Kielczanie upamiętnili ofiary rzezi wołyńskiej

Marszem pamięci i Mszą św. kielczanie upamiętnili ofiary Rzezi Wołyńskiej, dokonanej na ludności polskiej przez nacjonalistów ukraińskich, w 77. rocznicę tragicznych wydarzeń.

Kulminacyjnym punktem Rzezi Wołyńskiej była tzw. Krwawa Niedziela, 11 lipca 1943 roku. Przypomniano jej przebieg.
Upamiętnienie rozpoczęła Msza św. w intencji ofiar ludobójstwa odprawiona w bazylice katedralnej. Tragiczne, wciąż nie do końca zbadane przez historyków wydarzenia Rzezi Wołyńskiej przypomniał ks. kan. Adam Kędzierski, proboszcz parafii katedralnej, kładąc akcent na wydarzenia Krwawej Niedzieli, gdy Polacy zebrali się na Mszach świętych. W homilii kapłan zastanawiał się, jak mogło dojść do tego wydarzenia, gdy wcześniej – bez względu na narodowość i wyznanie, wielokulturowe społeczeństwa żyły w przyjaźni.

– Banderowcy wspierani przez okolicznych chłopów, tak zwanych siekierników, napadali na ludzi zgromadzonych w kościołach. W dziesiątkach miejscowości, w okrutny sposób zabijano wiernych na Mszach św. Zabito kapłanów, spalono świątynie, zbezczeszczono ołtarze – przypominał ks. Kędzierski. Zauważył, że ludzkie serca zostały zatrute zbrodniczą ideologią, skierowaną przeciw Polakom. Niemniej były przypadki solidarności i pomocy ze strony Ukraińców i warto o tym fakcie pamiętać.

– Moja rodzina została ostrzeżona przez Ukrainki, koleżanki babci i cioci ze szkoły, z codziennych zabaw, z przejażdżek łódką. Babcia Zofia Wielątek z domu Pajęcka opowiadała, że powiedziały im: ”uciekajcie, będą mordować Lachów”. I uciekli, z maleńkimi dziećmi. Uratowali się, część rodziny osiadała na Kielecczyźnie – wspomina Agnieszka, której rodzina w ten sposób uniknęła rzezi.

Po Eucharystii uczestnicy przeszli ulicami Kielc w milczącym marszu pamięci pod Pomnik Katyński znajdujący się na Cmentarzu Partyzanckim przy ul. Ściegiennego, w obrębie Cmentarza Starego. Przy pomniku złożono wiązanki kwiatów i zapalono znicze.

Mianem rzezi wołyńskiej określa się masową zbrodnię nacjonalistów ukraińskich, którzy dokonali ludobójstwa na ludności polskiej, przy udziale miejscowej ludności ukraińskiej, w okresie od lutego 1943 do lutego 1944 na terenie siedmiu województw wschodnich II RP. Kulminacja mordów miała miejsce w lecie 1943 r.

Ofiarami zbrodni byli przede wszystkim Polacy, w mniejszym stopniu Rosjanie, Żydzi, Ormianie, Czesi oraz inne mniejszości zamieszkujące Wołyń. Historycy szacują, że zginęło wówczas co najmniej ok. 50–60 tys. Polaków i w odwecie 2-3 tysiące Ukraińców. Podobna zbrodnia została dokonana przez oddziały UPA na terenie Małopolski Wschodniej w latach 1943–45, z kulminacją w pierwszej połowie 1944 roku.