Kościoły Europy wzywają do modlitw za dzieło stworzenia

Do modlitw i troski o dzieło stworzenia wezwały chrześcijan i ich wspólnoty na naszym kontynencie Rada Konferencji Biskupich Europy i Konferencja Kościołów Europejskich. Wszystkie te działania są z kolei wkładem chrześcijan Europy do międzynarodowej konferencji nt. zmian klimatycznych COP 24, zaplanowanej na grudzień br. w Katowicach.

Okazją do ogłoszenia przesłania jest obchodzony 1 września Światowy Dzień Modlitw za Dzieło Stworzenia, a także modlitwa ekumeniczna w tej intencji, która w dniach 31 sierpnia-1 września odbywa się w Asyżu i ogólnoświatowa akcja „Czas Stworzenia” od 1 września do 4 października.

Wspólne orędzie nagrali przewodniczący obu organizacji: kard. Angelo Bagnasco, arcybiskup Genui – w imieniu CCEE i pastor Christian Krieger z Protestanckiego Kościoła Reformowanego w Alzacji i Lotaryngii – z ramienia KEK-u. Zaapelowali oni o modlitwy i zaangażowanie się chrześcijan na rzecz daru Bożego stworzenia, będącego wspólnym zadaniem i zobowiązaniem wszystkich wyznawców Chrystusa.

Światowy Dzień Modlitw w intencji Troski o Stworzenie zaproponował w 1989 ówczesny prawosławny patriarcha Konstantynopola Dimitrios, wyznaczając jednocześnie na jego obchody 1 września. W 2015 do inicjatywy tej dołączył się papież, czyniąc z niej akcje w całym Kościele katolickim.

W sytuacji, gdy kryzys środowiska naturalnego stale się zaostrza i coraz wyraźniejsze i dotkliwsze stają się jego skutki dla całej ludzkości, chrześcijanie są powołani do dawania świadectwa – słowami, czynami i modlitwą – o swej wierze w Boga Stwórcę. „Czas Stworzenia” ma być dla całej rodziny chrześcijańskiej, ponad podziałami wyznaniowymi, okazją do wspólnego uwielbienia Boga jako Stwórcy, do wyrażenia razem wdzięczności za dar całego życia. Chodzi też o przedstawienie Bogu naszego smutku z powodu nadużywania środowiska i bogactw naturalnych, abyśmy stawali się świadomi swej odpowiedzialności wobec wszystkich istot ludzkich i wobec stworzenia i abyśmy się zobowiązali do działania.

“Polonia Restituta” o ekologii, solidarności i rozwoju

Aby pogłębić swą więź z Bogiem, trzeba pogłębić swoje więzi nawzajem z sobą i z całym stworzeniem – stwierdza wspólne przesłanie największych organizacji chrześcijańskich naszego kontynentu. Podkreślono, że ekologia środowiska naturalnego wymaga ekologii całościowej, to znaczy także ekologii ludzkiej, poszanowania godności każdej osoby, życia i tego wszystkiego, co z tego wynika, życia od początku do naturalnej śmierci – wszystko to tworzy ową ekologię integralną.

W tym kontekście wszyscy chrześcijanie – i tu spotkanie w Asyżu staje się szczególnie wymowne i znaczące – odnajdują się w świetle tej samej wiary i tej samej odpowiedzialności. Oczywiście ma to być we współdziałaniu ze wszystkimi ludźmi dobrej woli z całego świata, ponieważ mówienie i spoglądanie z miłością oraz troska o osobę ludzką, ludy i narody w kontekście powszechnym i właściwym ekologicznym stanowi bezsprzecznie część powszechnej odpowiedzialności całej ludzkości.