Główny rabin Rzymu: wizyta Benedykta XVI w synagodze kontynuacją drogi Jana Pawła II

Wizyta Benedykta XVI w rzymskiej synagodze jest kontynuacją tego, co zapoczątkował Jan Paweł II – powiedział dziennikowi „Avvenire” rabin Riccardo Di Segni, który w niedzielę 17 bm. powita papieża na progu świątyni.

Główny rabin Rzymu przypomina, że w ubiegłym roku strona żydowska zdecydowała się odwołać swój udział w obchodach Dnia Judaizmu, poprzedzającego tradycyjny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, w związku z przywróceniem dawnej modlitwy o nawrócenie Żydów.

„Konieczne okazało się wyjaśnienie, do którego doszło na drodze dialogu i to sprawiło, że klimat się wypogodził” – mówi rabin katolickiemu dziennikowi. Niedzielna wizyta Benedykta XVI „jest kontynuacją wielkiego gestu, jaki uczynił Jan Paweł II”, odwiedzając rzymską synagogę 13 kwietnia 1986 roku. „Fakt, że gest ten zostanie powtórzony, oznacza, że nie był odizolowany, że linia została wytyczona i Benedykt XVI nie ma zamiaru się cofnąć” – stwierdza główny rabin Rzymu.

Przyznaje, że papież jest wyczulony „na nasz świat, ale jego myśl jest złożona”. „Obok aspektów wielkiej sympatii dla żydowskiej rzeczywistości ma chwile niewzruszonej myśli, stanowiska, które nie zyskuje oczywiście naszej aprobaty. Nie jest to jednak bez wątpienia papież, który zrywa dialog bądź powiada: 'Trzeba się cofnąć’, przeciwnie, idzie naprzód… Z drugiej strony gdybyśmy zgadzali się we wszystkim, nie byłoby powodu do dialogu” – mówi rabin Di Segni.

Najpilniejsze punkty tego dialogu to jego zdaniem „pogodny klimat” i unikanie konfrontacji. „Nasza przyjaźń powinna posłużyć do ukazania, że można dawać świadectw własnej wierze w sposób nieofensywny, bez agresywności ani przemocy wobec innych wierzących i innych istot ludzkich. To niezwykle ważne przesłanie w aktualnym momencie. Owszem, chcielibyśmy, a by przesłanie tej wizyty poszerzyło się i objęło inne wspólnoty” – zaznacza Di Segni.

Na pytanie o reakcje strony żydowskiej na ogłoszenie heroiczności cnót Piusa XII rabin przyznaje, że „tak kwestia nas dzieli”. Po czym tłumaczy: „To problem interpretacji historii, przy którym należy liczyć się z tym, może wrażliwość żydowska jest diametralnie różna. Chcielibyśmy, aby podążano naprzód z najwyższą ostrożnością, a nie poprzez nierozważne gesty. Z naszego punktu widzenia problem ten daleki jest od rozwiązania”.