We Wrocławiu o indywidualnych formach życia konsekrowanego

Ponad 100 konsekrowanych wdów i dziewic oraz kapłanów z całej Polski wzięło udział w spotkaniu zorganizowanym przez Podkomisję KEP ds. Indywidualnych Form Życia Konsekrowanego i Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu. – Mamy być w sercu Kościoła i być miłością; żyć tym, czym żyje Kościół; „oddychać” tym, czym oddycha Kościół – mówił o. bp Jacek Kiciński, stojący na czele Komisji KEP ds. Życia Konsekrowanego.

Hierarcha w czasie Mszy św., rozpoczynające spotkanie, zwrócił uwagę na św. Hieronima; człowieka, który większą część życia poświęcił zgłębianiu Słowa Bożego i nauczał, że kto nie zna Pisma św., nie zna Bożej mocy ani miłości; że nieznajomość Pisma św. jest nieznajomością Chrystusa. – Dzisiejsza liturgia słowa koncentruje naszą uwagę na miłości Boga; Bóg jawi się jako Ten, który kocha, który jest zatroskany, który jest Pasterzem… Prorok Jeremiasz przypomina nam, że miłość Boga jest nieodwracalna; jeśli Bóg kogoś wybiera, miłuje do końca.

Bóg jest wierny, a człowiek? – Jeremiasz nawołuje: „słuchajcie narody słowa Pańskiego”. „Słuchajcie”… To jest fundamentalne zadanie, które wpisuje się w nasze powołanie – mówił biskup, wspominając o współczesnym kryzysie słuchania, ciszy, milczenia. Zauważył, że zwykle w życiu to my „zajmujemy się Bogiem”. Myślimy o Nim, czytamy o Nim – mając niejako wszystko „pod kontrolą”… – Kiedy zaczyna się problem? Gdy Bóg zajmuje się nami… – zauważył. Plany ludzkie nie są planami Boga – On chce zbudować nową Jerozolimę, daje nowe przykazanie miłości, tworzy nowy ład, nowe prawo… Życie konsekrowane jest tu na ziemi zapowiedzią tego, co będzie w niebie. Jesteśmy posłani do świata, by obwieszczać nowy porządek, nowe prawo.

Otwierając obrady, bp Kiciński przypomniał słowa św. Teresy od Dzieciątka Jezus: „W sercu Kościoła, mojej matki, będę miłością”, ukazując je jako określenie misji życia konsekrowanego.

Obecny program duszpasterski – odwołujący się do tajemnicy Ducha Świętego, do bierzmowania – jest kontynuacją poprzedniego, podejmującego temat chrztu. – Z natchnienia Ducha Świętego zrodziło się życie konsekrowane. Dzisiaj, jak myślę, mamy modlić się zwłaszcza o trzy dary: o to, byśmy wszyscy w Kościele mówili językiem miłości, o dar wzajemnego słuchania, o dar jedności – podkreślił bp Kiciński.

Ks. prof. Bogdan Giemza SDS przedstawił temat „Program duszpasterski jako drogowskaz formacyjny w życiu wdów konsekrowanych”. Wyjaśniał, że owe programy – których początek w Polsce wiąże się z programem Wielkiej Nowenny z lat 1957-1966 – mają być narzędziem dla Kościoła, służyć skuteczności Jego misji.

– Chcemy zainspirować się, jak te program realizować w naszych gremiach – mówił, podkreślając konieczność odkrywania przynależności do Kościoła, odpowiedzialności za Kościół. Indywidualne formy życia konsekrowanego są indywidualne, ale nie indywidualistyczne, mają także swój wymiar społeczny, porywają ku ewangelizacji.

– Trzeba znaleźć złoty środek między obnoszeniem się ze swoją konsekracją, a chowaniem głowy w piasek – zauważył. Trzeba nie tylko współodczuwać z Kościołem, ale i kochać Kościół., troszczyć się o formację w nurcie nauczania Kościoła – podkreślał, wskazując np. na encyklikę o Duchu Świętym „Dominum et Vivificantem”, jako doskonale wpisującą się w aktualny program duszpasterski.

Dr Dorota Wawrowska OV przedstawiła prelekcję o „Wybranych aspektach charyzmatu dziewictwa konsekrowanego w świetle pism św. Ambrożego, św. Hieronima i św. Augustyna”. Podkreśliła, że przy podejmowaniu tej drogi życia inicjatywa należy do Boga. – Nie tyle wybieram powołanie, ile je podejmuję – tłumaczyła. Wymieniła szereg wskazań ojców Kościoła dla dziewic – trwanie w więzi z Panem, ukierunkowanie na służbę Kościołowi, wrażliwość wobec potrzebujących. Zalecali dziewicom radość paschalną, różną od wesołkowatości, zalecali dbałość o duchowe piękno.

Choć nie składają one osobnych ślubów posłuszeństwa i ubóstwa, ich zjednoczenie z Chrystusem wiązać się musi z oderwaniem od rzeczy materialnych, posłuszeństwem wobec Boga i Kościoła. Więź z Nim rodzi duchową płodność. – Motywem podejmowania tej drogi ma być zawsze większa miłość, a nie wygodnictwo, egoizm – mówiła. Ojcowie Kościoła podkreślali, że dziewictwo ze względu na Królestwo Niebieskie musi pozostać sprawą wolnego wyboru, towarzyszyć mu powinien również szacunek i docenianie innych stanów życia w Kościele. Musi mieć wymiar paschalny.

– Towarzysząc Barankowi dokądkolwiek pójdzie; idąc za Nim, prędzej czy później natrafia się na krzyż… Ojcowie Kościoła podkreślali, że ten stan życia dobrze przygotowuje do męczeństwa – zauważyła. – Dziewica jest szczególnym znakiem oczekiwania na Paruzję; na spotkanie z Oblubieńcem.

W sympozjum uczestniczyli, m.in. członkowie Podkomisji Konferencji Episkopatu Polski ds. IFŻK, na czele z ks. Arkadiuszem Okrojem, oraz przedstawicielki Centrum Promocji Indywidualnych Form Życia Konsekrowanego.