Węgrów: renowacja zabytkowej krypty w poreformackim kościele

Otwarcie i poświęcenie zabytkowej krypty w podziemiach poreformackiego kościoła św. Piotra z Alkantary w Węgrowie towarzyszyło uroczystościom odpustowym ku czci patrona świątyni.

Uroczystościom przewodniczyli bp drohiczyński Antoni Dydycz oraz goszczący z wizytą w diecezji bp charkowsko-zaporoski Stanisław Padewski z Ukrainy.

Renowacji nekropolii podjął się obecny proboszcz tej parafii ks. prał. Zbigniew Karolak. Jego zdaniem, krypty wymagały uporządkowania, gdyż ich stan uwłaczał godności pochowanych tam osób. Wiele trumien było porozbijanych, ciała leżały w nieładzie. Brakowało również właściwego wejścia do podziemi. Renowacja krypty była możliwa dzięki ofiarności parafian.

Uroczystej Eucharystii przewodniczył emerytowany, pierwszy biskup charkowsko–zaporoski na Ukrainie Stanisław Padewski, homilię zaś wygłosił biskup drohiczyński Antoni Dydycz, który dokonał również aktu poświęcenia krypt i prezbiterium.

W homilii przypomniał postać patrona parafii św. Piotra z Alkantary, mówił też o św. Franciszku z Asyżu. Franciszkanie przez lata pracowali w węgrowskim klasztorze.

Hierarcha wspomniał ponadto o głównych nurtach duchowości franciszkańskiej, która akcentowała w sposób szczególny pokorę i ubóstwo. Jego zdaniem, duchowość św. Franciszka polegała na tym, że będąc moralnym rewolucjonistą, nie miał on w sobie "nic z rewolucjonistów krwawych” – chciał bowiem odnowy świata, ale umieszczając siebie jako najniższego sługę wśród innych ludzi.

Bp Dydycz prosił też, by głębokie spojrzenie na tę duchowość przyczyniało się do "gruntownych i niezbędnych przemian w rodzinach i środowiskach w celu budzenia większego zaufania i bezpieczeństwa wśród ludzi". Polecił wstawiennictwu patrona świątyni wszystkie cztery parafie węgrowskie, stanowiące niegdyś jedną całość. Na zakończenie w podziemiach kościoła biskupi, kapłani i wierni modlili się w intencji zmarłych.

Według zachowanej dokumentacji w podziemiach węgrowskiej świątyni pochowanych zostało 259 osób. Zachowana została krypta fundatora węgrowskich świątyń hrabiego Jana Dobrogosta Krasińskiego, a także krypty zakonników franciszkańskich oraz dobrodziejów i szlacheckich rodów. Pierwszy pochówek odbył się, jeszcze pod drewnianym kościołem, 13 czerwca 1694 roku, a jako ostatni został pochowany tam starosta mielnicki w roku 1820. Podziemia te stanowiły również schronienie dla powstańców styczniowych oraz bojowników podziemia niepodległościowego i ludności cywilnej w czasie II wojny światowej.