Odpust Porcjunkuli w dukielskim sanktuarium

2 sierpnia w liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Anielskiej franciszkanie oraz wierni świeccy z III Zakonu św. Franciszka na całym świecie obchodzą święto – odpust Porcjunkuli. Odpust ten uzyskuje się, spełniając zwyczajne warunki.

Łaskę odpustu dla wiernych wyprosił u papieża św. Franciszek po tym, jak według podania, w roku 1216 usłyszał w swojej celi głos: "Franciszku, idź do kaplicy!" Kiedy tam się udał, ujrzał Jezusa, a obok Najświętszą Pannę Maryję w otoczeniu aniołów. Wtedy Chrystus miał powiedzieć do Biedaczyny z Asyżu: "Franciszku, w zamian za gorliwość, z jaką ty i bracia twoi, staracie się o zbawienie dusz, w nagrodę proś mnie dla nich i dla czci mego imienia o łaskę, jaką zechcesz. Dam ci ją, gdyż dałem cię światu, abyś był światłością narodów i podporą mojego Kościoła".

Tego dnia w dukielskim sanktuarium św. Jana z Dukli miała miejsce uroczysta Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem ks. abp. Edwarda Nowaka z Watykanu, rodaka tej ziemi pochodzącego z Nowego Żmigrodu. W koncelebrze brali udział ojcowie bernardyni pochodzący z Ziemi Dukielskiej.

Msza św. była sprawowana m.in. w następujących intencjach: jako główna, w intencji Ojczyzny, za ks. biskupa Kazimierza Górnego, z racji 50. rocznicy święceń kapłańskich (ks. bpiskup nie mógł być obecny na tej uroczystości), za III Zakon św. Franciszka, za zmarłych dobrodziejów tej świątyni.

Ks. arcybiskup wygłosił również kazanie nawiązujące do tego święta: o powstaniu zakonu i odpustu Porcjunkuli oraz święcie Matki Bożej Anielskiej. Przedstawił krótki zarys historyczny kultu Matki Bożej Anielskiej, powstania zakonu franciszkańskiego oraz odpustu Porcjunkuli biorącego swą nazwę od małego kościółka wśród lasów niedaleko Asyżu. Kaznodzieja podkreślił bardzo ścisły związek duchowy św. Franciszka z Matką Bożą, Królową Aniołów, której imieniem został nazwany ów kościółek, odnowiony i wyremontowany własnoręcznie przez św. Franciszka. I tutaj zrodził się II zakon, siostry Klaryski i III zakon – świeckich. I tutaj właśnie, w tym kościółku, otrzymał Boże powołanie św. Franciszek. W kontekście życia i działalności św. Franciszka kaznodzieja ukazał pośrednictwo Maryi w naszym uświęceniu i naszej drodze do Boga. Wskazał na potrzebę odnoszenia naszego życia do wzoru św. Franciszka i codziennego zwracania się do Matki Bożej o opiekę i potrzebne łaski. Wszak od momentu Jezusowego testamentu z krzyża: „Oto Matka twoja” możemy się zwracać do Maryi: Matko, moja Matko!

Na koniec kaznodzieja zadał pytanie: Jakie przesłanie wynika dla nas z dzisiejszego święta? I odpowiedział: „Obecność Maryi w niebie przypomina nam wielkość i godność człowieka, wskazuje nam odpowiedzialność za nasze życie, uświadamia nam i przypomina nam i uświadamia elementarne zasady naszej wiary: istnieje Pan Bóg, istnieje wieczność, my jesteśmy stworzeni przez Boga na obraz i podobieństwo Boże i będziemy z Nim mogli żyć całą wieczność po dopełnieniu naszego życia na ziemi. Matka Boża w niebie, wśród Aniołów, jest dla nas wielkim Znakiem nadziei, że Pan Bóg pragnie naszego szczęścia już tu na ziemi, a przede wszystkim w Królestwie Niebieskim. Że nasze cierpienie i nasza śmierć nie jest ostatnim słowem ludzkiego losu”.
Uroczystości miały bogatą oprawę muzyczną, którą sprawowały: diakonia muzyczna oazy z klasztorów bernardyńskich odbywająca swoje rekolekcje wakacyjne w Domu Pielgrzyma, parafialna schola oraz chór z Łęk Dukielskich.

Wśród wiernych nie zabrakło parafian, mieszkańców Dukli i okolic, III Zakonu Św. Franciszka oraz Towarzystwa im. św. Jana z Dukli.
Po Mszy św. miało miejsce spotkanie ks. arcybiskupa Nowaka i gwardiana klasztoru z chórem. Dominującym tematem była coroczna pielgrzymka dukielska na odpust ku czci św. Jana z Dukli do Lwowa. Ks. Arcybiskup żywo interesował się tym tematem, życiem religijnym polaków na Ukrainie oraz wzajemnymi relacjami katolików różnych wyznań w tym kraju. Wspominał także swoją wizytę we Lwowie podczas pamiętnej pielgrzymi Ojca Świętego Jana Pawła II 26 czerwca 2001 r. Podzielił się także wspomnieniami z prac podczas procesu kanonizacyjnego św. Jana z Dukli. Abp Nowak był wówczas prefektem kongregacji do spraw kanonizacyjnych.