Poznań czci Jezusa Przemieniającego

Od przeszło 400 lat 6 sierpnia w kościele przy ul. Długiej w Poznaniu obchodzony jest odpust ku czci Przemienienia Pańskiego. Zwieńczeniem tegorocznych uroczystości, które rozpoczęły się dziewięć dni temu Nowenną do Cudownego Jezusa Przemieniającego, będzie odpustowa Msza św. celebrowana dzisiaj wieczorem o godz. 18. Przewodniczyć jej będzie dyrektor Caritas Archidiecezji Poznańskiej ks. kan. Waldemar Hanas.

Niepozornie wyglądający z zewnątrz kościółek Przemienienia Pańskiego został wybudowany w 1603 r. staraniem ks. Kościeleckiego, kanonika kapituły poznańskiej, jako wotum wdzięczności Panu Jezusowi za cudowne uzdrowienie. Do prezbiterium sprowadził on z znajdującą się w podziemiach rzymskiej bazyliki św. Piotra statuę Zbawiciela, znajdującą się tu do dziś, wypełniając tym samym ślub złożony Bogu podczas choroby.

Dziś obok będącej sanktuarium świątyni Przemienienia Pańskiego wznosi się szpital kliniczny pod tym samym wezwaniem i dom Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo (sióstr szarytek). „Już prawie dwieście lat obecne jesteśmy w poznaniu służąc jego chorym i ubogim mieszkańcom, a jednocześnie opiekując się tym miejscem kultu Jezusa Przemieniającego” – podkreśla w rozmowie z KAI szarytka s. Krystyna Jaroszewska, przełożona domu przy ul. Długiej.

Jak przyznaje siostra szarytka, miejsce to jest szczególnie znane i bliskie starszemu pokoleniu poznaniaków. Jednak przede wszystkim przychodzą tu ludzie chorzy, czekający w znajdującym się w sąsiedztwie szpitalu na operacje. „Oni wierzą w pomoc Jezusa Przemieniającego i nie doznają zawodu. Chorzy otrzymują wiele łask, za które później przychodzą dziękować, szczególnie ci, którzy byli właściwie skazani już na śmierć, a powrócili do zdrowia” – mówi s. Krystyna Jaroszewska dodając, że powierzają także Jezusowi swoje rodziny prosząc o nawrócenie dzieci czy o uwolnienie od nałogów.

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia założył w 1633 r. we Francji św. Wincenty a Paulo. Było to pierwsze zgromadzenie żeńskie o charakterze apostolskim powołane do służby ubogim, którego głównym celem jest uczczenie Pana Jezusa – źródła wszelkiej miłości – w ludziach ubogich.

Do Poznania siostry szarytki sprowadził w 1822 r. podczas zaboru pruskiego król Fryderyk Wilhelm III, ujęty podczas swojego pobytu w Paryżu ich ofiarną służbą chorym w tamtejszych szpitalach. Prowadzony przez zgromadzenie Szpital Przemienienia Pańskiego szybko osiągnął sławę tak, że edyktem królewskim z 1825 r. siostry otrzymały go na własność.

Posługę sióstr w Poznaniu i Wielkopolsce, podobnie jak to miało miejsce w całym kraju przerwała II wojna światowa, podczas której życie straciły 174 siostry szarytki. Po wojnie władze komunistyczne odebrały zgromadzeniu prowadzone przez nie placówki, w tym także Szpital Przemienienia Pańskiego w Poznaniu, a siostry zostały zwolnione z pracy przy ludziach chorych i osieroconych dzieciach.
Obecnie budynki szpitalne są na powrót własnością Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Mieści się w nich Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, w którym swoją posługę pełnią także dwie siostry miłosierdzia.

Dom na ul. Długiej w Poznaniu, przy którym znajduje się szpital i sanktuarium Przemienienia Pańskiego, to jeden z dwunastu domów zakonnych prowadzonych przez siostry szarytki na terenie archidiecezji poznańskiej dwanaście domów zakonnych. W samym Poznaniu prowadzą one dom dziecka i dwie jego filie oraz dwa domy opieki społecznej. Odwiedzają również chorych w ich domach, a także pracują jako pielęgniarki w Szpitalu Dziecięcym na ul. Krysiewicza oraz w Szpitalu Klinicznym na ul. Długiej.