Orędzie Bożonarodzeniowe Papieża

Niech święte imię Boga nie będzie nigdy przywoływane, aby budzić nienawiść! – zaapelował Jan Paweł II w orędziu bożonarodzeniowym, które wygłosił w południe 25 grudnia z balkonu nad wejściem do Bazyliki św. Piotra.

Następnie Papież udzielił błogosławieństwa Urbi et Orbi (Miastu i Światu) i złożył życzenia świąteczne w 60 językach, m.in. po polsku.
Większość orędzia Ojca Świętego poświęcona była sprawie pokoju. Jan Paweł II wezwał do adorowania w stajence betlejemskiej Odkupiciela: „Możemy w nim rozpoznać rysy każdego małego istnienia ludzkiego, jakie przychodzi na świat, każdej rasy i narodowości: maleńkiego Palestyńczyka i Izraelczyka; niemowlęcia z Ameryki i z Afganistanu;
dziecka Hutu i dziecka Tutsi…”
Oto polski tekst orędzia Ojca Świętego:
1. „Christus est pax nostra”
„Chrystus jest naszym pokojem.
On, który obie części ludzkości uczynił jednością” (Ef 2, 14).
O brzasku nowego milenium,
którego początek budził wielkie nadzieje,
a nad którym teraz zawisły czarne chmury
przemocy i wojny,
słowa apostoła Pawła,
które słyszymy w czasie tych świąt Bożego Narodzenia,
to promień potężnego światła,
wołanie pełne ufności i optymizmu.
Boże Dziecię narodzone w Betlejem
w swoich małych rączkach przynosi
ludzkości w darze
nadzieję na pokój.
Ono jest Księciem pokoju!
Oto radosna nowina
ogłoszona tamtej nocy w Betlejem,
którą pragnę powtórzyć światu
w tym błogosławionym dniu.
Posłuchajmy raz jeszcze słów anioła:
„Oto zwiastuję wam radość wielką,
która będzie udziałem całego narodu:
dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel,
którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2, 10-11).
Dzisiaj Kościół podejmuje głos aniołów
i na nowo rozgłasza ich wspaniałe orędzie,
które jako pierwszych zdumiało pasterzy
na wyżynach Betlejem.
2. „Christus est pax nostra!”
Chrystus, „Niemowlę, owinięte w pieluszki
i leżące w żłobie” (Łk 2, 12),
właśnie On jest naszym pokojem.
Bezbronne Niemowlę w ubogiej stajence
przywraca godność każdemu życiu, jakie się rodzi,
daje nadzieję wątpiącym i przygnębionym.
Syn Boży przyszedł, aby uleczyć zranionych przez życie
i by nadać sens wszystkiemu, nawet śmierci.
W tym Dzieciątku, cichym i bezbronnym,
kwilącym w zimnej i pustej stajni,
Bóg zwyciężył grzech
i posiał ziarno nowej ludzkości,
w której wypełni się
pierwotny zamysł stwórczy,
i zostanie dopełniony przez łaskę odkupienia.
3. „Christus est pax nostra!”
Mężczyźni i kobiety trzeciego tysiąclecia,
którzy łakniecie sprawiedliwości i pokoju,
przyjmijcie orędzie Bożego Narodzenia,
które dziś rozlega się w świecie!
Jezus narodził się, aby umocnić więzi
między ludźmi i narodami,
aby w Nim wszyscy stali się braćmi.
Przyszedł, aby obalić „rozdzielający (…) mur – wrogość” (por. Ef 2, 14)
i zespolić ludzkość w jedną rodzinę.
Tak, z pewnością możemy powtarzać:
Dziś ze Słowem Wcielonym narodził się pokój!
Pokój, o który trzeba prosić,
bo tylko Bóg jest jego sprawcą i gwarantem.
Pokój, który trzeba budować
w świecie, w którym ludy i narody,
doświadczające wielu różnych trudności,
żywią nadzieję, że rodziny ludzkiej
nie będą jednoczyły jedynie interesy ekonomiczne,
ale trwały wysiłek
na rzecz bardziej sprawiedliwego i solidarnego współistnienia.
4. Pospieszmy jak pasterze do Betlejem,
stańmy przed stajenką w postawie adoracji,
z uwielbieniem patrząc na nowo narodzonego Odkupiciela.
Możemy w nim rozpoznać rysy
każdego małego istnienia ludzkiego, jakie przychodzi na świat,
każdej rasy i narodowości:
maleńkiego Palestyńczyka i Izraelczyka;
niemowlęcia z Ameryki i z Afganistanu;
dziecka Hutu i dziecka Tutsi…
dziecka jakiegokolwiek, które dla Chrystusa jest kimś.
Dziś obejmuję moją myślą wszystkie dzieci świata:
wiele, zbyt wiele jest dzieci,
które rodzą się i są skazane na niezawinione cierpienie,
będące konsekwencją nieludzkich konfliktów.
Ratujmy dzieci,
aby uratować nadzieję ludzkości!
O to prosi nas z mocą
Dziecię narodzone w Betlejem,
Bóg, który stał się człowiekiem,
aby przywrócić nam prawo do nadziei.
5. Błagajmy Chrystusa o dar pokoju
dla wszystkich doświadczanych przez dawne i nowe konflikty.
każdego dnia noszę w swym sercu
dramatyczne problemy Ziemi Świętej;
każdego dnia myślę z niepokojem
o tych, którzy umierają z zimna i głodu;
co dzień dociera do mnie
rozpaczliwe wołanie tych,
którzy w różnych częściach świata
domagają się równiejszego podziału dóbr naturalnych
i godnie wynagradzanej pracy dla wszystkich.
Niechaj nikt nie traci nadziei
w moc miłości Boga!
Niech Chrystus będzie światłem i umocnieniem
dla każdego, kto wierzy i działa, nieraz „pod prąd”,
na rzecz spotkania, dialogu, współpracy
pomiędzy kulturami i religiami.
Chrystus niech kieruje w pokoju krokami
każdego, kto niestrudzenie pracuje,
aby dokonywał się postęp nauki i techniki.
Niech te wielkie dary Boże nie będą nigdy używane
w sposób sprzeczny z szacunkiem dla godności ludzkiej i jej umacnianiem.
Niech święte imię Boga
nie będzie nigdy przywoływane, aby budzić nienawiść!
Niech nigdy nie usprawiedliwia nietolerancji i przemocy!
Słodkie oblicze Dzieciątka z Betlejem
niech przypomina wszystkim, że mamy jednego Ojca.
6. „Christus est pax nostra!”
Bracia i Siostry, którzy mnie słuchacie,
otwórzcie serca na to orędzie pokoju;
otwórzcie je Chrystusowi, Synowi Dziewicy Maryi,
Temu, który stał się „naszym pokojem”!
Otwórzcie je Temu, który niczego nam nie ujmuje
z wyjątkiem grzechu,
a daje nam w zamian pełnię
człowieczeństwa i radości.
Ty zaś, uwielbione Dziecię z Betlejem,
przynoś pokój każdej rodzinie i miastu,
każdemu narodowi i kontynentowi.
Przyjdź, Boże, któryś stał się człowiekiem!
Przyjdź, aby stać się sercem świata odnowionego w miłości!
Przyjdź zwłaszcza tam, gdzie są zagrożone
losy ludzkości!
Przyjdź, nie zwlekaj!
Ty jesteś „naszym pokojem” (Ef 2, 14)!