Pierwsza rocznica śmierci kard. Franciszka Macharskiego

W środę mija pierwsza rocznica śmierci kard. Franciszka Macharskiego. Zmarł 2 sierpnia 2016 roku,  we wtorek rano, w wieku 89 lat. Kard. Franciszek Macharski, emerytowany metropolita krakowski, bliski współpracownik Jana Pawła II, biskup ubogich, czciciel Bożego Miłosierdzia. Po wyborze kard. Karola Wojtyły na papieża został metropolitą krakowskim. Archidiecezją krakowską kierował przez niemal 27 lat.

Kard. Macharski pochodził z krakowskiej rodziny kupieckiej. Urodził się 20 maja 1927 r. Do krakowskiego Wyższego Seminarium Duchownego wstąpił tuż po wojnie. Święcenia kapłańskie przyjął 2 kwietnia 1950 r. z rąk kard. Adama Stefana Sapiehy.

W tym czasie Franciszek Macharski zetknął się po raz pierwszy z ks. Karolem Wojtyłą, z którym się zaprzyjaźnił. Został wikarym w Kozach koło Bielska-Białej. Z powodu odmowy współpracy z SB na początku lat 50. ks. Macharski nie otrzymał paszportu i na dalsze studia do szwajcarskiego Fryburga wyjechał dopiero w 1956 r. Studia zakończył doktoratem z teologii pastoralnej. W latach 1970-78 był rektorem krakowskiego Wyższego Seminarium Duchownego. Po wyborze Karola Wojtyły na papieża, ks. Macharski został metropolitą krakowskim.

Kardynał Macharski kierował archidiecezją krakowską przez niemal 27 lat, od grudnia 1978 do czerwca 2005 r. Jako następca kard. Karola Wojtyły kontynuował jego dzieło. Biskupim zawołaniem kard. Macharskiego były słowa „Jezu, ufam Tobie”, a z jego inicjatywy wybudowana została bazylika, a później rozbudowane Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach.

Podobnie jak Jan Paweł II zawsze starał się być blisko ludzi, zwłaszcza tych potrzebujących. W stanie wojennym walczył m.in. o prawa internowanych i ich rodzin, a w 1981 r., po zamachu na Jana Pawła II, poparł organizatorów Białego Marszu, który na znak solidarności z walczącym o życie papieżem przeszedł ulicami Krakowa. Mieszkańcy Krakowa pamiętają też, że w 2005 r., po śmierci Jana Pawła II, Kardynał razem z wiernymi czuwał niemal do rana na modlitwie pod papieskim oknem przy ul. Franciszkańskiej.

Czytaj także: Jak Kraków będzie obchodził rocznicę śmierci kard. Macharskiego?

Za rządów kard. Macharskiego powstało ponad 200 parafii, wyświęcił ok. 1000 księży, przejechał ponad 2 mln km wizytując parafie, biorąc udział w uroczystościach kościelnych i świeckich. W styczniu 1990 r. reaktywował, a później doprowadził do rozbudowania działalności Caritas Archidiecezji Krakowskiej, w placówkach której pomoc znajdują chorzy, samotne matki, niepełnosprawni oraz bezdomni. Kilka razy podejmował w Krakowie papieża Jana Pawła II w czasie jego pielgrzymek do Ojczyzny.

Jedną z najtrudniejszych spraw, jaką przyszło podjąć kard. Macharskiemu był konflikt wokół umieszczenia klasztoru kontemplacyjnego Sióstr Karmelitanek Bosych w pobliżu dawnego obozu zagłady Auschwitz. Ponadto z jego inicjatywy w Oświęcimiu powstało Centrum Dialogu i Modlitwy.

Miał swoje szczególnie ukochane miejsca. Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie, poza uroczystymi celebrami, przechodził Dróżkami modląc się w samotności oraz sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Znany był ze swego szczególnego przywiązania do idei miłosierdzia. Świadczy o tym ogromna liczba dzieł charytatywnych, powstałych w okresie, gdy był metropolitą krakowskim.

Był kawalerem Orderu Uśmiechu i honorowym obywatelem wielu miast, m.in. Chorzowa, Wadowic, Mszany Dolnej. Otrzymał doktoraty honoris causa m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Katolickiego Uniwersytetu w Taipei na Tajwanie i Uniwersytetu Adamson na Filipinach. Za działania na rzecz pojednania polsko-niemieckiego w 2000 r. otrzymał Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą przyznany przez prezydenta Niemiec Johannesa Raua, a za wieloletnią działalność na rzecz współpracy polsko-francuskiej w 2007 r. Order Oficera Legii Honorowej.

Po przejściu na emeryturę kard. Macharski zamieszkał na terenie Sanktuarium Ecco Homo św. Brata Alberta i w miarę możliwości brał udział w ważnych wydarzeniach Kościoła lokalnego.

Kardynał Franciszek Macharski we wspomnieniach:

Bp Bagiński – podziwiałem jego miłość do Kościoła

O. Knabit – promieniowało od niego wielkie misterium

Bp Tomasik – był orędownikiem Bożego miłosierdzia

Wilkanowicz – cechowała go prostota

Abp Nowak – to był mistyk krzyża

O. Praśkiewicz OCD – popierał karmelitańskie inicjatywy duszpasterskie

Ochojska – niejednokrotnie przecierał nam szlaki

Bp Ryś – to był człowiek wiary

Bp Zając – był apostołem Bożego Miłosierdzia

Bp Guzdek – był apostołem miłosierdzia

Kapelan kard. Macharskiego – zawsze służył najbardziej potrzebującym

Kard. Nycz – to był człowiek z wielką klasą

Ks. Isakowicz-Zaleski – człowiek o wielkiej wrażliwości na potrzebujących

Bp Muskus – miał na wskroś franciszkańską duszę

Bp Miziński – kochał młodzież

Prezydent Krakowa – odszedł wybitny mąż stanu, wybitny człowiek

Abp Hoser – jeden z najwybitniejszych kardynałów w historii Polski

Kard. Dziwisz – był skoncentrowany na tajemnicy miłosierdzia Bożego

Ks. Kordula – człowiek, który odnowił Caritas