Przed beatyfikacją kard. Wyszyńskiego konieczne jest przypominanie jego postaci

Sprawy beatyfikacji Prymasa Wyszyńskiego idą do przodu, ale trudno powiedzieć, kiedy ona nastąpi – powiedział dziś dziennikarzom kard. Kazimierz Nycz. To jest czas, kiedy starszym trzeba przypomnieć a młodszym przybliżyć osobę Sługi Bożego – dodał kardynał przed rozpoczęciem konferencji z okazji 70. rocznicy ingresu arcybiskupa gnieźnieńskiego i warszawskiego. Wydarzenie odbywa się na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Metropolita warszawski wyraził ubolewanie, że w młodszym pokoleniu wiedza na temat postaci kard. Wyszyńskiego jest, poza pewnymi środowiskami czy szkołami noszącymi jego imię – niewielka.

„Modlimy się w tej intencji i przygotowujemy się do tego” – zapewnił metropolita warszawski pytany o perspektywę beatyfikacji Prymasa Tysiąclecia. Podkreślił, że obecnie niezbędne jest przybliżanie tej postaci, aby beatyfikacja Polaków „nie zaskoczyła”.

„Musimy pamiętać o tym, że w beatyfikacji udowadniamy świętość tego człowieka, to znaczy siłę, skalę jego zjednoczenia z Chrystusem i to, co w jego nauczaniu, kazaniach, listach było wyrazem owej duchowej więzi z Panem Bogiem czyli świętości – tłumaczył kard. Nycz. – To zadanie jest ciągle przed nami i myślę, że czas przed beatyfikacja a potem sama beatyfikacja nam w tym pomoże” – dodał metropolita warszawski.

***

Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w założonym przez matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą. W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy „Kampinos” AK.

25 marca 1946 Pius XII mianował go biskupem lubelskim (sakrę nominat przyjął 12 maja tegoż roku), a 22 października 1948 powołał go na arcybiskupa Gniezna i Warszawy oraz Prymasa Polski. Na konsystorzu 12 maja 1953 papież włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego, ale ówczesne władze nie zezwoliły nowemu purpuratowi na wyjazd do Rzymu po odbiór insygniów kardynalskich. Przyjął je z rąk Piusa XII dopiero 18 maja 1957.

W coraz bardziej narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia „Porozumienia”, które 14 lutego 1950 podpisali przedstawiciele Episkopatu i władz państwowych. Mimo to, sytuacja coraz bardziej się zaostrzała i 25 września 1953 prymas został aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach.

W ostatnim miejscu internowania napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu, wygłoszonych następnie na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 jako Jasnogórskie Śluby Narodu. 26 października 1956 ks. prymas wrócił do Warszawy z internowania. W latach 1957-65 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. W okresie rodzącej się „Solidarności” pozostawał ośrodkiem równowagi i spokoju społecznego.

Zmarł 28 maja 1981 r. w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Na pogrzeb kardynała w Warszawie 31 maja przybyły dziesiątki tysięcy ludzi.

Od 1983 r. toczy się proces beatyfikacyjny sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego. 19 grudnia 2017 r. papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności jego cnót.

W listopadzie ub. roku konsylium lekarskie w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych potwierdziło cud (uznało niewytłumaczalność z medycznego punktu widzenia) uzdrowienia młodej dziewczyny za przyczyną kard. Stefana Wyszyńskiego.