Kard. Cordes doktorem h. c. KUL

Szef Papieskiej Rady Cor Unum został wyróżniony m.in. za promowanie nowych ruchów i wspólnot przyczyniających się do ożywienia i odnowy życia chrześcijańskiego.

W uroczystości na progu 65. Tygodnia Miłosierdzia wzięli udział m.in. sekretarz generalny Episkopatu Polski bp Stanisław Budzik, wiceprzewodniczący Komisji Charytatywnej Episkopatu ks. Jan Zając oraz szef Caritas Polska ks. dr Marian Subocz.

Tytuł doktora honoris causa KUL kard. Paulowi Josefowi Cordesowi przyznał senat akademicki na wniosek Rady Wydziału Teologii. Jak napisano w uchwale, jest to wyraz najwyższego uznania „za ogromny wkład w promowanie charyzmatów osób świeckich w Kościele oraz nowych ruchów i wspólnot przyczyniających się do ożywienia i odnowy życia chrześcijańskiego”. Uhonorowano w ten sposób także bogaty dorobek myśli teologicznej laureata, skoncentrowanej wokół zagadnienia Caritas, „która w jego przekonaniu należy do istoty posłannictwa Kościoła, a przy zachowaniu specyficznie chrześcijańskiej inspiracji duchowej staje się znakiem rozpoznawczym Kościoła w pluralistycznym świecie”.

– Osobowość i dzieło życia kard. Cordesa oddają trzy łacińskie słowa: caritas, communio, ministerium – mówił w laudacji ks. prof. Wiesław Przygoda. Wskazał, że szef dzieł dobroczynnych Kościoła wychował się w kraju, w którym dobroczynność ma wielowiekową tradycję. Charakteryzując postać kard. Cordesa zwrócił uwagę na jego przekonanie, że „działalność organów charytatywnych Kościoła katolickiego posiada swoje głębokie korzenie w wierze chrześcijańskiej”. Opisał także jego współpracę z Janem Pawłem II, na polecenie którego przygotował w 1996 roku obszerny dokument „Głód w świecie. Solidarny rozwój wyzwaniem dla wszystkich”. Jako wiceprzewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich kard. Cordes zajmował się duszpasterstwem młodzieży. W 1983 roku wraz z młodzieżą pochodzącą z różnych ruchów i wspólnot otworzył w Rzymie Międzynarodowe Centrum Świętego Wawrzyńca. To z jego inspiracji powstał zamysł zorganizowania międzynarodowego spotkania młodych w roku jubileuszowym, z którego narodziły się Światowe Dni Młodzieży, bardzo ważne dla Jana Pawła II. – Dzisiaj już wiemy, jak wspaniałe owoce wydaje ta inicjatywa w życiu milionów młodych ludzi na wszystkich kontynentach – zauważył.

– Wielkim wkładem kard. Cordesa w życie Kościoła jest bez wątpienia promowanie w nowy sposób charyzmatów osób świeckich w Kościele – mówił laudator. – Będąc wiceprzewodniczącym Papieskiej Rady ds. Laikatu w czasach, kiedy wielu ludzi w Kościele nie rozumiało jeszcze pojawiającej się wielkiej rzeczywistości ruchów i nowych wspólnot, jakie Duch Święty wzbudził w Kościele, kard. Cordes miał intuicję ich ważnej roli i przyczynił się do tego, że odnalazły one swoje miejsce w Kościele – podkreślił.

Przypomniał też, że w imieniu Ojca Świętego kard. Cordes odbył szereg wizyt do narodów dotkniętych w szczególny sposób przez los, był m.in. w Rwandzie, obozach dla uchodźców w Pakistanie czy Sudanie, w Indonezji, by dawać świadectwo dyspozycyjności Kościoła do niesienia pomocy.

Ks. prof. Przygoda wspomniał także o bogatym dorobku laureata w zakresie teologii, w którym zagadnienie Caritas i działalności charytatywnej Kościoła zajmuje ważne miejsce.

W swoim wykładzie kard. Cordes mówił o relacji, w jakiej nauka społeczna Kościoła pozostaje do światła Objawienia. Wspomniał o utracie znaczenia katolickiej nauki społecznej, o jakiej mówiło się w latach 90. i o nowej drodze, jaką wskazał Benedykt XVI w swojej encyklice społecznej. Zwrócił uwagę na „dobitnie wyrażone otwarcie się argumentacji Papieża na Objawienie Boże i jego prawa” zawarte w „Caritas in veritate” Benedykta XVI. – Jeśli naukę społeczną oddzieli się od doświadczenia chrześcijańskiego, wówczas stanie się ona manifestem politycznym, ale manifestem bez duszy. Nauka społeczna stawia chrześcijaninowi konkretne zadanie, by wobec innych chrześcijan ucieleśniał swoją wiarę – mówił.

Gratulacje laureatowi nadesłali m.in. nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk, prymas Polski kard. Józef Glemp, prymas Węgier kard. Peter Erdo, kard. Stanisław Dziwisz, arcybiskup Kolonii kard. Joachim Meisner i kard. Stanisław Nagy.

Paul Josef Cordes w 1955 roku rozpoczął studia medyczne w Munster, które po dwóch semestrach zamienił na studia w seminarium duchownym w Paderborn. W 1961 roku przyjął święcenia kapłańskie, w 1971 roku obronił doktorat z teologii. W 1972 roku został mianowany sekretarzem Komisji Duszpasterskiej Konferencji Episkopatu Niemiec. Rozpoczął czas wytężonej współpracy ze stowarzyszeniami, ruchami i różnymi instytucjami kościelnymi w Niemczech. W 1975 roku mianowany biskupem. W marcu 1980 roku Jan Paweł II mianował go wiceprzewodniczącym Papieskiej Rady ds. Świeckich. Został także konsultorem innych dykasterii Kurii Rzymskiej. Papież powierzył mu pieczę nad apostolatem International Catholic Charismatic Renewal Office (Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej) i Drogi Neokatechumenalnej. Funkcje te pełnił do 1995 roku, kiedy to został przewodniczącym Papieskiej Rady Cor Unum, koordynującej działalność charytatywną Kościoła, współpracę w dziedzinie rozwoju i promocji człowieka. Jest także członkiem Kongregacji ds. Duchowieństwa, Kongregacji ds. Kanonizacyjnych i Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, a także Papieskiej rady Iustitia et PAX oraz konsultorem Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej. W 2007 roku mianowany kardynałem.
Kard. Cordes to autor wielu książek, z których część została przełożona na język polski, jak „Czynne uczestnictwo w Eucharystii. Sprawowanie Eucharystii w małych wspólnotach”, „Znaki nadziei”, „Zagubione ojcostwo”, „Niosący pomoc nie spadają nieba. Caritas i duchowość” czy „Dlaczego kapłan? Poszukiwanie odpowiedzi z Benedyktem XVI”, której promocja odbyła się wczoraj w Warszawie.