Pogrzeb ks. Kazimierza Orzechowskiego

Ze wzruszeniem i łzami wspominały śp. ks. Kazimierza Orzechowskiego jego duchowe dzieci – uczestnicy Mszy pogrzebowej, która odbyła się w czwartek, w południe w warszawskim kościele sióstr wizytek przy Krakowskiem Przedmieściu. Dziękowali za pomoc w powrocie do Boga po wielu latach nieobecności w Kościele, za ocalone kapłaństwo, za przyjaźń, duchowe prowadzenie, ukazywanie piękna słowa i języka. Liturgii przewodniczył kard. Kazimierz Nycz. Po Eucharystii ciało zmarłego kapłana, aktora i znanego duszpasterza środowiska artystycznego w Polsce, złożone zostało na cmentarzu w Skolimowie.

Homilię podczas Mszy św. wygłosił o. Wiesław Dawidowski, prowincjał augustianów w Polsce, do którego to zgromadzenia zamierzał w pewnym momencie wstąpić ks. Kazimierz Orzechowski. Wspominał przyjaźń ze zmarłym, jego drogę aktorską i moment powołania, wewnętrznej przemiany, która dokonała się 21 czerwca 1959 r. w tym właśnie miejscu, w kościele sióstr wizytek, podczas kazania ks. Bronisława Bozowskiego – „duszpasterza chuliganów”.

„Uczyłeś kochać to, co kruche, słabe, odrzucone przez świat, a czasem nawet przez duchownych” – powiedział o. Dawidowski, zaznaczając, że ks. Orzechowski, poprzez swoją wrażliwość i doświadczenie, pomógł wielu braciom w kapłaństwie. Mówił też o jego pracy z więźniami, miłości do Ziemi Świętej, Żydów i judaizmu, organizowaniu pielgrzymek, a także grze w serialu „Złotopolscy” i wieloletniej pracy kapelana w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Podkreślił, że Pan Bóg potrafi tak zmienić oś schematu życia, by wydobyć z nas to, co najlepsze. – Czekaj i na nas w Domu Ojca – mówił zwracając się do zmarłego przyjaciela.

Po Eucharystii odczytany został list bp. Józefa Zawitkowskiego, który dziękował swemu nauczycielowi dykcji z seminarium. – Nauczyłeś nas kochać słowo – napisał biskup. Przypomniał też, jak wiele osób, często zagubionych, skorzystało z posługi sakramentalnej ks. Orzechowskiego – po latach oddalenia od Boga, a czasem już u schyłku życia.

– W pewien Wielki Piątek, po wielu latach nieobecności w Kościele, przystąpiłam do sakramentu pojednania – podzieliła się Ewa Ziętek, aktorka, przedstawicielka Związku Artystów Scen Polskich, podkreślając, jak wielkim wsparciem na tej drodze był dla niej zmarły ks. Orzechowski.

Osobiste świadectwa przyjaźni i wdzięczności wyrażali też inni przyjaciele i „duchowe dzieci” zmarłego, m.in. s. Miriam Grażyna Grałek ze Zgromadzenia sióstr Wynagrodzicielek Najświętszego Oblicza, wieloletnia dyrektor Domu Artystów Weteranów scen Polskich w Skolimowie, Radosław Piwowarski, reżyser filmowy, scenarzysta i aktor, czy aktorka Joanna Kurowska.

Za te świadectwa, obecność i wspólną modlitwę, podziękował św. kard. Kazimierz Nycz. Podkreślił również znaczenie warszawskiego kościoła sióstr wizytek – miejsca, w którym tak wielu ludzi odnalazło swoja drogę do Boga.

Po Eucharystii ciało zmarłego złożone zostało na cmentarzu parafialnym w Skolimowie, po czym w pobliskiej restauracji odbyła się konsolacja, na którą Siostry Obliczanki zaprosiły wszystkich uczestników ceremonii.

Pierwszym powołaniem ks. Orzechowskiego było aktorstwo – był absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi, którą ukończył w 1952 r. Jako aktor debiutował w 1948 r. w Teatrze Wybrzeże. Pierwszym filmem Kazimierza Orzechowskiego – gdy jeszcze nie był księdzem – były „Spotkania” według Iwaszkiewicza. Grał w popularnych serialach – takich jak „Dom”, „W labiryncie”, „Złotopolscy”, w filmie Andrzeja Wajdy „Człowiek z żelaza” i opartym na noweli Jarosława Iwaszkiewicza „Pannach z Wilka”. Autor noweli napisał specjalną rolę dla ks. Orzechowskiego na zamówienie Andrzeja Wajdy. Gdy Iwaszkiewicz umierał, ks. Orzechowski pojechał do niego, żeby go wyspowiadać.

Ostatni film, w którym wystąpił ks. Orzechowski, był „Jeszcze nie wieczór” Jacka Bławuta. W tym filmie opowiadającym o pensjonariuszach Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie grał samego siebie.
Ks. Orzechowski był wsparciem duchowym dla wielu osób poszukujących, zagubionych, przeżywających kryzysy. Angażował się w pracę z więźniami.

Zmarły kapłan był także znakomitym organizatorem i przewodnikiem pielgrzymek.

Odszedł w niedzielę 4 sierpnia w Skolimowie pod Warszawą. Miał 90 lat.