoła.

Pamiętam gest, który uczynił w trakcie Mszy inaugurującej pontyfikat – powiedział Radiu Watykańskiemu abp Marini. – Zszedł wówczas do wiernych na placu św. Piotra. Ówczesny ceremoniarz był tym nawet trochę zaniepokojony. A dla mnie był to symbol całego pontyfikatu Jana Pawła II: iść do ludzi, do zgromadzenia wiernych…

W ten sposób głosząc Słowo, sprawując Eucharystię i inne sakramenty, potrafił budować wokół siebie, wokół osoby Papieża jedność Kościoła. Pozostały mi w sercu te wielkie celebracje z ogromnymi tłumami, kiedy ci biedni ludzie niemal chcieli rzucić się na Papieża. Były chwile radosne, ale były też chwile trudne. Jak na przykład w Sarajewie. Papież miał trudności z odprawianiem Mszy. Trząsł się nie tylko z powodu choroby Parkinsona, ale również z zimna. Podałem mu wtedy rękę i zobaczyłem, że ten Papież, w którego cieniu żyłem przez tyle lat, nagle się ożywił, nabrał odwagi i mógł kontynuować sprawowanie liturgii – mówił były mistrz papieskich ceremonii.