Abp Wojda: pójść za Jezusem znaczy wejść z Nim w komunię życia i misji

Do budowania życia wspólnotowego w oparciu o Chrystusa i Jego miłość oraz realizowania swych charyzmatów poprzez pomnażanie swoją posługą Jego obecności wśród ludzi zachęcał przedstawicieli męskich oraz żeńskich zgromadzeń zakonnych w święto Ofiarowania Pańskiego, obchodzone również w Kościele jako Dzień Życia Konsekrowanego – abp Tadeusz Wojda

Podczas Mszy św. metropolita białostocki zachęcał wiernych do dziękczynienia Bogu za dar życia konsekrowanego, zaś osoby konsekrowane do postawienia sobie pytania o świadomość i autentyczność przeżywania własnego powołania, jak również o wiarogodność dawanego świadectwa.

W homilii abp Wojda zachęcał do podejmowania wysiłku budowania życia wspólnotowego w oparciu o Jezusa i Jego miłość, gdyż w przeciwnym razie będzie ono narażone na różne zniekształcenia i rozmycie prawdziwego wizerunku, co w konsekwencji może prowadzić do kryzysu we wspólnocie.

Wskazywał na „wirusy i choroby”, które atakują dzisiejsze wspólnoty zakonne i niszczą życie wspólnotowe. „Wspólnota zaczyna przeżywać trudności wówczas, kiedy nazbyt mocno wdzierają się do niej modele świeckie, kiedy Eucharystia, komunikacja, przebaczenie i pojednanie, przestają być jej priorytetami, kiedy jest zaabsorbowana bardziej sprawami doczesnymi niż perspektywą życia wiecznego, kiedy wreszcie postawy jej członków są zdominowane niezdrowymi dążeniami do autonomii, niezależności, rywalizacji, indywidualizmu, koncentracji na sobie i lęku, by inni nie naruszali przestrzeni życiowej i osobistych praw” – stwierdził.

Abp Wojda zaznaczał, że jedność miedzy uczniami Chrystusa wyrażająca się w życiu wspólnotowym jest znakiem obecności Królestwa Bożego. „Wspólna droga pomaga zrozumieć potrzebę dzielenia się z innymi w wielkiej wspólnocie ludzkiej tym samym powołaniem, tym samym celem życia, pomaga zrozumieć że dążenia do tych celów nie można opierać na własnej woli, na indywidualizmie, na osobistych kryteriach oceny, na własnych aspiracjach i potrzebach, lecz na współuczestniczeniu i współdzieleniu się, będących dopełnieniem woli Bożej” – mówił.

Świąteczną liturgię rozpoczęło poświęcenie świec gromnicznych i uroczysta procesja do ołtarza, zaś po homilii siostry zakonne, księża i pozostałe osoby konsekrowane odnowiły swoje śluby i przyrzeczenia.

Siostra Anna Galewska ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a’ Paolo stwierdza, że pójście za Chrystusem nie jest łatwe w dzisiejszych czasach, w których często osoby konsekrowane są niezrozumiane i wyśmiewane. „To, że z nas się szydzi to dlatego, że nie znając nas, nie rozmawiając, po prostu się nas nie rozumie i traktuje jak jakiś inny «gatunek człowieka». To nie sprawa stroju, ale podejścia i otwartości z jednej jak i z drugiej strony” – mówi.

Ojciec Feliks Kubicz ze Zgromadzenia Księży Werbistów ma za sobą czterdzieści osiem lat życie zakonnego. „Podziwiam wielką cierpliwość Pana Boga do mnie, że mi zaufał i przez tyle lat mnie prowadzi – raz pod górkę, raz górki. Dziś dziękuję Mu za Jego miłość do mnie, której doświadczam na co dzień. Tej Bożej miłości i miłosierdzia doświadczam zwłaszcza w mojej posłudze w konfesjonale. To w tej posłudze najbardziej się spełniam jako kapłan, a jako zakonnik mogę wraz z osobami, którym towarzyszę przeżywać ich wzloty i upadki, ich radości i cierpienia, mogę modlić się za nich, a nawet pościć, bo to jest jedyna droga do nawrócenia – modlitwa i post”.

W archidiecezji białostockiej posługuje blisko 180 sióstr z 16 zgromadzeń zakonnych żeńskich. Poza tym są 3 zakony męskie oraz wiele wspólnot i instytutów życia konsekrowanego. Siostry zakonne prowadzą domy pomocy społecznej, domy samotnej matki, domy dziecka, świetlice dla dzieci oraz przedszkola i szkoły.

Pracują w szpitalach, hospicjach, jako katechetki, nauczycielki oraz wychowawczynie trudnej młodzieży. Podejmują różne formy posługi jako zakrystianki, organistki, sekretarki. Obejmują swoją służbą, pracą i modlitwą osoby potrzebujące różnych wyznań i narodowości.

Księża werbiści prowadzą dom rekolekcyjny św. Kazimierza w Kleosinie, a salezjanie, oprócz parafii, placówkę opiekuńczo-wychowawczą o charakterze resocjalizacyjnym dla młodzieży niedostosowanej społecznie. Od niedawna w Białymstoku prowadzona przez ojców jezuitów Wspólnota Życia Chrześcijańskiego.