Abp Michalik: nie zawiedźmy zaufania Bożego

Musimy wypraszać powołania. To jest zadanie dla nas, nie zawiedźmy tego zaufania Bożego – zaapelował abp Józef Michalik do członków Dzieła Pomocy Powołaniom archidiecezji przemyskiej. Dziś wspólnota ta pielgrzymowała do bazyliki archikatedralnej w Przemyślu, gdzie znajduje się grób bł. ks. Jana Balickiego – patrona DPP.

Emerytowany metropolita przemyski zauważył, że w ostatnich latach spada liczba powołań, ale nie należy się tym zrażać, trzeba natomiast wypraszać świętość kapłanów i to, aby byli „gigantami ducha”. Zachęcał, aby modlić się o powołania, jednak nie „gdzieś obok”, ale w swoich rodzinach.

– Musimy utożsamić się z nimi, boleć kiedy ich boli serce, kiedy ich atakują, ale musimy też zabiegać u Pana Boga, żeby rzeczywiście w tej miłości Bożej wytrwali. Musimy też wypraszać powołania, „żniwo wielkie, ale robotników mało”. To jest zadanie dla nas, nie zawiedźmy tego zaufania Bożego, przyznawajmy się do Jezusa i wyznawajmy z ufnością wiarę, że On może i w tej sprawie zaradzić, żeby wiara w naszym Kościele i w naszej ojczyźnie była wiarą przynoszącą owoce miłości Boga i bliźniego – apelował abp Michalik.

Kaznodzieja zaznaczył, że Dzieło Pomocy Powołaniom służy pomocą ludziom, ale i samemu Bogu. – Bóg potrzebuje pomocy człowieka. To jest ciekawe, że zbawił nas bez nas, ale kontynuacja tego zbawienia, przyjęcie zbawienia musi się odbyć za współpracą człowieka. To jest wielkie wyróżnienie każdego z nas i nasza wielka misja, żebyśmy zauważyli, że jesteśmy Bogu potrzebni, że bez nas pewne dobro się nie zrealizuje – mówił.

Były przewodniczący KEP stwierdził, że „zdawało się, że jesteśmy uporządkowanym narodem katolickim, bo jesteśmy narodem ochrzczonym w dziewięćdziesięciu paru procentach”. Ocenił jednak, że niepokój budzi popularność ludzi głoszących nienawiść do drugiego człowieka i do Kościoła oraz organizujących się „w bluźniercze manifestacje” i atakujących księży i zakonnice. – Coś z nami jest nie w porządku. To dowód, że i my potrzebujemy nadzwyczajnej Bożej pomocy do tego żebyśmy się nawrócili – powiedział.

Abp Michalik zwrócił uwagę, że każdy człowiek, niezależnie od tego, czy jest kapłanem czy świeckim, jest wezwany do pomocy Chrystusowi. Zauważył, że może się jednak pojawić myśl: „co ja, biedny człowiek, mogę przed Panem Bogiem wobec takiego nawału propagandy, potencjału, pieniędzy”. Hierarcha stwierdził, że jest to jednak myślenie ludzkie, ale „myślenie Boże jest inne”. Przypomniał, że Matka Boża w Fatimie wybrała małe dzieci, które jeszcze nie umiały czytać i pisać i uczyniła je swoimi posłańcami.

Kaznodzieja zachęcał do drobnych umartwień i opanowania chęci zabłyszczenia przed ludźmi. – Nie powiem tego, co byłoby chwaleniem się; zapanuję nad złym słowem; uwagę, którą mam zrobić w nerwach, zrobię za dwa dni, wtedy albo przemyślę, albo zostawię. Pewne umartwienie: list przyszedł, otworzę go za dwie godziny. Wiadomość jakaś – nie przekażę jej natychmiast, ale najpierw omodlę. Widzę zło w otoczeniu – najpierw się pomodlę, zastanowię się jak zwrócić uwagę, ale ją zwrócę – wskazywał.

Abp Michalik przytoczył także zasady dobrej modlitwy według bł. ks. Jana Balickiego. Kapłan wskazywał, że trzeba się do niej przygotować, wyciszyć i chcieć te modlitwę odmówić. Następnie ma być ona zanoszona w imię Jezusa, być wytrwała i odmawiana w skupieniu. Abp Michalik przyznał, że rozproszenie pojawia się, ale należy starać się wracać myślą i koncentrować ją na Matce Najświętszej, Panu Jezusie i przedmiocie modlitwy.

Celem Dzieła Pomocy Powołaniom jest niesienie pomocy powołanym do kapłaństwa oraz do życia konsekrowanego w zgromadzeniach zakonnych i instytutach świeckich. Realizuje się to przede wszystkim przez modlitwę i ofiarowane cierpienia. Pielgrzymka DPP do archikatedry przemyskiej, gdzie znajdują się relikwie patrona wspólnoty bł. ks. Jana Balickiego, odbywa się co roku w okolicy jego liturgicznego wspomnienia, które przypada 24 października.

Bł. ks. Jan Wojciech Balicki urodził się 25 stycznia 1869 r. w Staromieściu pod Rzeszowem. Był klerykiem w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 20 lipca 1892 r. Był wykładowcą, rektorem, a później spowiednikiem w przemyskim seminarium. Dał się również poznać jako znakomity kaznodzieja i spowiednik, a także jako wielki społecznik. Zmarł 15 marca 1948 r. w opinii świętości.

18 sierpnia 2002 r. w Krakowie Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. W tym samym miesiącu jego relikwie przeniesiono do bazyliki archikatedralnej w Przemyślu.