Msza św. odpustowa ku św. Andrzeja Boboli, patrona Polski

Św. Andrzej jest jednym z patronów Polski, jak również patronem ewangelizacji w trudnych czasach. Uznawany jest za też patrona jedności Kościoła.

Święto św. Andrzeja Boboli obchodzone jest w polskim kalendarzu liturgicznym 16 maja. Mszy św. odpustowej w narodowym sanktuarium pod wezwaniem tego świętego w Warszawie przewodniczył w sobotę abp Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce. Eucharystię koncelebrował m.in. przełożony prowincji wielkopolsko-mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego o. Dariusz Kowalczyk.

Homilię wygłosił ks. Krzysztof Ołdakowski, rektor Kolegium Księży Jezuitów w Warszawie. Podkreślił on, że św. Andrzej Bobola nie był człowiekiem nastawionym na sukces, lecz misjonarzem, którzy chciał się dzielić ze wszystkimi Bożą miłością. Pragnął docierać do pojedynczego człowieka. Nie robił też podziału na katolików i prawosławnych, widząc jedynie ludzi ogarniętych duchowym głodem i tęsknotą za Bogiem. Święty uważał, że to co różni nie musi dzielić.

Ks. Ołdakowski ubolewał, że współcześnie chrześcijaństwo traci moc twórczego zaczynu w codzienności a wartości chrześcijańskie wypierane są przez współczesną kulturę i jej postrzeganie „wartości” życia, małżeństwa, rodziny, roli kobiety i mężczyzny. Apelował do odważnej obrony wartości chrześcijańskich, promocji wizji życia na nich opartej.

Kaznodzieja mówił też o potrzebie wstawiennictwa św. Andrzeja Boboli w czasach odzyskanej wolności, by ta wolność nie oznaczała sporów politycznych, ale była wolnością lepszej przyszłości. Byśmy potrafili się cieszyć z odniesionych niegdyś zwycięstw razem a nie w dwóch różnych stronach Polski. By dawne zwycięstwa nie stawały się dzisiejszymi porażkami.

Andrzej Bobola urodził się 30 listopada 1591 roku w Strachocinie koło Sanoka. Mając 20 lat wstąpił do jezuitów w Wilnie, gdzie odbył studia. Pracował jako kaznodzieja, spowiednik, wychowawca młodzieży. Podejmował szczególne wysiłki na rzecz pojednania prawosławnych z katolikami. Po święceniach w 1622 jako misjonarz przemierzał rozległe obszary na terenie dzisiejszej Polski, Białorusi i Litwy, aby nieść Dobrą Nowinę ludziom opuszczonym i religijnie zaniedbanym. Uwieńczeniem jego życia było męczeństwo za wiarę, którą poniósł 16 maja 1657 roku w Janowie Poleskim. Kozacy, którzy najpierw zdobyli Pińsk, a następnie schwytali i okrutnie męczyli kapłana, w końcu powiesili go na rynku miejskim za nogi głową w dół i dobili szablą. Pius XI kanonizował go w Rzymie 17 kwietnia 1938 roku.

Obecnie zachowane w całości relikwie św. Andrzeja spoczywają w sanktuarium pod jego wezwaniem w Warszawie na Mokotowie. Św. Andrzej Bobola od 2002 roku jest kolejnym patronem Polski. Jego wybór zatwierdziła 13 marca 2002 roku watykańska Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów na prośbę występującego w imieniu Konferencji Episkopatu, Prymasa Polski kard. Józefa Glempa, złożoną w liście z dnia 8 stycznia 1999 roku. Św. Bobola jest czczony na równi ze św. Stanisławem Kostką. Głównymi patronami Polski są Najświętsza Maria Panna Królowa Polski, św. Wojciech biskup męczennik, św. Stanisław biskup męczennik. Święto św. Andrzeja Boboli w polskim kalendarzu liturgicznym jest obchodzone 16 maja.

Św. Andrzej Bobola jest dziś nie tylko drugorzędnym patronem Polski, ale również patronem metropolii warszawskiej, diecezji łomżyńskiej, płockiej i warmińskiej, oraz drugorzędnym patronem archidiecezji wileńskiej. Oficjalne, publiczne ogłoszenie decyzji watykańskiej Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów o uznaniu św. Andrzeja Boboli drugorzędnym patronem Polski, nastąpiło 16 maja 2002 r. w sanktuarium tego świętego w Warszawie.