Świnice Warckie – sanktuarium urodzin i chrztu św. Faustyny Kowalskiej

Świnice Warckie to mała parafia Diecezji Włocławskiej na pograniczu Wielkopolski i Mazowsza, między arcybiskupim Uniejowem i królewską Łęczycą. Swoją sławę zawdzięcza Apostołce Miłosierdzia Bożego, św. Siostrze Faustynie Kowalskiej, która tutaj przyszła na świat, tutaj została ochrzczona i tutaj przez szesnaście lat – połowę swego ziemskiego życia – wzrastała w łasce u Boga. W Świnicach Warckich znajduje się Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Siostry Faustyny. We wsi Głogowiec można do dziś zwiedzać rodzinny dom Świętej.

Sanktuarium w kościele parafialnym w Świnicach Warckich zostało ustanowione dekretem biskupa włocławskiego Bronisława Dembowskiego z dnia 25 września 2002 roku. Kościół w Świnicach Warckich jest miejscem chrztu św. Faustyny. Przechowuje się w nim bezcenne skarby po wielkiej rodaczce: chrzcielnicę, przy której została ochrzczona, konfesjonał, w którym się spowiadała, ołtarz, przed którym się modliła. 16 lutego 2004 r. podjęta została decyzja o rozbudowie kościoła, a uroczystego poświęcenia nowej części sanktuarium dokonał biskup włocławski Wiesław Mering w dniu 23 sierpnia 2015 r.

Stojąc przy chrzcielnicy św. Faustyny, za Sługą Bożym Janem Pawłem Wielkim, można powtórzyć słowa: „Dla Niej, tutaj wszystko się zaczęło”. Na Ziemi Świnickiej mówi się o Niej: Mistyczka z Głogowca.

Początki historii tej Parafii sięgają przełomu XIII i XIV wieku. Za jej założyciela i fundatora pierwszej świątyni powszechnie uważa się arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba Świnkę, jedną z najwybitniejszych postaci polskiego średniowiecza.

Rodzinny dom

Helena Kowalska – zakonne imię Maria Faustyna – przyszła na świat w wigilię święta Matki Bożej Częstochowskiej, dnia 25 sierpnia 1905 roku. W diecezji kujawsko-kaliskiej był to pierwszy rok obchodów uroczystości ku czci Jasnogórskiej Matki i Królowej, która dla Ojczyzny pogrążonej w głębokiej niewoli zaborów była jedyną nadzieją. Helenka urodziła się we wsi Głogowiec jako trzecie z dziesięciorga dzieci Stanisława i Marianny Kowalskich. Dwa dni później, w swoim kościele parafialnym w Świnicach Warckich, otrzymała chrzest święty. Wody chrzcielne na przyszłą Świętą wylał ks. proboszcz Józef Chodyński. Jego grób znajduje się na miejscowym cmentarzu.

Chrzcielnica w starej części kościoła | Fot. Wikipedia

Dzieciństwo

Rodzice Helenki poznali się w pobliskim Dąbiu nad Nerem, gdzie w 1892 roku zawarli sakrament małżeństwa. Kilka lat po ślubie nabyli niewielki skrawek ziemi we wsi Głogowiec, gdzie własnymi rękami pobudowali dom z charakterystycznego dla okolicy białego kamienia, przeplatanego niewielką ilością cegły. Dzisiaj ten rodzinny dom św. Faustyny, który jest własnością parafii, nawiedzają z modlitwą w sercach pielgrzymi, prosząc Mistyczkę
z Głogowca o wstawiennictwo dla swoich rodzin, zawierzając szczególnie bolesne tajemnice życia.

Chata pokryta była strzechą, posiadała jedną izbę, kuchnię, sień oraz warsztat ciesielski,
w którym pracował Stanisław. Opodal domu była studnia, „chlebownik”, w którym pachnące bochny na liściach łopianu wypiekała Marianna; ogród z rozmaitym kwieciem i kwitnącymi wiosną owocowymi drzewami. Na jednym z nich wisiała kapliczka – natchnienie do modlitwy dla małej Helenki.

Od najmłodszych lat Helenka odznaczała się umiłowaniem modlitwy. W siódmym roku życia usłyszała w swym sercu głos Boży, wzywający ją do życia doskonalszego. Było to podczas wieczornej modlitwy Kościoła – Nieszpór, w kościele parafialnym, przed wystawionym do adoracji Najświętszym Sakramentem (Dz. 1404).

Gdy miała dziewięć lat przeżyła swoją pierwszą Spowiedź i pierwszą Komunię Świętą. Sakramentów udzielił Helence ks. Roman Pawłowski, a milczącym świadkiem tamtej chwili jest zachowany konfesjonał pochodzący z XIX wieku. Ks. Roman został rozstrzelany przez Niemców na początku II wojny światowej. Miejscem egzekucji był rynek kaliski, przed bazyliką św. Józefa. Warto pamiętać, że jeszcze trzech innych proboszczów pracujący przed wojną w Świnicach Warckich zostało zamordowanych przez okupantów: dwóch z nich zagazowano w niemieckim obozie koncentracyjnym w Dachau.

