Wspominamy ósmą pielgrzymkę Papieża

W dzisiejszą niedzielę przypada kolejna stacja nowenny przed beatyfikacją Jana Pawła II. W mediach, parafiach i ruchach katolickich wspomina się nauczanie z ósmej pielgrzymki Papieża do Ojczyzny w 1999 roku. Była to najdłużej trwająca pielgrzymka Jana Pawła II do ojczystego kraju. Przebiegała pod hasłem „Bóg jest miłością”.

Odbywała się ona w dniach od 5 do 17 czerwca 1999 r. W tym czasie Papież odwiedził 13 miejscowości: Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Augustów, Siedlce, Drohiczyn, Warszawę, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice i Częstochowę.

Ta wizyta apostolska zbiegła się z ostatnim okresem przygotowań Kościoła do wigilii Trzeciego Tysiąclecia. Były to więc narodowe rekolekcje zamykające ponad tysiącletnią obecność Kościoła na ziemi polskiej. Także wzorcowy niejako przykład nowej ewangelizacji wobec społeczeństwa pluralistycznego, stojącego na rozdrożu, poszukującego w nowych warunkach swej tożsamości chrześcijańskiej.

Osią tej pielgrzymki – w nawiązaniu do istoty przesłania ewangelicznych błogosławieństw – było wezwanie do szczególnie intensywnego świadectwa chrześcijańskiego u progu nowej epoki, jaką otwiera symbolicznie Wielki Jubileusz Zbawienia.

Zaraz po wylądowaniu w Gdańsku 5 czerwca Jan Paweł II apelował, aby „tak rozpoczęta odnowa wewnętrzna Ludu Bożego na polskiej ziemi mogła być nadal owocnie realizowana, przyczyniając się do nowej wiosny ducha na miarę czasów, ku którym idziemy”.

W homilii na zakończenie Synodu Plenarnego, w archikatedrze warszawskiej 11 czerwca Ojciec Święty wezwał do odnowy świadomości eklezjalnej wszystkich członków Kościoła w Polsce. Zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II wyrażać się ona winna w poczuciu rzeczywistej współodpowiedzialności za kształt apostolskiej pracy Kościoła.

Ta odbudowana świadomość eklezjalna – podkreśla Jan Paweł II – jest niezbędna dla skutecznego prowadzenia dzieła nowej ewangelizacji na ziemi polskiej. Bez odbudowy pogłębionej świadomości eklezjalnej – jak przypominał Papież – trudno jest wyobrazić sobie nie tylko życie autentycznej wspólnoty samego Kościoła, ale również dojrzale apostolstwo jego członków, będące podstawą aktywnej obecności Kościoła we współczesnym świecie.

Wielkim echem odbiła się wizyta Jana Pawła II w polskim Parlamencie, gdzie Papież wyraźnie polemizował z postoświeceniową, nieprzyjazną koncepcją separacji Kościoła i państwa. W swym przemówieniu poruszył też centralne problemy współczesnej demokracji. Przypomniał, że choć demokracja i wolny rynek zawierają w sobie duży potencjał dobra, to przecież nie można jej uważać za ustrój idealny. Papież krytykował postrzeganie demokracji wyłącznie jako zespołu mechanizmów służących osiągnięciu chwilowej większości.

Jan Paweł II przypomniał również bardzo mocno, że parlament nie powinien służyć celom partykularnym, lecz być wyrazicielem interesów całego narodu. Za bardzo ważny został uznany także głos Papieża w kwestii integracji polski ze strukturami zjednoczonej Europy.

„Integracja Polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską. Doświadczenie dziejowe, jakie posiada naród polski, jego bogactwo duchowe i kulturowe mogą skutecznie przyczynić się do ogólnego dobra całej rodziny ludzkiej, zwłaszcza umocnienia pokoju i bezpieczeństwa w Europie” – powiedział Papież.

Pielgrzymka ta – jak żadna inna – obfitowała w niezwykłe, a nawet pełne dramatyzmu przeżycia. Na Błoniach w Krakowie ponad 2,5 milionowy tłum zamarł, gdy obwieszczono, że Jan Paweł II nie może przybyć z powodu nagłej choroby.

W Wadowicach z kolei byliśmy świadkami niezwykłego święta, wokół Głowy Kościoła, który w sposób dowcipny i wzruszający wspominał swe dzieciństwo i młodość (słynne kremówki) w perspektywie upływającego czasu.

Niepowtarzalny charakter miały też papieskie odwiedziny nad Wigrami u państwa Milewskich – prostych rolników, którzy mogli mu powierzyć trudne problemy polskiej wsi w okresie brutalnej transformacji.

Jednym z najbardziej przejmujących akcentów tej pielgrzymki była papieska modlitwa na placu Piłsudskiego w Warszawie, kiedy Ojciec Święty z mocą powtórzył to samo wezwanie do Ducha Świętego, które zapoczątkowało przebudzenie się narodu polskiego przed 20 laty, po długich latach niewoli: „Niech Duch zstąpi i odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi!”.

***

Idea dziewięciomiesięcznego przygotowania do beatyfikacji Jana Pawła II została zaproponowana przez Fundację Dzieło Nowego Tysiąclecia. Druga niedziela każdego miesiąca poświęcona jest w mediach kolejnej pielgrzymce Papieża do Polski, w tym wypadku chodzi o siódmą pielgrzymkę z roku 1999.

Po niedzieli medialnej rozpoczyna się tydzień duszpasterskich działań na katechezie, w parafiach i przeróżnych grupach kościelnych oraz społecznych. Wyrażają się one w spotkaniach, lekturze i rozważaniu papieskiego nauczania, spotkaniach ze świadkami pielgrzymki, nabożeństwach i czuwaniach, sympozjach, dyskusjach itp.