Bp Bronisław Dembowski obchodził jubileusz 25-lecia sakry biskupiej

„Wyrażamy wdzięczność za gorliwą posługę pasterską, zwłaszcza żarliwość w głoszeniu Ewangelii, wspieraną po ojcowsku wspólną z kapłanami służbą oraz popieranie dialogu ekumenicznego” – napisał papież Franciszek w pozdrowieniu z okazji srebrnego jubileuszu sakry bp. Bronisława Dembowskiego. 20 kwietnia, dokładnie w 25. rocznicę święceń biskupich, w katedrze włocławskiej jubileuszowej Mszy św. przewodniczył jubilat, a homilię wygłosił abp Henryk Muszyński, główny konsekrator bp. Dembowskiego i jego poprzednik na katedrze biskupów włocławskich.

Kierując pozdrowienie do Jubilata, w obecności licznie obecnych kapłanów, sióstr zakonnych oraz świeckich, biskup włocławski Wiesław Mering zwrócił się w słowach: „Chciałbym w imieniu wszystkich tutaj obecnych Księdzu Biskupowi Jubilatowi podziękować za lata jego pracy, jako ordynariusza diecezji włocławskiej, jako także już biskupa seniora. Bo nie ma uroczystości w tej katedrze, w której Ksiądz Biskup nie chciałby wziąć udziału. Bardzo sobie tę postawę cenimy, ona jest przykładem, jest piękna, jest taka, którą warto naśladować. Chcę, dziękując, życzyć równocześnie Księdzu Biskupowi wielu Bożych łask, pewnie mówimy zwykle sił, zdrowia, bo one są konieczne, to też jest bardzo potrzebne, ale chcielibyśmy może tak troszkę bardziej życzyć sobie, żeby Ksiądz Biskup kształt swojej obecności, tak pięknie zapisany w świadomości wiernych i duchownych zachował dla włocławskiego Kościoła na jak najdłuższe lata”.

„Jak wspaniały jesteś, Boże! – wyrażamy nasze uwielbienie, dziękczynienie i zachwyt. Wszystko, co jest dziś naszym udziałem: wspólnota Kościoła, Eucharystia, dziękczynienie za 25 lat posługi bp. Bronisława – wszystko to są dary zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa” – mówił w homilii abp Henryk Muszyński. Zwracając się do Jubilata powiedział: „Pragniemy zamyśleć się nad tajemnicą Chrystusowego kapłaństwa, bo mamy ku temu szczególny tytuł. Dokładnie 25 lat temu, drogi Księże Biskupie Bronisławie dopełniło się twoje kapłańskie powołanie: tu w tym czcigodnym tumie, w tej czcigodnej bazylice i katedrze. Święcenia kapłańskie i biskupie to bez wątpienia jeden z najbardziej doniosłych momentów kapłańskiego życia. Zapisują się one nieodwołalnie w każdym kapłańskim sercu, a także stanowią niezatarte znamię znakiem, którego nie można wymazać”.

Parafrazując słowa bp. Karola Wojtyły kaznodzieja dodał: „Dzisiaj po 25 latach, kiedy biskupstwo stało się twoim udziałem, dziękujemy Duchowi Świętemu za niezniszczalną moc i pieczęć Ducha Świętego, jaką podówczas otrzymałeś. Ta pieczęć, to Boże namaszczenie, to niezmywalne znamię Ducha Świętego, trwa po dzień dzisiejszy”. Dodał, że dziękując za 11 lat pasterzowania bp. Dembowskiego w diecezji włocławskiej należy zauważyć, że jubilat nadal temu Kościołowi służy i wspiera go swoją modlitwą, radą i cierpieniem. Jak mówi Franciszek: „sędziwy wiek jest ogromnym darem Boga i źródłem mądrości”.

Abp Muszyński przypomniał, że 25 lat temu w mocy Ducha Świętego bp Dembowski podjął w diecezji włocławskiej „swoje posłannictwo Chrystusa, nauczyciela i kapłana”. Jak zaznaczył, poczytuje sobie za dar, „że przekazanie władzy biskupiej dokonało się za moim pośrednictwem jako arcybiskupa gnieźnieńskiego. Współkonsekratorem był kard. Józef Glemp oraz przyjaciel jubilata bp Bogdan Bejze”.

