Modlitwy w 73. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego

Msza św. na pl. Krasińskich sprawowana w przeddzień 73. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego o godz. 18 i modlitwa pod pomnikiem Gloria victis w godzinę „W” 1 sierpnia to główne akcenty religijne związane z tegorocznymi obchodami rocznicowymi.

Eucharystia na pl. Krasińskich, pod Pomnikiem Powstania Warszawskiego sprawowana jest od wielu lat w intencji poległych, zmarłych i żyjących uczestników powstania. Koncelebrują ją biskupi archidiecezji warszawskiej oraz biskup polowy, który wygłasza homilię.

Po zakończeniu Mszy św. pod pomnikiem odbędzie się apel pamięci z udziałem najwyższych władz państwowych. Na płycie pomnika złożone zostaną wieńce i zapalone znicze. Po zakończeniu uroczystości (około godz. 20.00) rozpocznie się koncert „Chłopcy z tamtych lat” z udziałem Janka Młynarskiego, Warszawskiego Combo Tanecznego i m.in. Gabą Kulką, Renatą Przemyk, Marianem Opanią, Januszem Olejniczakiem oraz Fair Play Quartet.

Tradycyjnie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w rocznicę rozpoczęcia walk (1 sierpnia o godz. 17.00) odmówiona zostanie modlitwa pod pomnikiem Gloria victis. Wieczorem na Cmentarzu Powstańców Warszawy odmówiona zostanie modlitwa religijna z udziałem przedstawicieli kościołów rzymskokatolickiego, prawosławnego, ewangelicko-augsburskiego, religii mojżeszowej i muzułmańskiej.

30 lipca w Muzeum Powstania Warszawskiego o godz. 18 odprawiona zostanie Msza św. w intencji mieszkańców stolicy. Modlitwy będą odbywać się także pod tablicami i miejscami pamięci, w których toczone były walki w sierpniu i we wrześniu 1944 r. Będzie tak m.in. w sobotę 29 lipca o godz. 10.30 pod pomnikiem „Żywiciela” na warszawskim Żoliborzu.

Powstanie warszawskie wybuchło 1 sierpnia 1944 o godz. 17., aby podjąć walkę zbrojną przeciwko okupantowi niemieckiemu. Działania zbrojne w Warszawie zorganizowały i prowadziły oddziały Armii Krajowej w ramach planu „Burza”. Ok. 30 tys. Polaków stanęło do walki z 20 – tysięcznym niemieckim garnizonem w Warszawie, ale zaledwie co 10. Polak był w pełni uzbrojony. Powstanie walczyło 63 dni. Nie doczekało się pomocy ze strony sowieckiej Armii Czerwonej, która biernie czekała na rozwój wydarzeń.

Straty po stronie polskiej wyniosły około 10 tysięcy zabitych i 7 tysięcy zaginionych, 25 tysięcy rannych żołnierzy oraz od 120 do 200 tysięcy ofiar spośród ludności cywilnej. Wśród zabitych przeważała młodzież, w tym ogromna większość warszawskiej inteligencji.