Papież udzielił sakry 4 biskupom

Na konieczność bliskości z Bogiem na modlitwie, z swymi kapłanami, ze współbraćmi w biskupstwie i z ludem Bożym wskazał Ojciec Święty udzielając sakry biskupiej czterem swoim współpracownikom: arcybiskupom Michaelpowi Czernemu SJ, Paolo Borgii, Antoine Camillieriemu i Paolo Rudellemu. W uroczystości w bazylice watykańskiej wzięło udział wielu kardynałów, biskupów, kapłanów i wiernych.

Po odczytaniu fragmentu Ewangelii mówiącego o zadaniach uczniów odśpiewano hymn do Ducha Świętego. Z prośbą o wyświęcenie nowych biskupów zwrócił się do Ojca Świętego substytut ds. ogólnych, abp Edgar Peña Parra: „Czcigodny Ojcze, Kościół katolicki prosi, abyś wyświęcił na biskupów księży: Michaela Czernego, Paolo Borgię, Antoine’a Camillieriego i Paolo Rudellego”. – „Bardzo chętnie” – odpowiedział Franciszek. Następnie Ojciec Święty w oparciu o homilię przewidzianą w obrzędzie święceń biskupich powiedział:

„Drodzy bracia i siostry, pilnie rozważcie, jakiej godności w Kościele mają dostąpić nasi bracia. Nasz Pan, Jezus Chrystus, posłany przez Ojca w celu odkupienia ludzkości, sam wysłał na świat Dwunastu Apostołów, aby napełnieni mocą Ducha Świętego, głosili Ewangelię wszystkie ludom i gromadząc je w jednym Kościele, uświęcali je i kierowali nimi ku zbawieniu. By ten urząd posługiwania przetrwał do końca świata, Apostołowie wybrali sobie pomocników i przez nałożenie rąk przekazali im dar Ducha Świętego otrzymany od Chrystusa, udzielając im pełni sakramentu święceń. W ten sposób z pokolenia na pokolenie przechodziła pierwotna tradycja przez nieprzerwane następstwo biskupów, a dzieło zbawienia trwa i rozwija się do naszych czasów.

W biskupie otoczonym swoimi prezbiterami jest wśród was obecny sam nasz Pan, Jezus Chrystus, który stał się Kapłanem na wieki. Przez posługę biskupa sam Chrystus nieustannie głosi Ewangelię zbawienia udziela wierzącym sakramentów wiary. Dzięki ojcowskiemu posługiwaniu biskupa przyłącza do swojego Ciała nowe członki, przez mądrość i roztropność biskupa sam Chrystus prowadzi lud Boży w doczesnej pielgrzymce do wiecznego szczęścia.

Z radością zatem przyjmijcie tych naszych braci, których my biskupi przez nałożenie rak włączamy dziś do naszego kolegium. Jeśli chodzi o was drodzy bracia, wybrani przez Pana pamiętajcie, że zostaliście wybrani spośród ludzi i dla ludzi zostaliście ustanowieni, a nie dla samych siebie, aby im pomagać w dążeniu do Boga. Biskupstwo oznacza obowiązek, a nie zaszczyt, a biskup ma raczej służyć niż panować. Albowiem z nakazu Chrystusa ten, kto jest większy, ma być jak mniejszy, a przełożony jak sługa. Głoście słowo Boże, nastając w porę, nie w porę, głoście prawdziwe słowo a nie nudne przemówienia, których nikt nie rozumie, głoście Słowo Boże. Pamiętajcie, że według św. Piotra w Dziejach Apostolskich dwa podstawowe zadania biskupa to modlitwa i głoszenie Słowa. Potem inne zadania administracyjne, ale te dwa zadania są najważniejsze.

Przez modlitwy i Ofiary składane za lud wam powierzony starajcie się wybłagać liczne łaski płynące z pełni Chrystusowej świętości.

Bądźcie wiernymi szafarzami, zarządcą i strażnikiem sakramentów Chrystusa w powierzonym wam Kościele. Skoro zostaliście wybrani przez Ojca niebieskiego do rządzenia Jego rodziną, pamiętaj o Dobrym Pasterzu, który zna swoje owce i którego one znają. Nie zawahał się On oddać życia za owce. Oznacza to bliskość ludu. Są to trzy bliskości biskupa – z Bogiem na modlitwie – to pierwsze zadanie, z kapłanami w kolegium kapłańskim i z ludem. Nie zapominajcie, że zostaliście wzięci, wybrani spośród owczarni. Nie zapominajcie o waszych korzeniach, o tych, którzy przekazali wam wiarę, dali wam tożsamość. Nie zapierajcie się ludu Bożego.

Ojcowską i braterską miłością otaczajcie wszystkich, których Bóg wam powierzył, zwłaszcza prezbiterów i diakonów, waszych współpracowników w Chrystusowej służbie, a także ubogich, słabych, potrzebujących akceptacji i pomocy.