W ludzkiej pamięci przetrwało opowiadanie o małej Helence, wracającej po uroczystości pierwszokomunijnej do domu. Sąsiadka widząc, że dziecko idzie samo z kościoła do domu, wyraziła swoje wielkie zdziwienie. – Nie jestem sama! Jest ze mną Pan Jezus! Taką dojrzałą odpowiedź z ust małej Świętej usłyszała nasza znajoma.

Przemożny wpływ na wiarę Helenki wywarli jej rodzice, szczególnie zaś ojciec. Wsłuchując się w zapiski „Dzienniczka” można powiedzieć, że był on dla swej rodziny kapłanem ukazującym drogę do zbawienia, głową rodziny świadomą godności i odpowie-dzialności przed Bogiem za swoje powołanie.

Pochwała głębokiej modlitwy ojca została zapisana w „Dzienniczku”, na kartach opisujących przyjazd Siostry Faustyny do umierającej matki. Kiedy Chrystus w cudowny sposób, przez posługę swojej Wybranki uzdrowił ciężko chorą Mariannę, widząc jak wielki znak Bóg uczynił, zgromadzeni w domu na Głogowcu rzucili się na kolana. Patrząc na swego ojca, Faustyna wyraziła niezwykłe uznanie, które dla przybywających do chrzcielnego sanktuarium Apostołki Miłosierdzia Bożego mężów i ojców niech stanie się zachętą do pogłębionej refleksji: „Kiedy widziałam, jak ojciec się modlił, zawstydziłam się bardzo, że ja po tylu latach w zakonie nie umiałabym się tak szczerze i gorąco modlić, toteż nieustannie składam Bogu dzięki za takich rodziców” (Dz. 398).

Na zakończenie pobytu w rodzinnym domu w 1935 r., Siostra Faustyna w parafialnej świątyni dziękowała Bogu za wszelkie łaski, których tutaj doznała. Wówczas Miłosierny Jezus powiedział do Niej te znamienne słowa, które wypisane są na łuku tęczom kościoła: „Kiedy tak rozważałam i ubolewałam nad swoją ślepotą, nagle ujrzałam Pana Jezusa jaśniejącego pięknością niewymowną – i rzekł do mnie łaskawie: Wybranko moja, udzielę ci jeszcze większych łask, abyś była świadkiem przez całą wieczność nieskończonego miłosierdzia mojego” (Dz. 400).

Młodość

Po raz pierwszy opuściła rodzinny dom mając 16 lat. Poszła na służbę, aby pomóc ubogim rodzicom. Tajemnicza jasność, której wtedy doświadczyła, wezwała ją, aby poświęciła swe życie na wyłączną własność Bogu. Prośba o pójście do klasztoru spotkała się z odmową rodziców. Dwa lata później jeszcze raz oznajmiła swą wolę ojcu i matce. Tym razem także spotkała się z kategorycznym sprzeciwem. Dopiero przynaglenie Chrystusa, który objawił jej swoje cierpienie z powodu opieszałości w wypełnieniu Jego świętej woli, zmusiło do natychmiastowego pójścia za głosem powołania. Wydarzenie miało miejsce podczas zabawy tanecznej w miejskim parku w Łodzi. W wieku 20 lat, dnia 1 sierpnia 1925 r., przekroczyła furtę zakonnego domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie.

Misja i posłannictwo

W Zgromadzeniu św. Faustyna przeżyła zaledwie 13 lat. W pełnionych posługach zawsze odkrywała miłość Boga. Jej życie, ukryte dla innych, pozornie szare i pozbawione wielkich czynów, kryje w sobie głębię mistycyzmu. Świadectwem szczególnej zażyłości z Bogiem jest spisany przez Siostrę Faustynę – na wyraźne polecenie Chrystusa – „Dzienniczek”.

W Bożym planie zbawienia Mistyczka z Głogowca zajmuje szczególne miejsce. Wybrana przez Chrystusa na „Sekretarkę” i „Apostołkę” Jego Miłosierdzia, niesie orędzie o nieskończonym miłosierdziu Boga. Miłosierdzie Boże pragnie udzielić się każdemu człowiekowi, szczególnie zaś biednym grzesznikom. „Misericordias”, to znaczy „dać serce biednemu”. Nie ma większej biedy, większego nieszczęścia, jak żyć bez Boga, w śmiertelnym grzechu. Aby Krew Chrystusa, która wypłynęła z Jego Najświętszego Serca, nie była daremnie przelana na Krzyżu, św. Faustyna ofiarowała swoje życie Bogu dla ratowania dusz biednych grzeszników, zagubionych ludzi, którzy nigdy nie przestali być umiłowanymi dziećmi Ojca Niebieskiego.