Nawiązując do biskupiego zawołania bp. Dembowskiego Caritas et veritas, kaznodzieja przytoczył słowa Jana Pawła II, który mówił, że „ostatecznie miłość jest spoiwem wszystkiego. W sposób istotny łączy nas z odwieczną miłością samego Boga, łączy nas także, ludzi, w jedną, widzialną, ale Bożą wspólnotę. Jezus obdarzył nas miłością, abyśmy my byli gotowi oddać swoje życie Jemu i to oddać całkowicie i niepodzielnie. Chciałoby się powiedzieć, że im starsi jesteśmy, tym chętniejsze powinno być to oddanie i ta gotowość”. Prymas-Senior zauważył, że jubilat zrozumiał doskonale, „jak głębokie i zobowiązujące jest wołanie Jezusa Chrystusa i powołanie, którym go obdarzył. I tę właśnie miłość, ale też i prawdę ewangeliczna wybrał na swoje zawołanie biskupie: prawda obdarzona miłością i miłość obdarzona prawdą dopełniają się wzajemnie. Stałeś się świadkiem tej ewangelicznej prawdy w trudnych czasach” – wołał kaznodzieja.

W refleksji abp. Muszyńskiego nie brakło także odwołania do sędziwego wieku jubilata: „nie sposób nie wspomnieć, że każdego dnia, każdej chwili wydłuża się ta przestrzeń, która jest za nami i skraca się ustawicznie przestrzeń, jaka jest przed nami. A na horyzoncie Niebieskie Jeruzalem, gdzie nie ma już świątyni, ale gdzie jest Baranek – zabity a żyjący, który jest jedynym światłem, jedyną nagrodą, jedyną zapłatą i jedynym i pełnym szczęściem. I do tego spotkania my dojrzewamy. Dziękujemy Bogu, że mamy łaskę wiary i że możemy się radować, że coraz bliżej jesteśmy tego zwycięskiego Baranka, który był zabity a jest pełnią życia”.

Kaznodzieja zadedykował też wspomnienie jednej zakonnicy, która miała 90 lat, zapisane w książce Jeana Vanier. Ta sędziwa mniszka tak opisała swój jubileusz: „Mam 90 lat, to najpiękniejszy wiek w moim życiu. Dlaczego? Bo nie ma się już żadnych ambicji ani przywiązania do rzeczy tego świata, życie staje się nadzwyczajne, pełne smaku, bo serca nie przytłacza już to, co jest przemijające. Płynie stąd radość bezgranicznego kochania Boga!” Zwracając się do bp. Dembowskiego kaznodzieja życzył „tej właśnie radości spełnionego życia, radości, która jest radością żniwiarza, który patrzy na owoce zrodzone z Bożej miłości, ludzkim trudem i wysiłkiem; życzę ci, by twoja wiara wzrastała każdego dnia, życzę, by rosła także nadzieja i uwielbienie wobec zmartwychwstałego Pana. Niech On swoim światłem rozpromienia wszystkie twoje dni, niech Duch Święty będzie dla ciebie źródłem mocy, a łaska i mądrość Boża, które pomimo upływających lat pozwalają się radować nadzieją, niech będą nagrodą za twój trud, poświęcenie i ofiary twojego kapłańskiego i biskupiego żywota. A Bóg wszelkiej łaski, który powołał cię do wielkiej chwały w Jezusie Chrystusie, niech ciebie utwierdzi, umocni, ugruntuje. Jemu chwała i uwielbienie na wieki wieków. Amen” – zakończył homilie abp Muszyński, główny konsekrator bp. Dembowskiego i jego bezpośredni poprzednik na stolicy biskupiej we Włocławku.

Na zakończenie Mszy św. życzenia w imieniu kapłanów diecezji, których przybyło blisko 120 złożył były kapelan bp. Dembowskiego ks. prał. Tomasz Michalski, wikariusz biskupi, który podkreślił wielką wrażliwość jubilata na drugiego człowieka, otwartość serca i przede wszystkim dyspozycyjność czasową dla kapłanów. Życzenia po Mszy św. składały osoby konsekrowane, delegacje, a także licznie obecni goście z Warszawy. Liturgię uświetnił chór katedralny pod dyrekcją ks. prał. Józefa Nowaka.

