Wałcz: ostatnie pożegnanie kapucyna br. Piotra Nowaka

Kapłani, służby mundurowe, wierni przybyli 24 kwietnia do wałeckiego kościoła pw. św. Antoniego, by pożegnać zmarłego br. Piotra Nowaka. Mszy żałobnej przewodniczył bp senior Paweł Cieślik.

– Gdybym miał najkrócej scharakteryzować ostatnie lata br. Piotra, ująłbym to w słowie „pasja” – powiedział w homilii br. Waldemar Korba, gwardian i proboszcz wałeckiej parafii. Wymieniając dziedziny, w których pasja zmarłego po długiej chorobie kapucyna się wyrażała, zaczął od pierwszej, rozwiniętej w rodzinnym domu: pasji do mundurów.

– Do ostatka tą pasją żył jako kapelan strażaków w Wałczu, i innych miejscach, gdzie pracował – stwierdził br. Waldemar. – Te wszystkie pasje do mundurów, a był to też mundur policyjny, zwyciężył inny mundur: habit kapucyński, który nosił przez 29 lat i w którym został pochowany.

Br. Piotra pasjonowało również głoszenie słowa Bożego. Grafik prowadzenia rekolekcji adwentowych i wielkopostnych miał zazwyczaj gęsto zapełniony. A także… układanie, nieraz bardzo oryginalnych, bukietów w kościele.

Jednak najważniejsza pasja, a raczej Pasja – bo złączona z tą Chrystusową – zrealizowała się w tegorocznym Wielkim Poście, który br. Piotr spędził w szpitalu wojskowym w Wałczu na oddziale intensywnej terapii. – Pan Jezus tajemniczo zjednoczył go ze swoją męką i śmiercią na Krzyżu, tak bardzo, że gdy zaczynaliśmy odprawiać Liturgię Męki Pańskiej w Wielki Piątek tu, w kościele, Piotr w szpitalu wyzionął ostatnie tchnienie – powiedział gwardian, zaświadczając, jak wiele dobra tej przy okazji się stało: modlitwa za umierającego, która rzuciła na kolana ludzi od Bałtyku po Tatry.

Na zakończenie Eucharystii bp Paweł Cieślik ukazał perspektywę patrzenia na umieranie: że jest ono największym czynem człowieka. – Ta śmierć, którą przeżywamy, która boli, nie jest końcem. Jest coś więcej, jest coś większego. Miłość nigdy nie umiera. Niemożliwe, by ona miała koniec – powiedział biskup. – Można odejść i być wciąż blisko.

Wcześniej Państwowa Straż Pożarna odznaczyła pośmiertnie br. Piotra srebrnym krzyżem św. Floriana, który złożono na trumnie obecnej w świątyni.

Zanim wierni ruszyli do trumny, by dotknięciem jej wieka pożegnać się ze swoim duszpasterzem, kilka osób zaświadczyło o niezwykłości zmarłego kapłana.

Ks. Ryszard Szczygieł, kapelan straży pożarnej, podkreślił, że posługa kapelana służb mundurowych to towarzyszenie, umiejętność patrzenia na życie, a zarazem niesienie nadziei pośród ludzkich tragedii.

Takiego towarzyszenia, z niegasnącym uśmiechem na ustach, doświadczyli od swego kapelana, br. Piotra, wałeccy policjanci. I jeszcze czegoś: ogromnej kreatywności, aż po szalone pomysły. – Każdy z nas mówił o nim: przede wszystkim człowiek – powiedziała aspirant Beata Budzyń, rzecznik wałeckiej policji.

Po Mszy żałobnej w kościele św. Antoniego w Wałczu ciało zmarłego przewieziono do klasztoru w Krośnie n. Wisłokiem. Zostanie ono pochowane 25 kwietnia w grobowcu kapucynów na tamtejszym cmentarzu.