Strumień: odpust w sanktuarium św. Barbary na Śląsku

W jednym z najstarszych polskich ośrodków kultu św. Barbary w Strumieniu na Śląsku Cieszyńskim, podniesionym rok temu do rangi sanktuarium, odbyły się dziś, 5 grudnia, uroczystości odpustowe. Sumie przewodniczył bp Tadeusz Rakoczy, ordynariusz bielsko-żywiecki. Odpust zbiegł się w tym roku z jubileuszem 220. rocznicy poświęcenia kościoła oraz 500-lecia powołania szkoły państwowej w Strumieniu.

Jak podkreśla proboszcz tutejszej wspólnoty parafialnej ks. prałat Oskar Kuśka, Strumień, który obchodzi 25-lecie pracy duszpasterskiej, bezpośrednim przygotowaniem do dzisiejszego odpustu były zakończone w ostatni piątek Misje prowadzone przez ojców jezuitów. Parafia obchodziła także Rok św. Barbary, na który składała się m.in. peregrynacja kopii obrazu św. Barbary.

Duchowny podkreśla także, że sanktuarium przez ostatni rok nawiedziło kilkanaście pielgrzymek. „Co czwartek mamy poranne nabożeństwo ku czci św. Barbary. To dawna tradycja. Po Mszy jest uczczenie relikwii patronki górników. Uczestniczą tu emerytowani górnicy, przedstawiciele bractwa św. Barbary” – wyjaśnia.
Ks. Kuśka zwrócił także uwagę, że niedawno w Muzeum Śląskim w Cieszynie udawało się odnaleźć zabytkowe XV-wieczne tryptyki św. Mikołaja ze Strumienia. „Z tej okazji odbyło się specjalne sympozjum naukowe” – dodaje.

Choć patronka górników, flisaków i wędkarzy jest powszechnie znana na południu Polski, to strumieńskie sanktuarium św. Barbary jest pierwszym na Śląsku. Strumień od dawna związany jest historią kultu św. Barbary. W herbie miasta święta pojawiła się już w 1482 roku. Ona została także patronką pierwszego wybudowanego tu w 1498 roku drewnianego kościoła. W kościele znajdują się relikwie św. Barbary, a przed świątynią stoi figura męczennicy z III wieku autorstwa bielskiej artystki, Barbary Sztwiertni. Działa tu także Bractwo św. Barbary.
Początki Strumienia, zwanego też "Czarnym Potokiem" lub "Czornym Strumieniem", sięgają XIII w.
W roku 1482 Strumień uzyskał prawa miejskie. Ustalono wówczas m.in., że w herbie na pieczęci miasta znajdzie się postać św. Barbary, a obok niej pół orła z całą głową ze złotą koroną, całość na niebieskim polu.