Lubomierz: Marcel Pérès przygotuje starorzymski chorał na uroczystość Chrystusa Króla

W Lubomierzu na Dolnym Śląsku odbędzie się już druga edycja warsztatów chorału starorzymskiego, organizowanego przez Stowarzyszenie „Dusza”. Do miasta ściągną śpiewacy z różnych stron, by pod kierunkiem wybitnego francuskiego śpiewaka i muzykologa Marcela Pérèsa zgłębiać celebrację uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata, wykorzystując dawny śpiew kaplicy papieskiej, który towarzyszył liturgiom rzymskim od VI do XIII wieku.

– Ten repertuar, zapomniany, później odkryty na nowo na początku XX wieku, pozostaje bardzo mało znany wśród muzyków i duchownych. Jest jednak bezpośrednim świadectwem bogactwa liturgicznego pierwszego tysiąclecia i prowadzi bezpośrednio do wspólnych źródeł śpiewu liturgicznego, z którego od czasów Świątyni Jerozolimskiej czerpały śpiewy syryjskie, koptyjskie i bizantyjskie. Marcel Pérès pragnie na nowo wprowadzić chorał starorzymski do liturgii. Wybrał uroczystość Chrystusa Króla, święto stosunkowo nowe w historii Kościoła, aby przywrócić mu pamięć liturgii pierwszych wieków chrześcijaństwa – mówi Julia Piwakowska ze Stowarzyszenia „Dusza”.

Msza św. w uroczystość Chrystusa Króla (25 listopada) będzie celebrowana o 15.30 w lubomierskim barokowym kościele pw. Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa. Głównym celebransem tej liturgii w języku łacińskim, w zwyczajnej formie rytu rzymskiego, będzie ks. dr kan. Piotr Paćkowski, rektor seminarium siedleckiego, który naukowo zajmuje się muzyką kościelną.

Śpiew scholi złożonej z uczestników odbywających się wcześniej warsztatów poprowadzi Marcel Pérès, który o chorale starorzymskim powiedział: „Aż do XIII w. ten repertuar towarzyszył liturgiom pontyfikalnym odprawianym w bazylikach papieskich Rzymu. W XIV w., po przeniesieniu siedziby papieża do Awinionu, popadł on w zapomnienie. Odkryty na nowo na początku XX w., wciąż nie odzyskał należnego mu miejsca w świadomości ludzi Zachodu, ani też innych cywilizacji wywodzących się z tych samych, semickich i greckich źródeł. Chorał starorzymski umożliwia dostrzeżenie związku pomiędzy śpiewem Świątyni Jerozolimskiej i dziedzictwem muzyki greckiej. Pozwala także docenić skarby kantylacji koranicznej. Ukazuje on najstarszą wersję muzyki grecko-łacińskiej późnego antyku i stanowi brakujące ogniwo między śpiewem bizantyjskim, koptyjskim, syryjskim, muzyką arabską i muzyką zachodnią”.