Bp Mazur: przyjęcie sutanny to zewnętrzny znak wewnętrznego przygotowania serca na przyjęcie sakramentu kapłaństwa

„Przyjęcie sutanny to zewnętrzny znak wewnętrznego przygotowania serca na przyjęcie sakramentu kapłaństwa” – powiedział bp Jerzy Mazur, biskup ełcki do alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku w czasie Mszy św. z udzieleniem posług lektoratu i akolitatu.

W sobotę, 17 lutego 2018 r., w kaplicy seminaryjnej Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku odbyła się uroczysta Liturgia pod przewodnictwem Ordynariusza Diecezji Ełckiej – bp. Jerzego Mazura z udzieleniem posług lektoratu 5 alumnom roku III i akolitatu – 5 alumnom roku IV. Alumni przygotowywali się duchowo do tego wydarzenia poprzez rekolekcje przeprowadzone przez ks. Andrzeja Szklarskiego MS.

W homilii bp Mazur zachęcał, by dać się prowadzić Duchowi Świętemu. Przypomniał, że dzisiejszy świat potrzebuje świętych i mądrych kapłanów. „Przyjęcie sutanny to zewnętrzny znak wewnętrznego przygotowania serca na przyjęcie sakramentu kapłaństwa. Całe życie seminaryjne to przygotowanie do misji, którą wyznaczył nam Bóg. Ta misja jest jak sutanna – jeśli jeden guzik zapniemy źle, to kolejne tak samo będą źle zapięte. Więc nie bójcie się rozpiąć ich i na nowo zacząć dobrze od początku” – zachęcał kapłan.

Kaznodzieja wskazywał, że aby być ludźmi szczęśliwymi i dobrze wypełnić misję, którą nam obrał Bóg, należy żyć Ewangelią i kroczyć drogą błogosławieństw. Nawiązując do sobotniej Ewangelii, bp Mazur postawił kandydatom do lektoratu i akolitatu konkretne pytania: „Czy zostawiłeś wszystko jak celnik Matusz i nie ciągnie się za tobą garb zobowiązań? Czy jest w Tobie pragnienie naśladowania Chrystusa? Wpatrujecie się często w Jezusa Eucharystycznego? Wpatrujecie się także w Jezusa przemienionego na Górze Tabor, Jezusa z Wieczernika, z ogrójca a także Zmartwychwstałego?” – pytał biskup ełcki.

Przywołując postacie ks. Kazimierza Hamerszmita i ks. Mariana Żelazka – misjonarza z Indii, który służył najbiedniejszym, bp Mazur życzył nowym lektorom i akolitom wytrwałości w powołaniu oraz by przyjęta przez nich posługa była pomocą we wsłuchiwaniu się w Słowo Boże i przyjmowanie Ciała i Krwi Chrystusa dla wszystkich wiernych. „Niech ta dzisiejsza uroczystość umocni nas w dążeniu do rzeczy wielkich. Kochajcie swoje powołanie, budujcie swoje życie na Chrystusie. Życzę wam, aby każdy z was stanął przy ołtarzu jako kapłan Boży. A każdego z was proszę o modlitwę na umocnienie wiary w dzisiejszym świecie” – życzył pasterz diecezji.

Posługa lektoratu zobowiązuje do czytania słowa Bożego na zgromadzeniu liturgicznym. Lektor musi mieć odpowiednie przygotowanie. Czyta Słowo Boże, a poza liturgią przygotowuje innych do pełnienia tej funkcji. Poza mszą świętą może, w imieniu Kościoła: przewodniczyć nabożeństwom (np. różaniec, gorzkie żale, majowe, czerwcowe, itp.), błogosławić pokarmy w Wielką Sobotę i maszyny rolnicze.

Posługa akolitatu natomiast jest już bardziej „kapłańską” posługą. Akolita z greckiego oznacza „idący za kimś”, w tym wypadku za Chrystusem. Zadaniem akolity jest udzielanie Eucharystii wiernym oraz puryfikacja (czyszczenie) naczyń liturgicznych.