Papież przewodniczył Mszy Krzyżma

Podczas Mszy Krzyżma Świętego Jan Paweł II przypomniał o znaczeniu sakramentu pokuty. Papież rozważał też wezwanie „ty jesteś kapłanem na wieki”, wypowiadane w czasie święceń kapłańskich i przypominane w Wielki Czwartek.

Zgodnie z przewidywaniami, Papież nie odprawiał porannej Mszy Krzyżma Świętego. Liturgię celebrował kard. Dario Castrillon Hoyos, prefekt Kongregacji Duchowieństwa, a Ojciec Święty – po odnowieniu przez obecnych przyrzeczeń kapłańskich – wygłosił homilię i poświęcił oleje święte.
– Jeżeli każdy ochrzczony ma udział w królewskim i proroczym kapłaństwie, kapłani powołani są do dzielenia Bożej ofiary w sposób szczególny. Wezwani są do przeżywania jej na służbie powszechnemu kapłaństwu wiernych. Święcenia są tedy sakramentem, dzięki któremu misja powierzona przez Nauczyciela swym apostołom nie przestaje być sprawowana w Kościele aż do skończenia czasów: jest zatem sakramentem posługi apostolskiej, która obejmuje stopnie biskupstwa, kapłaństwa i diakonatu – przypomniał Papież.
Nawiązując do dzisiejszej pamiątki ustanowienia kapłaństwa powiedział: „W Wielki Czwartek Jezus uczynił nas szafarzami swej sakramentalnej obecności wśród ludzi. Złożył w nasze ręce swe przebaczenie i miłosierdzie i uczynił dla nas dar ze swego Kapłaństwa na zawsze. _Tu es sacerdos in aeternum!_ Słyszymy w sercu echo tego wezwania, które pozwala nam zrozumieć, jak nasze życie związane jest nierozerwalnie z Jego życiem. Na zawsze!”
Następnie Ojciec Święty przypomniał znaczenie sakramentu Pokuty. – Dziękując za ten tajemniczy dar nie możemy nie wyznać naszej niewierności. W Liście, jaki jak co roku skierowałem do kapłanów z tej szczególnej okazji, przypomniałem, że „my wszyscy – świadomi ludzkiej słabości, ale ufni w uzdrawiającą moc Bożej łaski – jesteśmy wezwani do przyjmowania mysterium Crucis i pełnego zaangażowania w poszukiwaniu świętości” (n. 11). Nie zapominajmy, drodzy Bracia, o wartości i znaczeniu sakramentu Pokuty w naszym życiu. Jest on głęboko związany z Eucharystią i czyni z nas szafarzy Bożego miłosierdzia. Jeżeli uciekać się będziemy do tego źródła przebaczenia i pojednania, będziemy autentycznymi sługami Chrystusami i będziemy mogli promieniować wokół nas Jego pokojem i miłością – mówił Ojciec Święty.
Jan Paweł II wspomniał wszystkich, którzy przyczynili się do powołania każdego kapłana, poczynając od rodziców, a także „licznych wiernych świeckich, którzy prowadzili nas do kapłaństwa i nadal są nam bliscy w posłudze pasterskiej”.
Następnie zachęcił do modlitwy w intencji kapłanów, w sposób szczególny tych, którym przyszło pracować pośród rozlicznych trudności lub którzy znoszą prześladowania, zwłaszcza za tych, którzy krwią przepłacili swą wierność Chrystusowi”. – Módlmy się na naszych współbraci, którzy nie dotrzymali zobowiązań podjętych wraz ze święceniami kapłańskimi albo przeżywają trudny okres i kryzys. Wybierając nas do tak podniosłej misji Chrystus nie odmawia nam nigdy łaski i radości pójścia za Nim, na górę Tabor, jak i na drogę Krzyża – zakończył Jan Paweł II.