Rekolekcje kapelanów posługujących wśród chorych i cierpiących

Komunikacja z pacjentem chorym neurologicznie, nowe kierunki w neurobiologii i ich konsekwencje w duchowości czy problematyka z psychoonkologii to niektóre z tematów kursu duchowo – medycznego kapelanów posługujących w szpitalach, domach opieki społecznej oraz w hospicjach. Na Jasnej Górze odbywają się ich doroczne rekolekcje.

Ks. Arkadiusz Zawistowski Krajowy Duszpasterz Służby Zdrowia zauważył, że w związku z rosnącą liczbą placówek leczniczo – opiekuńczych, zwłaszcza domów opieki społecznej, potrzebni są także kapelani. Zwrócił też uwagę na potrzebę ich pogłębionej formacji duchowej, ale też podstaw wiedzy w problematyce medycznej i psychologicznej. – Kapelan musi coraz bardziej być specjalistą w sprawach duchowych, ale też i orientować się w tych sprawach medycznych, bo dzisiaj trzeba więcej uwagi, więcej czasu i cierpliwości poświęcać człowiekowi choremu i mu towarzyszyć. Nie jest tak, że przychodzimy i od razu ktoś mówi: chcę zjednoczenia z Jezusem, trzeba jakiegoś etapu, czasu, żeby on do tego dojrzał, żeby on się na to otworzył, więc kapelan musi mu towarzyszyć i musi być w tym specjalistą – wyjaśniał ks. Zawistowski.

Krajowy duszpasterz służby zdrowia wskazał też na wciąż rosnącą liczbę osób oczekujących także duchowej opieki – Statystyki podają, że w 2017 r. ponad 7 mln Polaków przeszło przez szpitale, więc to jest ogromna liczba ludzi, którą trzeba się zaopiekować – zauważył duchowny.

M.in. temat komunikowania z osobami chorymi neurologicznie np. po udarach poruszył neurolog dr Michał Kępa.

O. Jan Noga, redemptorysta z Gliwic, od 24 lat służy przede wszystkim chorym ontologicznie czy neurologicznie. Zauważył obniżający się wiek zapadających na nowotwory. Podkreślił, że bez ciągłego umacniania swojej osobistej relacji z Bogiem praca wśród chorych i umierających byłaby jeszcze trudniejsza. „Nie wiem, skąd biorę siły – zastanawia się duchowny – Pan Bóg daje mi to, że potrafię się uśmiechać do tych chorych, chociaż czasem jest bardzo ciężko, zwłaszcza gdy widzę chorego, który leży, leczą go, a on musi umrzeć. Jest to też dla mnie bardzo wielka trauma i wielka próba wiary, ale chodzę do tych chorych, bo po latach nie umiałbym nic innego robić. Bez tych chorych i bez pracowników służby zdrowia byłoby mi bardzo źle. Myślę, że Pan Bóg i Matka Boska dają mi siłę”.

Spotkania formacyjno – szkoleniowe kapelanów posługujących wśród chorych i cierpiących odbywają się na Jasnej Górze już od ponad 30 lat. W tym roku konferencje duchowe głosi ks. Krzysztof Guzowski. Są one szukaniem odpowiedzi na pytanie „jak czerpać siły z mocy Ducha Świętego”. Rekolekcje zakończą się jutro, 7 listopada.

Kapelani powrócili do powrócili do polskich szpitali i jednostek leczniczo – opiekuńczych po 1989 r.

Obecność kapelanów w szpitalach gwarantuje artykuł 5. Konkordatu, zawartego między RP i Stolicą Apostolską.

Początków duszpasterstwa służby zdrowia można się doszukiwać w kościelnych bractwach i stowarzyszeniach rzemieślniczych i kupieckich powstających w XIX wieku i rozwijających działalność charytatywną i społeczną. W roku 1934 powstało Zjednoczenie Polskich Lekarzy Katolików.

W 1948 r. w sposób nieformalny duszpasterstwo służby zdrowia zaistniało podczas Pierwszej Ogólnopolskiej Pielgrzymki Lekarzy na Jasnej Górze.

Rok 1956 był czasem wielkich przemian w Polsce. Uwolniony z miejsca internowania Prymas Polski Stefan Kard. Wyszyński w ramach Wielkiej Nowenny przed 1000-leciem Chrztu Polski zlecił zorganizowanie ogólnopolskiej pielgrzymki lekarzy na Jasną Górę, by tam im powiedzieć, że w nich widzi pierwsze szeregi powołanych niejako z zawodu do obrony życia nienarodzonych. Te pielgrzymki, potem co roku odbywane, stały się impulsem dalszych kroków ku organizowaniu osobnego duszpasterstwa służby zdrowia.

Pierwszym krajowym duszpasterzem został mianowany ks. dr Kazimierz Majdański, którego zasługa stało się ustanowienie diecezjalnych duszpasterzy dla pracowników lecznictwa, organizowanie regularnych spotkań szkoleniowo-rekolekcyjnych i dni skupienia.

W dniach 21 i 22 maja 1966 r. na Jasnej Górze w ramach ogólnopolskich obchodów 1000-lecia Chrztu Polski miał miejsce akt oddania w Macierzyńską Niewolę Matce Bożej pracowników służby zdrowia.

Podczas II Światowego Dnia Chorego 11 lutego 1994 r. na Jasnej Górze powstało Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich, a w maju tego samego roku Katolickie Stowarzyszenie Pielęgniarek i Położnych. W obecności przewodniczącego Papieskiej Rady do spraw Duszpasterstwa Służby Zdrowia kard. Fiorenzo Angeliniego, Prymasa Polski kard. Józefa Glempa, Nuncjusza Apostolskiego Józefa Kowalczyka, Krajowego Duszpasterza Służby Zdrowia ks. Józefa Jachimczaka, lekarzy, pielęgniarek i położnych oraz innych pracowników lecznictwa została zapoczątkowana stała formacja duchowa i intelektualna stowarzyszonych lekarzy.