Orędzie Bożego Miłosierdzia, przez posługę św. Faustyny, zostało dane światu na czasy Ostateczne. Król Miłosierdzia w ten sposób pragnie przygotować zranioną grzechami ludzkość, na swoje powtórne przyjście na ziemię. Ufność i zawierzenie Jego Miłosierdziu to droga do ocalenia życia wiecznego dla każdej ludzkiej duszy. „Córko moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. (…) niech się nie lęka zbliżyć do nie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski. Wszystko co istnieje wyszło
z wnętrzności miłosierdzia mojego” (Dz. 699).

Misja św. Siostry Faustyny, którą wyznaczył Jej Król Miłosierdzia, polega na trzech zadaniach: przybliżeniu i głoszeniu światu prawdy objawionej w Piśmie świętym o miłosiernej miłości Boga do każdego człowieka; wypraszaniu miłosierdzia Bożego dla całego świata między innymi przez praktykę podanych przez Pana Jezusa nowych form kultu Miłosierdzia Bożego, którymi są: Obraz Miłosierdzia Bożego z podpisem: „Jezu, ufam Tobie”, Święto Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, Koronka do Miłosierdzia Bożego, modlitwa w Godzinę Miłosierdzia, czyli w godzinę konania Jezusa na Krzyżu, szerzenie kultu Miłosierdzia Bożego; zainspirowaniu Apostolskiego Ruchu Miłosierdzia Bożego.

Św. Faustyna zapisała w „Dzienniczku” słowa Chrystusa skierowane do niej: „W Starym Zakonie wysyłałem proroków o ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem” (Dz.1588).

Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Faustyny

Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Faustyny w kościele parafialnym w Świnicach Warckich zostało ustanowione dekretem biskupa włocławskiego Bronisława Dembowskiego z dnia 25 września 2002 roku.

16 lutego 2004 r. podjęta została decyzja o rozbudowie kościoła, a w 2005 jubileuszowym roku setnej rocznicy urodzin i chrztu św. Faustyny, rozpoczęto rozbudowę Sanktuarium. Całe to dzieło dedykowane jest Miłosierdziu Bożemu jako wotum wdzięczności za Najznamienitszą Rodaczkę. Dzięki ofiarności parafian, Kościoła Włocławskiego i pielgrzymów powstało nowe skrzydło świątyni. Uroczystego poświęcenia nowej części sanktuarium dokonał biskup włocławski Wiesław Mering w dniu 23 sierpnia 2015 r. Obecnie trwają pracę renowacyjne przy starym kościele, tym który pamięta chrzest, spowiedź świętą, Pierwszą Komunię Świętą Helenki Kowalskiej, przechowując niezwykłe skarby: chrzcielnicę, przy której została ochrzczona, konfesjonał, w którym się spowiadała, ołtarz, przed którym się modliła. Ostatnim etapem prac będzie połączenie obu świątyń, tak by zachować charakter pierwszego kościoła i stworzyć jednocześnie przestrzeń do przyjęcia większej ilości wiernych.

Od 2001 roku przy Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Faustyny posługują Siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia: głoszą konferencje o Miłosierdziu Bożym, modlitwą i ofiarą wypraszają łaski dla grzeszników, oprowadzają pielgrzymów i pomagają w opiece nad domkiem św. Faustyny na Głogowcu. Siostry prowadzą także pracę apostolską przy kościele parafialnym przez katechizację, posługę w zakrystii i pracę organistowską. Kustoszem Sanktuarium od 2005 r. jest ks. Janusz Kowalski.

Wszyscy dobroczyńcy wspierający to dzieło, w codziennej modlitwie polecani są opiece Apostołki Miłosierdzia Bożego.

Wśród pielgrzymów przybywających do Świnic Warckich istnieje głębokie przekonanie, że św. Siostra Faustyna oręduje u tronu Króla Miłosierdzia szczególnie w trudnych sprawach rodzinnych. W umiłowanym kościółku Świętej chętnie modlą się dzieci i młodzież, małżonkowie spragnieni potomstwa i rodzice oczekujący ich narodzin, poszukujący drogi życiowej i powołani do służby kapłańskiej i życia konsekrowanego.

Niedziela Miłosierdzia Bożego

11 kwietnia 2021 roku, Niedziela Miłosierdzia Bożego będzie przeżywana w duchowej łączności z pielgrzymami. W związku z sytuacją epidemiczną i wynikającymi z niej ograniczeniami, nie odbędą się czuwania i pielgrzymki tradycyjnie przypisane do tego święta i poprzedzającej je wigilii, a które w sanktuarium w minionych latach gromadziły wielu pielgrzymów. Obchody Świata Miłosierdzia Bożego w Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Faustyny Kowalskiej w Świnicach Warckich, przebiegać będą w następującym porządku: Msze św. sprawowane będą o godz. 8.30, 11.00 i 16.00. Wieczorną Eucharystię poprzedzi wystawienie Najświętszego Sakramentu, Godzina Miłosierdzia połączona z Koronką i Litanią do Miłosierdzia Bożego, oraz Różańcem.