XXIV Białostocka Piesza Pielgrzymka na Jasnej Górze

Cztery grupy XXIV Białostockiej Pieszej Pielgrzymki dotarły 12 sierpnia na Jasną Górę. Po pokonaniu prawie 500 kilometrów, do sanktuarium Królowej Polski dotarło ponad 400 pielgrzymów. Wraz z pielgrzymami na Jasną Górę wszedł metropolita białostocki abp Edward Ozorowski.

W 14-dniowej wędrówce pielgrzymom towarzyszyło 14 księży, 15 kleryków i 4 siostry zakonne. Służba medyczna liczyła ponad 30 osób. Najmłodszy uczestnik pielgrzymujący wraz z rodzicami miał niespełna 5 lat; najstarszy liczył 85. Pielgrzymów przywitała również stuosobowa grupa ze Świętej Wody.

Białostocka pielgrzymka zakończyła się Mszą św. w kaplicy Cudownego Obrazu i Apelem Jasnogórskim. Eucharystię celebrował Arcybiskup Metropolita, księża przewodnicy oraz przybyli z Białegostoku kapłani.

W homilii abp Ozorowski podkreślił, że pielgrzymi przebyli jedną z najdłuższych tras pielgrzymkowych, odznaczając się przy tym wyjątkową wolą dojścia do celu. „Reflektując nad tym, co było – mówił – możemy w pielgrzymce odkryć receptę na nasze życie. I każdy kto potrafi czytać tę receptę znajdzie lekarstwo w wielu swoich potrzebach, a nawet chorobach – mówił.

Arcybiskup wezwał wszystkich pielgrzymów, aby „ta długa pielgrzymka była odbiciem tej pielgrzymki, którą stanowi całe życie człowieka, gdyż wszyscy jesteśmy pielgrzymami i wszyscy zdążamy do celu ostatecznego”. „Miesiąc sierpień pokazuje dobitnie, jak wygląda to nasze polskie pielgrzymowanie. Może dlatego – podkreślał – wychodzimy z rożnych kryzysów zwycięsko. W naszej pobożności chrześcijańskiej nigdy nie może zabraknąć Maryi, gdyż sam Bóg dał nam Ją za Matkę i Orędowniczkę”. Apelował także o wspólną modlitwę, bo jeśli „będziemy modlić się razem, to i w życiu będziemy pozostawać razem”.

Hasłem tegorocznej białostockiej pielgrzymki na Jasną Górę były słowa „Będziesz miłował". Wokół nich koncentrowały się codzienne konferencje. We właściwym przeżywaniu pielgrzymki pomagał pątnikom bogaty program „rekolekcji w drodze”. Każdy dzień rozpoczynała Msza św. Wędrówce towarzyszyła modlitwa Godzinek, różaniec, Anioł Pański, Koronka do Miłosierdzia Bożego, a wieczorem Apel Jasnogórski poprzedzony rachunkiem sumienia. W drodze rozważano fragmenty Pisma Świętego, a radość wyrażano śpiewem.

W pokutnej grupie fioletowej sprawowana była dodatkowo Liturgia godzin (jutrznia, nieszpory i kompleta), był wyznaczony czas na medytację, czytane były fragmenty pism „O naśladowaniu Chrystusa” Tomasza a Kempis i „Żywoty świętych”. W grupie żółtej czytane były dokumenty Kościoła oraz dokumenty Ojca Świętego Jana Pawła II (encykliki, adhortacje, listy apostolskie, katechezy). W piątki we wszystkich grupach odprawiana była Droga Krzyżowa.

1 sierpnia pielgrzymi w szczególny sposób pamiętali w modlitwie o Ojczyźnie. W tym dniu wyeksponowana została obecność na pielgrzymce żołnierzy Wojska Polskiego, którzy pielgrzymowali w mundurach. Patriotyczny charakter tego dnia podkreślała również dekoracja znaków pielgrzymkowych biało-czerwonymi wstążkami z czarną tasiemką.

9 sierpnia pielgrzymi modlili się za neoprezbiterów, którzy w Marcinkowie sprawowali Mszę św. prymicyjną. W liturgiczne wspomnienie św. Wawrzyńca, diakona i męczennika, pielgrzymi objęli swoją modlitwą wszystkich przygotowujących się do kapłaństwa; był to również dzień modlitw o powołania.

Pielgrzymi na trasie jak co roku, przyjmowani byli z wielką życzliwością. Swoją wdzięczność wobec gospodarzy, u których nocowali, i którzy na trasie przygotowywali posiłki okazywali modlitwą. Codziennie też modlono się w intencji grupy złotej, czyli tych wszystkich, którzy towarzyszą duchowo pielgrzymom.

Szczególnym miejscem na trasie pielgrzymki była tzw. „Przeprośna Górka”, oddalona o 10 km od Jasnej Góry. Tu, tuż przed wejściem do Częstochowy, tradycyjnie pielgrzymi podziękowali sobie za wspólne pielgrzymowanie i przeprosili za wszelkie słabości i niedociągnięcia podczas wędrówki.