Lublin: III Zaduszkowe Zgromadzenie Śpiewacze

Ponad 200 osób wzięło udział w III Zaduszkowym Zgromadzeniu Śpiewaczym zorganizowanym na lubelskim cmentarzu przy ul. Lipowej. Razem z Lubelskim Komitetem Pożegnalnym zebrani odśpiewali wiele tradycyjnych, staropolskich pieśni żałobnych. – One nie są żadnym skansenem, ale pomagają nam przeżywać tajemnicę odchodzenia z tego świata – tłumaczy Paweł Grochocki.

Inicjator akcji, Paweł Grochocki, w rozmowie z KAI zaznaczył, że w dawnych utworach żałobnych prawie zawsze znajduje się odniesienie do Boga i świata nadprzyrodzonego. – Większość pieśni pochodzi z wiejskich śpiewników katolickich i luterańskich. Dlatego ich temat krąży głównie wokół nawrócenia, życia cnotliwego, czy tego, co czeka duszę po śmierci – tłumaczy.

Twórca Lubelskiego Komitetu Pożegnalnego wyznał, że jego wielkim pragnieniem jest, aby tradycyjne pieśni żałobne wciąż były wykonywane podczas ceremonii pogrzebowych. – One nie są żadnym skansenem, ale pomagają nam przeżywać tajemnicę odchodzenia z tego świata. Jako psycholog pracujący z niedoszłymi samobójcami czy osobami w żałobie zauważyłem, że istnieje potrzeba oswajania ludzi ze śmiercią – tłumaczył Grochocki.

Podczas tegorocznego spotkania wykonano pieśni pochodzące z różnych regionów Polski, w tym z Podlasia i Podkarpacia. Nie zabrakło też lokalnych lubelskich utworów mówiących o przemijaniu. Najstarsze powstały w XVII wieku.

W skład Lubelskiego Komitetu Pożegnalnego wchodzą młodzi śpiewacy, dla których pieśni dotyczące śmierci wciąż są ważne i piękne. Grupa bierze udział w prawdziwych uroczystościach pogrzebowych, pielęgnując tym samym ludową tradycję opłakiwania zmarłych.