Kościół etiopski obiecuje pokazać Arkę Przymierza

Wkrótce świat będzie mógł podziwiać opisaną w Biblii Arkę Przymierza, która zawiera kamienne tablice z Dekalogiem. Takie oświadczenie złożył patriarcha Kościoła Etiopskiego abuna Paweł po spotkaniu z Benedyktem XVI.

Patriarcha przypomniał, że ten niezwykły przedmiot od wielu wieków znajduje się w Etiopii i dodał, że jako patriarcha oglądał go na własne oczy. „Dotychczas zaszczyt podziwiania Arki mieli tylko niektórzy najwięksi uczeni” – podkreślił zwierzchnik Kościoła etiopskiego.

Poinformował następnie, że oryginał tej wielkiej świętości jest przechowywany w jednym z kościołów w jego kraju. Aby zapobiec jej kradzieży, jej kopie znajdują się w każdej cerkwi. Według abuny, Arka zawiera nie tylko tablice z Przykazaniami Bożymi, ale także świętą laskę (pastorał) kapłana Aarona i niewielki złoty dzban z kilkoma ziarenkami manny, którą Pan karmił naród wybrany w czasie jego wędrówki do Ziemi Obiecanej.

W mieście Aksum na północy Etiopii (w pobliżu granicy z Erytreą) wzniesiono już specjalne muzeum, gdzie będzie przechowywana Arka Przymierza.

O tym, że największa świętość Starego Testamentu znajduje się na terenie tego afrykańskiego kraju, wiadomo było od dawna, choć wielu badaczy – kościelnych i świeckich – wątpi, aby była to oryginalna Arka. Według tradycji, do dziś żywej w Etiopii, początkowo przeniesiono ją do miejscowości Bar Ha-Neszamot (Krynica Dusz) w Egipcie, następnie na wyspę Elefantyna na Nilu, stamtąd na wyspę Tana-Kirkos w Etiopii, skąd trafiła ona do świątyni św. Maryi z Góry Syjon w Aksumie. Etiopczycy uważają, że gdy Chrystus ponownie przyjdzie i zasiądzie na Syjonie, zwrócą Mu Arkę.

Kościół Etiopski należy do nurtu chrześcijaństwa wschodniego, zwanego niechalcedońskim, gdyż nie przyjął on nauczania Soboru Chalcedońskiego z 451 r. Potępiono na nim m.in. herezję monofizytyzmu, czyli nauczania o jednej tylko – boskiej – naturze w Chrystusie, podczas gdy pogląd prawowierny głosi, iż Druga Osoba Trójcy Świętej ma dwie natury: boską i ludzką, niewymieszane, a zarazem tworzące doskonałą jedność. Oprócz Etiopczyków, do rodziny niechalcedońskiej należą Kościoły: Koptyjski, Ormiański i Syryjski – ten ostatni występujący w dwóch postaciach: malabarskiej i malankarskiej.

W ostatnich dziesięcioleciach, w wyniku rozmów teologicznych prowadzonych z tymi wspólnotami, udało się wyjaśnić wiele rozbieżności i różnic teologicznych, m.in. Kościoły te wykazały, że nie są monofizyckie, lecz inaczej rozumieją dwie natury w Chrystusie. Ponieważ jednak różnice między nimi z jednej strony a katolicyzmem i prawosławiem nadal się utrzymują, dlatego dziś używa się terminu „niechalcedońskie”.