Zmarł o. Emmanuel Lanne, jeden z najwybitniejszych ekumenistów

W opactwie benedyktynów w Chevetogne w Belgii zmarł 23 czerwca o. Emmanuel Lanne, jeden z najwybitniejszych ekumenistów w Kościele katolickim.

W sierpniu Emmanuel skończyłby o 87 lat. Jego pogrzeb odbędzie się jutro w Chevetogne.

Urodził się w Paryżu 4 sierpnia 1923 r. jako Jacques Lanne. W wieku 23 lat wstąpił do benedyktynów w Amay (wspólnota przeniosła się w 1939 r. do Chevetogne), przyjmując imię Emmanuel.

Śluby zakonne złożył w 1947 r., a w 1950 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Sześć lat później uzyskał dyplomy dwóch paryskich uczelni: Szkoły Starożytnych Języków Wschodnich, gdzie specjalizował się w języku koptyjskim, oraz słynnej École Pratique des Hautes Études.

W 1956 r. został prefektem studiów w Kolegium Greckim w Rzymie, którego rektorem był w latach 1962-67, a następnie ojcem duchownym w latach 1998-2002. Jednocześnie wykładał w Ateneum Św. Anzelma (1959-71), gdzie był współzałożycielem Instytutu Liturgicznego, a także na innych papieskich uczelniach Rzymu (uniwersytetach: Laterańskim, Urbaniańskim i w Instytucie Wschodnim).

Od 1963 do 2007 r. był konsultorem Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan (od 1988 r. – Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan), a w latach 1964-99 – Kongregacji dla Kościołów Wschodnich. Uczestniczył w pracach nad kilkoma dokumentami Soboru Watykańskiego II, a następnie brał czynny udział w międzynarodowym dialogu teologicznym Kościoła katolickiego z Kościołami: prawosławnym, koptyjskim, anglikańskim i reformowanym.

W latach 1968-98 reprezentował Kościół katolicki w Komisji „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów (ŚRK), będąc nawet jej wiceprzewodniczącym od 1971 do 1976 r. Był też przedstawicielem swego Kościoła na zgromadzeniach ŚRK w Uppsali (1968), Nairobi (1975) i Vancouver (1983).

Przez 26 lat był redaktorem naczelnym znanego pisma „Irénikon”, autorem licznych artykułów z dziedziny liturgiki, patrologii, eklezjologii i ekumenizmu.

Eparchia (diecezja) Piana degli Albanesi obrządku bizantyjskiego na Sycylii przyznała mu tytuł archimandryty. Otrzymał doktoraty honoris causa Wydziału Teologii Protestanckiej w Neuchâtel w Szwajcarii oraz Papieskiego Ateneum Św. Anzelma w Rzymie, a także Nagrodę Św. Mikołaja dominikańskiego Instytutu Teologii Ekumenicznej w Bari.
pb (KAI/www.egliserusse.eu) / Chevetogne