Bp Dembowski, wyraźnie wzruszony, podziękował za liczny udział w jubileuszowej Mszy oraz za wygłoszoną homilię. Jak stwierdził, nie spodziewał się, że tak wielu będzie obecnych w katedrze: „bardzo, bardzo, wam dziękuję, że przyszliście”. Udzielił zebranym pasterskiego błogosławieństwa.

Biskup Bronisław Dembowski urodził się 2 października 1927 r. w Komorowie, powiat Ostrów Mazowiecka. Miał czworo starszego rodzeństwa. W wieku dziesięciu lat został osierocony przez ojca. W 1942 r. jego matka i jedna z sióstr zostały rozstrzelane w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Należał do Armii Krajowej. Po Powstaniu Warszawskim znalazł się w Mościcach koło Tarnowa, gdzie w 1946 r. uzyskał maturę. W latach 1946–1950 studiował filozofię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał pracę u profesora Tatarkiewicza. Przez rok pracował w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach jako wychowawca chłopców.

W 1950 r. wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 sierpnia 1953 r. z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Był wikariuszem w par. Piastów. W 1955 r. rozpoczął studia na Wydziale Filozofii KUL. W 1961 r. uzyskał doktorat w zakresie filozofii teoretycznej. W latach 1956–1992 był rektorem kościoła pw. św. Marcina w Warszawie. Od 1957 r. do 1992 r. był asystentem kościelnym KIK w Warszawie. Współorganizował ogólnopolskie duszpasterstwo niewidomych i do 1975 r. był duszpasterzem niewidomych w archidiecezji warszawskiej.

Od 1962 r. wykładał historię filozofii w ATK. W czerwcu 1969 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. Rok później rozpoczął wykłady z historii filozofii w Warszawskim Seminarium Duchownym. W latach 1969–70, 1975–76 przebywał na urlopie naukowym w USA. W 1981 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1990 r. zwyczajnym. Od 1982 r. był dziekanem Akademickiego Studium Teologii Katolickiej, które w 1988 r. stało się PWT. W stanie wojennym przy współpracy ks. Dembowskiego przy kościele św. Marcina zawiązał się Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności. W 1988 r. brał udział w obradach tzw. Okrągłego Stołu.

W dniu 25 marca 1992 r. została ogłoszona decyzja Ojca Świętego Jana Pawła II o mianowaniu ks. Dembowskiego biskupem włocławskim, święcenia przyjął 20 kwietnia 1992 r. Jako biskup był członkiem Rady Naukowej konferencji Episkopatu Polski (KEP), Rady ds. Ekumenizmu, ds. Apostolstwa Świeckich, ds. Dialogu Religijnego, przewodniczącym Komitetu ds. Dialogu z Niewierzącymi (1996-2004), współprzewodniczącym Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów, był nadal od 1984 r. Krajowym Duszpasterzem Odnowy w Duchu Świętym, był członkiem Międzynarodowej Rady Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRS) od 1991 do 2001, asystentem kościelnym Rady Ruchów Katolickich w Polsce.

Jako biskup włocławski utworzył 16 nowych parafii, reerygował kapitułę przy kolegiacie sieradzkiej (1993), dokończył przerwany przez śmierć biskupa Jana Zaręby (1986) II Synod Diecezji Włocławskiej i promulgował jego dekrety (1994), utworzył trzy wikariaty duszpasterskie (1993) i dokonał nowej organizacji dekanatów (1994), erygował Radę Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich (1999), gościł w Licheniu Ojca Świętego Jana Pawła II (1999), przeprowadził w diecezji nawiedzenie przez figurę Matki Bożej Fatimskiej (1996) i rozpoczął nawiedzenie parafii przez obraz Jezusa Miłosiernego, złożył dwa sprawozdania ze stanu diecezji Stolicy Apostolskiej podczas wizyt ad limina (1993, 1998), zamknął proces informacyjny 108 męczenników II Wojny Światowej (1996) oraz przewodniczył uroczystościom związanym z dziękczynieniem w diecezji za ich beatyfikację (1999), a także wielu uroczystościom jubileuszowym roku 2000.

25 marca 2003 r. ogłoszono nominację jego następcy bp. Wiesława Alojzego Meringa.

Od 26 kwietnia 2003 r. biskup Bronisław Dembowski jest biskupem seniorem. Nadal jednak pełnił następujące funkcje w KEP: członka Rady ds. Ekumenizmu, współprzewodniczącego Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów, a od 2004 r. delegata KEP ds. Odnowy w Duchu Świętym.