O. Ludwik Wiśniewski OP honorowym obywatelem Lublina

Uchwałą Rady Miasta tytuł Honorowego Obywatela Miasta Lublin otrzymał dominikanin o. Ludwik Wiśniewski. Duchowny jest znanym duszpasterzem akademickim, a w okresie PRL związanym blisko ze środowiskami opozycji demokratycznej oraz „Solidarności”.

Jak podkreślają wnioskodawcy, o. Wiśniewski „przez lata swojej posługi kapłańskiej i społecznej stał się autorytetem wielu środowisk, duchowym przewodnikiem, który odegrał ważną rolę w życiu zawodowym i społecznym wielu Polaków, w tym Lublinian”.

Po zakończeniu studiów powrócił do Gdańska i do 1972 r. ponownie prowadził duszpasterstwo akademickie przy gdańskim kościele świętego Mikołaja, które za jego czasów stało się ośrodkiem polskiej, niezależnej myśli. Do gdańskich wychowanków Ojca Ludwika Wiśniewskiego należeli m.in. Aleksander Hall, Arkadiusz Rybicki, Maciej Grzywaczewski, Grzegorz Grzelak i Marian Terlecki.

Od 1972 do 1981 r. o. Ludwik Wiśniewski pracował w Lublinie, jako duszpasterz akademicki. W tym czasie organizował rekolekcje i spotkania dyskusyjne z udziałem środowisk niezależnych, wychowując młodzież w duchu wartości patriotycznych, przez co wniósł istotny wkład w tworzenie środowisk demokratycznej opozycji. Do jego lubelskich wychowanków należeli m.in. Bogdan Borusewicz, Janusz Krupski oraz Marian Piłka. O. Ludwik był jednym z inicjatorów powstania Niezależnego Pisma Młodych Katolików „Spotkania”, pierwszego w powojennej Polsce ukazującego się poza cenzurą periodyku katolickiego, kierowanego przez Janusza Krupskiego.

Wspólnie ze studentami wspierał robotników – ofiary wydarzeń czerwca 1976 r. Był m. in. sygnatariuszem listu otwartego do I Sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka, poświęconego dyskryminacji ludzi wierzących i nierównych relacji państwo – kościół. List został nagłośniony przez Radio Wolna Europa i opublikowany w londyńskim „Aneksie”. Według raportu STASI z 1977 r., o. Ludwik Wiśniewski został uznany za jednego z najniebezpieczniejszych opozycjonistów w Polsce.

W latach 1977 – 1979 uczestniczył w spotkaniach z działaczami KSS Komitetu Obrony Robotników. Współtworzył i wspomagał Ruch Młodej Polski. W okresie 1978 – 1979 wspierał i uczestniczył w Tymczasowym Komitecie Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej. W latach 1975 – 1980 był obserwatorem procesów politycznych, m.in. Tadeusza Szczudłowskiego z ROPCIO i Dariusza Kobzeja z RMP, których aresztowano w 1980 r. po uroczystościach 3-majowych w Gdańsku.

Od 1980 r. był kapelanem Solidarności, a po 13 grudnia 1981 r. zajął się organizacją pomocy osobom represjonowanym. W tym czasie do Lublina zapraszał znane postacie niezależnych środowisk katolickich, m.in. Bohdana Cywińskiego, Władysława Bartoszewskiego, Tadeusza Mazowieckiego, Stanisława Stommę, Stefana Kisielewskiego, Irenę Sławińską czy Wiesława Chrzanowskiego.

W latach 1981-1988 r. o. Ludwik Wiśniewski był duszpasterzem akademickim we Wrocławiu, gdzie propagował ideę walki z komunizmem „bez przemocy”. W latach 1985 – 1988 organizował tzw. Tygodnie Społeczne – cykle spotkań propagujące budowanie niezależnych struktur społecznych. W 1986 r. brał udział w niemym proteście w centrum Wrocławia w obronie skazanego Władysława Frasyniuka. Członkowie jego duszpasterstwa stworzyli m.in. niezależny samorząd Uniwersytetu Wrocławskiego, tzw. Dwunastkę.

Na początku lat 90-tych o. Wiśniewski przebywał w parafii św. Katarzyny w Petersburgu, oddając się dziełu odrodzenia Zakonu Dominikanów oraz Kościoła Katolickiego w Rosji. Po 1996 r. mieszkał i duszpasterzował w Ustroniu – Hermanicach, Małem Cichem, a następnie w Szczecinie.

Obecnie o. Ludwik Wiśniewski przebywa w Klasztorze oo. Dominikanów w Lublinie. Był duszpasterzem Europejskiego Domu Spotkań – Fundacji Nowy Staw oraz pomysłodawcą i założycielem Akademii ”Złota 9” – szkoły służby obywatelskiej dla młodzieży Lubelszczyzny.

Dominikanin pozostaje wciąż bardzo aktywny zawodowo i społecznie. Prowadzi rekolekcje oraz spotkania dyskusyjne, jest także publicystą m.in. „Tygodnika Powszechnego”. W 2006 r. w rocznicę 30-lecia KOR został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2015 r. Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in. Nagrody Młodzieżowej Rady Miasta Lublin za całokształt działalności na rzecz młodzieży Lublina, jaką otrzymał w 2008 r.

W 2011 r. o. Ludwik Wiśniewski został uhonorowany medalem Świętego Jerzego, otrzymał także tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego, a w roku 2015 tytuł Pontifici – Budowniczemu Mostów. Jest Honorowym Obywatelem m.in. Gdańska i Wrocławia.

Tytułem Honorowego Obywatela Lublina wyróżniono m.in. prof. Wiesława Chrzanowskiego, prof. Wandę Półtawską, prof. Rocco Buttiglionego, Prezydenta RP na uchodźctwie Ryszarda Kaczorowskiego, prof. Normana Daviesa, abp. Bolesława Pylaka, o. Huberta Czumę SJ i ks. infułata Grzegorza Pawłowskiego oraz św. Jana Pawła II.