Zginął, by inny żył – dziś Kościół wspomina św. Maksymiliana Kolbe

Miał odwagę oddać swoje życie, by uratować życie kogoś innego. Kościół wspomina 14 sierpnia św. Maksymiliana Marię Kolbego. W tym roku mija 78 lat od jego śmierci.

Był franciszkaninem, założycielem Niepokalanowa w Polsce i w Japonii, gdzie działał jako misjonarz. W lutym 1941 r. o. Kolbego aresztowało Gestapo. Trzy miesiące spędził na Pawiaku, po czym został wywieziony do Oświęcimia, gdzie otrzymał numer obozowy 16670.

W lipcu, po ucieczce z obozu jednej osoby, z całego bloku co dziesiąty więzień został skazany na śmierć głodową. Wśród wyznaczonych był Franciszek Gajowniczek, mąż i ojciec rodziny. O. Maksymilian dobrowolnie ofiarował się umrzeć zamiast niego. Przez dwa tygodnie był głodzony w bunkrze, a 14 sierpnia został dobity zastrzykiem z fenolu. Przed śmiercią swoją wielką wiarą i modlitwą podnosił na duchu, pomagał przezwyciężyć nienawiść i rozpacz dziewięciu swoim towarzyszom z bunkra głodowego.

Święty opowiadał, że gdy miał 12 lat, ukazała mu się Matka Boża, która pokazała mu dwie korony, białą – znak czystości i czerwoną, symbolizującą męczeństwo. “Którą wybierasz?” – miała zapytać Maryja. Maksymilian odpowiedział, że obie.

Urodził się 7 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli koło Łodzi. Na chrzcie otrzymał imię Rajmund. Rodzice, którzy należeli do III Zakonu św. Franciszka, wychowali go w duchu głębokiej wiary i patriotyzmu. Jako chłopiec Maksymilian marzył, by zostać żołnierzem. Później jednak zetknął się z franciszkanami i przedarł się przez granicę zaboru do Lwowa, gdzie wstąpił do małego seminarium. Studiował w Rzymie i tam uzyskał doktorat z filozofii i teologii. W 1918 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Wcześniej jednak założył Rycerstwo Niepokalanej – ruch apostolski, którego szczególnym rysem miało być całkowite poświęcenie siebie Maryi. W krótkim czasie Rycerstwo liczyło ponad 120 tys. członków. Osobiście bardzo przestrzegał ubóstwa, ale do celów apostolskich używał najnowocześniejszej techniki.

W 1938 r. uruchomił franciszkańską radiostację, interesował się badaniami nad telewizją. W 1922 r. św. Maksymilian zaczął wydawać pismo “Rycerz Niepokalanej”, a później również “Rycerzyk Niepokalanej” i “Mały Dziennik”, które osiągnęły kilkusettysięczne nakłady.

W 1927 r. założył Niepokalanów z klasztorem, małym seminarium, a później też z drukarnią i radiostacją. W trzy lata po tym Maksymilian wyjechał do Japonii, gdzie w Nagasaki założył drugi Niepokalanów i wydawał po japońsku “Rycerza Niepokalanej”. Planował założyć podobne ośrodki w wielu krajach na całym świecie, by przez Maryję cały świat prowadzić do Chrystusa.

W 1939 r. powrócił do Polski. 19 września Niemcy rozpoczęli likwidację Niepokalanowa. O. Maksymilian wraz z innymi franciszkanami został aresztowany i osadzony w obozie w Amtlitz, a następnie w Ostrzeszowie. Jednakże w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi 8 grudnia wszystkich ich zwolniono. Maksymilian natychmiast wrócił do Niepokalanowa, gdzie zorganizował pomoc dla ok. 3 tys. osób wysiedlonych z poznańskiego, wśród których było wielu Żydów.

17 lutego 1941 r. został ponownie aresztowany przez Gestapo i wywieziony do Oświęcimia, gdzie zginął śmiercią męczeńską w przeddzień Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Paweł VI beatyfikował o. Maksymiliana w 1971 r., a Jan Paweł II ogłosił go 10 października 1982 r. świętym.

1972 roku odznaczony pośmiertnie Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Uchwałą Senatu Rzeczypospolitej Polskiej rok 2011 (70. rocznica śmierci) był Rokiem św. Maksymiliana Marii Kolbego. W uzasadnieniu Senatorowie RP świętego franciszkanina nazwali: wyjątkową postacią w panteonie wielkich Polaków dwudziestego wieku, symbolem ofiar nazizmu, symbolem trudnych wyborów obecnych w życiu każdego człowieka, obrońcą godności człowieka, wzorcem cnót, autorytetem moralnym, bohaterem o heroicznej odwadze, wychowawcą, społecznikiem, obywatelem świata. A za Janem Pawłem II dodatkowo – „patronem trudnych czasów”.

Uroczystości ku czci św. Maksymiliana Marii Kolbego w 78. rocznicę jego męczeńskiej śmierci odbędą się w Harmężach i w Oświęcimiu. Rano celebrowano „Transitus” – nabożeństwo przejścia o. Kolbego z tego świata do nieba. Następnie w pieszej pielgrzymce uczestnicy przejdą do niemieckiego obozu Auschwitz, gdzie wezmą udział we Mszy św. na Placu Apelowym przy Bloku 11. Eucharystii przewodniczyć będzie metropolita krakowski.