Wezwany śladami na śniegu

Gdy jako młody chłopak zobaczył na śniegu bose ślady zakonnika, odczytał to jako Boże wezwanie do nieznanego jeszcze dzieła. Josemaria Escriva de Balaguer wkrótce zostanie ogłoszony świętym.

Josemaría Escrivá de Balaguer urodził się 9 stycznia 1902 roku w hiszpańskim Barbastro. Miał pięcioro rodzeństwa: Carmen, Jakuba i trzy młodsze siostry, które umarły w dzieciństwie. Małżonkowie Escrivá dali swoim dzieciom głębokie wychowanie chrześcijańskie.
W 1915 roku zbankrutował zakład włókienniczy ojca i cała rodzina musiała się przenieść do Logroño, gdzie ojciec znalazł inną pracę. W tym mieście Josemaría po raz pierwszy odczuje swoje powołanie: *po zobaczeniu na śniegu śladu bosych stóp zakonnika przeczuwa, że Bóg czegoś od niego oczekuje*, jakkolwiek nie wie dokładnie, o co chodzi. Escriwa sądzi, że łatwiej to rozpozna, gdy zostanie kapłanem, do czego zaczyna się przygotowywać najpierw w Logroño, a następnie w seminarium w Saragossie. Jako wolny student studiuje prawo cywilne. W 1924 roku umiera jego ojciec, a on staje się głową rodziny. 28 marca 1925 roku przyjmuje święcenia kapłańskie i rozpoczyna pełnienie posługi najpierw w wiejskiej parafii, następnie w Saragossie.
W 1927 roku za pozwoleniem biskupa przenosi się do Madrytu, by zdobyć doktorat z prawa. Tutaj, 2 października 1928 roku, *podczas rekolekcji przeżywa wizję dzieła, do którego Bóg go powołuje*. Wkrótce zakłada Opus Dei, w którym świeccy mężczyźni i kobiety uczą się dążyć do świętości na drodze zwykłej codzienności i zajęć. Od tej chwili zaczyna pracować nad tym dziełem, a jednocześnie kontynuuje posługę kapłańską, zwłaszcza wśród ubogich i chorych. Ponadto studiuje w Uniwersytecie w Madrycie i udziela lekcji, by utrzymać swoją rodzinę.
Wojna domowa w Madrycie to dla Escrivy czas częstej zmiany miejsca i działalności duszpasterskiej potajemnie. Dopiero po skońćzeniu wojny domowej w 1939 r. powraca do Madrytu, uzyskuje doktorat z prawa i kontynuuje prowadzenie rekolekcji dla świeckich, kapłanów i zakonników.
W 1946 roku na stałe przenosi się do Rzymu, gdzie broni doktoratu z teologii. Tam też zostaje mianowany konsultorem kongregacji watykańskich, honorowym członkiem Papieskiej Akademii Teologicznej i prałatem honorowym Jego Świątobliwości. Z Rzymu wyjeżdża do różnych krajów Europy — a w 1970 roku do Meksyku — by umacniać Opus Dei w tych krajach. W tym samym celu odbył w roku 1974 i 1975 dwie długie podróże przez Amerykę Centralną i Południową, gdzie odbył spotkania katechetyczne z licznymi grupami osób.
Bł. Escriva umiera w Rzymie 26 czerwca 1975.
Napisany przez niego zbiór medytacji zatytułowany *”Droga”* zalicza się do klasyki duchowości, stawianych obok dzieł wielkich teologów i Ojców Kościoła Przetłumaczona została do tej pory na 43 języki. Inne jego znane publikacje to m.in. „Rozmowy z prałatem Escrivá”, „To Chrystus przechodzi”, „Przyjaciele Boga”, „Bruzda” i „Kuźnia”.