Sieraków: abp Gądecki poświęcił tablicę upamiętniającą kapłana męczennika

Do tego, by nie dać się „rozmienić na drobne” zachęcał abp Stanisław Gądecki 10 września w Sierakowie, gdzie poświęcił tablicę upamiętniającą bł. ks. Narcyza Putza. Pochodzący z tego miasta błogosławiony jest jednym ze 108 męczenników II wojny światowej beatyfikowanych 1999 r. przez Jana Pawła II.

Tablicę upamiętniającą bł. ks. Narcyza Putza umieszczono w kościele pw. NMP Niepokalanie Poczętej w Sierakowie. Jej uroczystego poświęcenia dokonał metropolita poznański 10 września przed wieczorną Mszą św., podczas której dziękowano za tego jednego z najwybitniejszych synów ziemi sierakowskiej, za sto lat istnienia Banku Spółdzielczego w tym mieście oraz za setną rocznicę wybudowania Domu Katolickiego.

W homilii abp Gądecki podkreślił m.in., że błogosławiony „oprócz pracy duszpasterskiej, wszędzie, gdzie posługiwał jako kapłan, był bardzo pozytywnie nastawiony do działalności społecznej”, mając „zdolność do łączenia materii i ducha”. Z jednej strony, jak zauważył metropolita poznański, ks. Putz był „bardzo pogodny w stosunkach z ludźmi”, a z drugiej „był człowiekiem wielkiej pracy organizacyjnej”, co pozwoliło mu dokonać m.in. „dzieła powołania aż trzech nowych parafii w Poznaniu”. Przy tym cały czas ten „ojciec biednych”, bardzo troszczył się o najuboższych parafian.

Abp Stanisław Gądecki zaznaczył również, że ks. Narcyz Putz aresztowany w 1939 r. przez hitlerowców „nie pozwolił złamać swojego ducha i pozostał przewodnikiem duchowym dla innych współwięźniów oraz wzorem znoszenia cierpień w duchu poddania się woli Bożej”. Natomiast jako więzień obozów koncentracyjnych Dachau i Gusen „znosił piekło obozowe z nieprzeciętną pogodą ducha, którą czerpał z modlitwy”.

Ks. Narcyz Putz. urodził się 28 października 1877 r. w Sierakowie. Po ukończeniu gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu w 1898 r. rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Poznaniu. 15 grudnia 1902 r. przyjął święcenia kapłańskie i został powołany na stanowisko wikariusza do Boruszyna. Następnie pełnił posługę duszpasterską w parafii w Szamotułach i we Wronkach, a w 1915 r. został proboszczem parafii Mądre koło Środy Wlkp. Kolejne probostwa ks. Putza to parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Bydgoszczy i, od 1925 r., parafia św. Wojciecha w Poznaniu. Tam podjął również dzieło tworzenia trzech nowych poznańskich parafii: na Winiarach, na Sołaczu i Naramowicach.

9 listopada 1939 r. został aresztowany i umieszczony w Forcie VII w Poznaniu, gdzie doświadczył wiele nienawiści ze strony znęcających się nad nim esesmanów. Te doświadczenia nie zdołały go jednak złamać. 25 kwietnia 1940 r. został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie otrzymał numer obozowy 22064, a następnie do obozu w Gusen, gdzie pracował w kamieniołomach i przy budowie obozu.

Ks. Putz był tam prawdziwym ojcem i opiekunem duchowym dla innych więźniów. Po kryjomu organizował modlitwy i nabożeństwa, budził nadzieję i chęć przetrwania. 8 grudnia wraz z innymi kapłanami powtórnie przewieziono go do Dachau, gdzie również znosił piekło obozowe z nieprzeciętną pogodą ducha. Czerpał ją z modlitwy, a szczególnie z Drogi Krzyżowej.

Zmarł, oficjalnie na zapalenie płuc, w szpitalu obozowym 5 grudnia 1942 r., a jego ciało zostało spalone w krematorium.

Ks. Narcyz Putz został zapamiętany jako bardzo gorliwy i pobożny kapłan, otaczający w swojej pracy duszpasterskiej szczególną opieką ludzi biednych oraz odznaczający się wielkim kultem do Męki Pańskiej i do Najświętszej Marii Panny. Heroizm wiary i świętości życia tego kapłana przyczynił się do wszczęcia jego procesu beatyfikacyjnego jako Sługi Bożego. Został on beatyfikowany 13 czerwca 1999r. w Warszawie, jako jeden ze 108 męczenników II wojny światowej, podczas pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Polski.