Spotkania Małżeńskie: „Amoris laetitia” w praktyce

10 i 11 lutego odbyły się doroczne rekolekcje animatorów warszawskiego ośrodka Spotkań Małżeńskich w Warszawie. Spotkania odbywały się w pomieszczeniach Instytutu Papieża Jana Pawła II w Parafii Opatrzności Bożej w Wilanowie. Uczestniczyło w nich 60 osób (małżeństwa i kapłani). Kilka małżeństw i 2 kapłanów przyjechało z ośrodków Spotkań Małżeńskich z Krakowa, Lublina i Łodzi. Celem rekolekcji była refleksja nad Hymnem o Miłości św. Pawła i komentarzem do tego tekstu, jaki znajduje się w adhortacji.

– Publiczna dyskusja nad adhortacją Amoris laetitia tyczy się przede wszystkim kontrowersji wokół komunii świętej dla osób żyjących bez sakramentu małżeństwa. Dlatego ucieka nam wiele innych jej części bardzo ciekawych i inspirujących. Dla księży, adhortacja stawia bardzo wysokie wymagania, aby z wielką wrażliwością, niesztampowo traktować każdego wiernego, nie żałować wysiłku aby każdego – takiego jakim jest – prowadzić w stronę spotkania Pana Boga. Natomiast by zawarcie małżeństwa nie było końcem troski o wiernych, ale początkiem otoczenia ich wsparciem – powiedział na wstępie o. Mirosław Pilśniak OP, krajowy doradca duchowy Spotkań Małżeńskich.

Animatorzy odczytywali kolejne obrazy miłości z Hymnu św. Pawła i konfrontowali je z komentarzem znajdującym się w Amoris laetitia. Rozważali, w jaki sposób odnoszą się one do ich osobistej więzi z Panem Bogiem, więzi małżeńskiej, bycia wrażliwym na uczestników prowadzonych przez nich rekolekcji oraz innych spotykanych ludzi.

Organizatorzy wybrali z adhortacji trzy wątki szczególnie ważne dla animatorów: towarzyszenie przygotowującym się do małżeństwa, małżeństwom w kryzysie oraz związkom niesakramentalnym. Wszyscy uczestnicy w ramach przygotowania do rekolekcji byli zobowiązani do uważnego wcześniejszego przeczytania odnośnych rozdziałów adhortacji.

Lidia i Marek Nowiccy, prowadzący grupę o towarzyszeniu narzeczonym, zwrócili uwagę, że w Amoris laetitia papież kładzie naciska na zagadnienie więzi międzyosobowej, na potrzebę budowania dojrzałych relacji w parze przygotowującej się do małżeństwa, tak jak program prowadzony przez Spotkania Małżeńskie oraz Wieczory dla Zakochanych. Nowiccy dzielili się swoim doświadczeniem prowadzenia Wieczorów dla Zakochanych i ukazywali wątki adhortacji, które umacniają ich przekonanie o byciu na dobrej drodze i w zgodzie z nauczaniem Kościoła.

W grupie poświęconej towarzyszeniu małżeństwom w kryzysie, którą prowadzili Urszula i Piotr Kowalczykowie, liderzy warszawskiego ośrodka Spotkań Małżeńskich, podkreślali wrażliwość na małżeństwa poranione. Zwrócili uwagę na wpływ domów rodzinnych na obraz małżeństwa ich dzieci oraz by dzielić się „z serca do serca”. Kryzysy są wpisane w historię każdego związku i dialog jako duchowość jest drogą przezwyciężania ich.

Irena i Jerzy Grzybowscy, założyciele Spotkań Małżeńskich, podjęli wątek o małżeństwach niesakramentalnych. Zauważyli, że kontrowersje wokół adhortacji wynikają często z nieprzeczytania Amoris laetitia dokładnie, błędnej interpretacji i rzeczywiście w wielu przypadkach – nadinterpretacji. Często wyciąga się z niej nieuprawnione wnioski. Tymczasem adhortacja w kontekście tzw. związków nieregularnych pokazuje drogę nawrócenia, a nie szybkie rozwiązania. Prowadzący grupę podkreślili też, pokazując m.in. kontrowersje wokół niektórych wątków Soboru Watykańskiego II, które pojawiły się bezpośrednio po Soborze, że przyjęcie i zrozumienie Amoris laetitia będzie także procesem.

Animatorzy zebrani na rekolekcjach odnaleźli w Amoris laetitia zapis tego, co jest istotą duchowości i charyzmatu Spotkań Małżeńskich, tego, czym dzielą się od 40 lat z małżeństwami i narzeczonymi, co przynosi nawrócenie. – Tak jak przed wielu laty odczytaliśmy zbieżność pracy rekolekcyjnej Spotkań Małżeńskich z założeniami adhortacji Familiaris consortio, tak teraz odnajdujemy pogłębienie tego zakorzenienia w Amoris laetitia – powiedział Jerzy Grzybowski.

– Rozdziały dotyczące przeżywania relacji w małżeństwie i rodzinie, doświadczania, czym jest miłość tchną delikatnością i głęboką znajomością tematu. Taki opis miłości pobudza, inspiruje do starania się o taką miłość – dodała Irena Grzybowska.