Wigilia Paschalna: bp Mering w drzwiach katedry pobłogosławił miastu i diecezji

– Kiedy zatrzymaliśmy się w progu katedry, by pobłogosławić naszemu miastu i naszej diecezji – wiernym i tym, którzy są daleko od Boga – żeby przezwyciężyć ciemność, która nas otacza, światłem którym jest Chrystus, myślałem o usłyszanym zdaniu: Bóg jest życiem, prawdą i światłem – mówił na zakończenie Wigilii Paschalnej 11 kwietnia w katedrze włocławskiej ks. bp Wiesław Mering. Wcześniej, w drzwiach katedry udzielił błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem miastu i diecezji.

Zacytowana przez Biskupa Włocławskiego myśl pochodzi z wypowiedzi Mahatmy Gandhiego: „Z tego wnioskuję, że Bóg jest życiem, prawdą, światłem”. Odnosząc się do nich hierarcha stwierdził, że „biorąc pod uwagę kontekst tego wszystkiego, co się dzieje w świecie, pośród śmierci trwa życie (myślę o tych wszystkich, którzy potrafią oddać swoje życie ratując życie chorym), pośród kłamstwa trwa jednak prawda, pośród ciemności – światło, którym jest Chrystus”.

„Mimo tych smutków, które są uzasadnione i głęboko prawdziwe, wyjdźmy z tej świątyni, z tej celebracji, z nadzieją, pewnością i wiarą, że Bóg jest życiem, światłością i prawdą. Jeśli warto iść za kimś w swoim życiu, to właśnie za Tym, który jest drogą, prawdą, życiem i światłem. Niech Bóg wam błogosławi w przeżyciu Świąt Zmartwychwstania naszego Pana i Zbawcy, któremu zawierzyliśmy i któremu w naszym życiu chcemy być wierni” – zakończył bp Mering.

Także liturgia Wigilii Paschalnej miała inny niż zazwyczaj przebieg. Odprawiana był przy niemal pustej katedrze, nie było poświęcenia ognia, procesji z paschałem, nie poświęcono wody chrzcielnej, a jedynie odnowione zostały przyrzeczenia chrzcielne. Liturgia słowa ograniczyła się do trzech czytań. Obrzędom nie towarzyszył śpiew chóru, a wiele czynności wykonywali sami księża koncelebransi. Na zakończenie – zamiast tradycyjnej procesji rezurekcyjnej, biskup udał się z Najświętszym Sakramentem, by udzielić błogosławieństwa w otwartych drzwiach katedry.

Homilię wygłosił prepozyt Kapituły Katedralnej ks. inf. Krzysztof Konecki. W swoim rozważaniu zatrzymał się nad znaczeniem symboli tej najważniejszej w roku liturgii: paschału i liturgii chrzcielnej. „W tę świętą noc w kościołach na całej ziemi, zapłonęły niezliczone paschały, symbol światła Chrystusa które oświetla ludzkość przezwyciężając na zawsze mroki grzechu i zła. Tej nocy Chrystus skruszywszy więzy śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani. O potędze tej nocy mówi paschał, który pełni najczcigodniejsza funkcję znaku liturgicznego. Ta jego symbolika sprawia, że jest on uroczyście zapalany, poświęcany, okadzany, wnoszony od świątyni i wysławiany w orędziu paschalnym, jak żaden inny znak liturgiczny” – mówił kaznodzieja.

Ks. Konecki zauważył, że Paschał jest symbolem Chrystusa obecnego przez cały rok w naszych kościołach – Chrystusa światłości świata: w okresie wielkanocnym ustawiony w prezbiterium, w pozostałą część roku – przy chrzcielnicy. „W życiu chrześcijanina towarzyszy w dwóch jego paschach: tej pierwszej, jaką jest chrzest święty, w tej ostatniej jaką jest śmierć. W obu momentach wskazuje na tę samą rzeczywistość zbawczą, jaką jest obecność zmartwychwstałego Pana i Jego zbawcze dzieło. Chrześcijanin nie jest sam, ale jest z nim Chrystus” – podkreślał kaznodzieja.

Mówiąc o odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych zauważył, że w swej genezie nawiązuje ono do starożytności chrześcijańskiej, kiedy to w tę noc udzielano sakramentu chrztu katechumenom. „To jest punkt kulminacyjny tej liturgii – mówił ks. Konecki – Sobór Watykański II akcentuje wielką potrzebę przypominania wiernym o znaczeniu chrztu świętego – otrzymanych łaskach i przyjętych zobowiązaniach, o wielkiej godność dziecka Bożego, jaką w tym sakramencie otrzymuje”.

Kaznodzieja zaznaczył, że „dopiero zanurzając się coraz głębiej w tajemnicę chrztu i żyjąc nim na co dzień możemy głębiej przeżywać tajemnicę paschy stając się ludźmi prawdziwie paschalnymi, czyli wielkanocnymi. Pogłębienie świadomości chrzcielnej czyni nas świadkami zmartwychwstania oraz pomaga nam przezywać nasza codzienność w perspektywie poranka wielkanocnego. Obrzęd, który przeżyjemy jest więc zwieńczeniem całego wielkopostnego wysiłku”.

„O boska Pascho, wszystkim otworzyłaś bramy nieba! Panie pozwól nam w tę noc z Mojżeszem śpiewać pieśń zwycięstwa, bo twoja jest cześć i chwała na wieki wieków” – zakończył rozważanie prepozyt Kapituły.