Wzywajcie wiernych, aby współpracowali z wami w apostolskim posługiwaniu, i chętnie ich słuchajcie. Nieustanną troską ogarniajcie tych, którzy jeszcze nie należą do jednej owczarni Chrystusa, ponieważ oni są również wam powierzeni przez Pana. Nigdy nie zapominajcie, że należycie do kolegium biskupów w Kościele katolickim, który jest zjednoczony węzłem miłości, – to będzie czwarta bliskość – i nie przestawajcie się troszczyć o wszystkie Kościoły oraz chętnie spieszyć z pomocą Kościołom, które tego potrzebują. Strzeżcie tego daru, który dziś otrzymacie przez nałożenie rąk nas wszystkich biskupów.

Czuwajcie z miłością nad całym ludem, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Bożym w imię Ojca, którego w Kościele uobecniasz, i w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, którego urząd posługiwania nauczycielskiego, kapłańskiego i pasterskiego wykonujecie, i w imię Ducha Świętego, który ożywia Kościół Chrystusa i swoją łaską zaradza naszej słabości”.

Następnie wybrani na biskupów złożyli przyrzeczenia. Po odśpiewaniu litanii do Wszystkich Świętych papież nałożył ręce i odmówił modlitwę święceń, dokonał namaszczenia głowy i przekazanie księgi Ewangelii oraz insygniów każdemu ze święconych. Na zakończenie obrzędu wymienił z nimi pocałunek pokoju.

Arcybiskup tytularny Benewentu, Michael Czerny SJ urodził się w Brnie w Republice Czeskiej 18 lipca 1946 r., a w 1963 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Kanadzie, w którym w 10 lat później został wyświęcony na kapłana dla tamtejszej prowincji jezuitów. W 1978 uzyskał doktorat w dziedzinie badań interdyscyplinarnych na Uniwersytecie Chicagowskim. W 1979 w Toronto założył Jezuickie Centrum ds. Wiary i Sprawiedliwości Społecznej, którym i kierował do 1989, kiedy po zamordowaniu 6 jezuitów na Uniwersytecie Ameryki Środkowej (UCA) w San Salvadorze. W roku 1991 został prorektorem tej uczelni i dyrektorem tamtejszego Instytutu Praw Człowieka. W latach 1992-2002 pełnił funkcję sekretarza ds. sprawiedliwości społecznej w Kurii Generalnej Towarzystwa Jezusowego w Rzymie, a następnie pracował w Afryce jako założyciel i dyrektor jezuickiego ośrodka walki z AIDS. Od 2005 jest wykładowcą w Hekima College na Uniwersytecie Katolickim Afryki Wschodniej w Nairobi, współpracuje z Konferencją Episkopatu Kenii. W 2010 został konsultantem Papieskiej Rady „Iustitia et Pax”. 14 grudnia 2016 Franciszek mianował go podsekretarzem Sekcji ds. Migrantów i Uchodźców Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka. Jutro, 5 października zostanie włączony do Kolegium Kardynalskiego.

Arcybiskup tytularny Milazzo, Paolo Borgia urodził się 18 marca 1966 r. w Manfredonii w pobliżu Foggii na południu Włoch. Święcenia kapłańskie przyjął 10 kwietnia 1999 r., a od 1 grudnia 2001 r. pracuje w służbach dyplomatycznych Stolicy Apostolskiej, w tym w nuncjaturach w Izraelu i Libanie. W 2013 r. został przeniesiony do Sekcji ds. Relacji z Państwami Sekretariatu Stanu, a w 2014 r. do Sekcji ds. Ogólnych. 4 marca 2016 roku został asesorem ds. ogólnych Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. Jest doktorem prawa kanonicznego. Mówi oprócz włoskiego po angielsku, hiszpańsku i francusku.

Arcybiskup tytularny Skálholt, Antoine Camilleri urodził się w Sliemie (Malta) 20 sierpnia 1965 r. Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1991 r. Ukończył studia prawnicze i prawo kanoniczne. Wstąpił do służby dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej w dniu 9 stycznia 1999 r. Pracował w przedstawicielstwach papieskich w Papui Nowej Gwinei, Ugandzie, Kubie oraz w Sekcji Stosunków z Państwami Sekretariatu Stanu. Mianowany podsekretarz sekcji do spraw stosunków Stolicy Apostolskiej z państwami 22 lutego 2013 r. W tym charakterze wielokrotnie reprezentował Stolicę Apostolską na arenie międzynarodowej oraz prowadził negocjacje m.in. z władzami Izraela a ostatnio Wietnamu. Zna języki: włoski, angielski, hiszpański, francuski, portugalski, rumuński, rosyjski.

Arcybiskup tytularny Mesembrii, Paolo Rudelli urodził się 16 lipca 1970 roku w miejscowości Gazzaniga na północy Włoch. Święcenia kapłańskie przyjął 10 czerwca 1995 r., jest kapłanem diecezji Bergamo. Uzyskał doktorat z teologii moralnej. Od 1998 na Papieskiej Akademii Kościelnej przygotowywał się do służby dyplomatycznej. Od 2001 pełni służbę w dyplomacji watykańskiej jako sekretarz nuncjatur w Ekwadorze (2001-2003) i Polsce (2003-2006). Następnie pracował w Sekcji ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. 20 września 2014 r. został mianowany wysłannikiem specjalnym pełniącym funkcję stałego obserwatora przy Radzie Europy w Strasburgu, Obok włoskiego zna angielski, francuski, hiszpański, polski.