W Kalwarii Pacławskiej odbyło się Misterium Męki Pańskiej

Tradycyjne Misterium Męki Pańskiej odbyło się po raz kolejny w Kalwarii Pacławskiej k. Przemyśla. Zgromadziło kilka tysięcy pielgrzymów z południowo-wschodniej Polski. W biblijne postaci wcieliło się ok. 50 aktorów amatorów – mieszkańców okolicznych miejscowości.

Pierwsze misterium na dróżkach kalwaryjskich zorganizowano w 1995 r. Wówczas przygotowali je franciszkanie konwentualni, którzy są opiekunami kalwaryjskiego sanktuarium. – Tegoroczne było dwudziestym, podczas którego występowali wyłącznie mieszkańcy – zauważył o. Krzysztof Hura, kustosz Sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej w Kalwarii Pacławskiej.

Zakonnicy jednak nadal koordynują przygotowania i przebieg misterium. Od wielu lat reżyserem jest Zbigniew Wiarski, związany z amatorskim teatrem „Fredreum” w Przemyślu.

Inscenizacja przedstawia ostatnie sceny z życia Jezusa od ostatniej wieczerzy po śmierć na krzyżu. Podzielona jest na dwie części: „Wieczernik” i „Na krzyż z Nim”. Trasa przemarszu wiedzie stromą drogą, która prowadzi przez polany i las. Jednocześnie odprawiane jest nabożeństwo drogi krzyżowej. Poszczególne stacje i jednocześnie sceny misterium, znajdują się przy kaplicach na dróżkach kalwaryjskich. Wraz z aktorami pokonują ją pielgrzymi.

Kolejna okazja uczestniczenia w misterium w Kalwarii Pacławskiej nadarzy się w Wielki Piątek w samo południe. Po jego zakończeniu, o godz. 16.00 rozpocznie się Liturgia Męki Pańskiej.

W Kalwarii Pacławskiej znajduje się Sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej Kalwaryjskiej. Na dróżkach zlokalizowano 41 kaplic kalwaryjskich. 35 z nich służy do rozważania tajemnic Męki Pańskiej, a także tajemnic związanych z życiem Matki Bożej (Zaśnięcia, Pogrzebu i Wniebowzięcia).

Początki klasztoru, jak i osady Kalwaria Pacławska, sięgają XVII w. Dzisiejszy kościół pw. Znalezienia Krzyża Świętego konsekrowany został 29 września 1776 r. przez biskupa obrządku ormiańskiego z Kamieńca Podolskiego Jakuba Waleriana Tumanowicza. Świątynia przeszła dwa poważne pożary w latach 1855 i 1862. Zniszczeniu uległ klasztor, obiekty gospodarcze i zewnętrzne elementy architektoniczne kościoła, jednak przed uszkodzeniem zachowało się wnętrze. Zjawiskom tym przypisano cudowną opiekę Matki Bożej.