Peregrynacja relikwii św. Anioła z Sycylii

Relikwie św. Anioła z Sycylii nawiedzą w dniach 3-4 października klasztor oo. karmelitów i Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Oborach w diecezji płockiej. Peregrynacja odbywa się w Roku Jubileuszowym w 800. rocznicę męczeńskiej śmierci jednego z pierwszych karmelitów.

Zakon Karmelitański od 5 maja 2020 roku do 5 maja 2021 obchodzi rok jubileuszowy 800. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Anioła z Sycylii jednego z pierwszych karmelitów, który przyczynił się do zatwierdzenia przez papieża Zakonu i jego rozpowszechnienia po całej Europie.

„Św. Anioł był pierwszym świętym karmelitą. Dzięki jego modlitwom chorzy doznawali uzdrowienia, opętani uwalniali się od złego ducha, a ci, którzy odeszli od Boga, wracali na ścieżkę Jego miłości. Po swojej śmierci stał się patronem Sycylijczyków podczas czas epidemii «czarnej śmierci» – dżumy. Wierzono, że dzięki modlitwom do niego epidemia ustała. Będziemy go o to prosić także dzisiaj, jak również przyzywać jego wstawiennictwa w swoich osobistych intencjach” – zapowiadają ojcowie karmelici.

Św. Anioł należał do pierwszego pokolenia karmelitów, którzy z Ziemi Świętej przybyli do Europy na początku XIII wieku. Anioł urodził się w 1185 roku. Mając 18 lat, po przystąpieniu do życia pustelniczego wśród braci z Góry Karmel, wraz z bratem Janem miał złożyć śluby na ręce generała św. Brokarda. Po przyjęciu święceń kapłańskich i kilku latach życia zakonnego na pustyni, Anioł został wysłany z misją przepowiadania do Aleksandrii w Egipcie.

Przed wyruszeniem w drogę Anioł miał wizję Chrystusa, który nakazał mu wyruszyć z misją ewangelizacyjną na Sycylię i jednocześnie zapowiedział mu męczeńską śmierć. Anioł posłuszny i przełożonym i poleceniu Zbawiciela, przez Egipt – gdzie patriarcha Aleksandrii dał mu relikwie świętych i ikonę Matki Bożej, namalowaną przez św. Łukasza, do zabrania do Europy – dotarł najpierw do Civitavecchia, a potem do Rzymu. Tam spełnił nie tylko misję otrzymaną od generała zakonu zatwierdzenia reguły przez papieża Honoriusza III, ale i miał zasłynąć z kazań w Bazylice laterańskiej.

Doceniony w swym charyzmacie kaznodziei został wysłany na Sycylię przeciw katarom i z nadzieją nawrócenia Żydów. Przepowiadając w sycylijskim mieście Licata, spotkał się z gniewem heretyckiego rycerza Berengariusza, któremu publicznie wypominał kazirodztwo z siostrą Małgorzatą. Ten w szale zaatakował św. Anioła podczas przepowiadania przy kościele św. Filipa i Jakuba i zadał mu pięć ran. Ranny Anioł zmarł cztery dni później – 5 maja 1220 roku – publicznie wybaczając Berengariuszowi.

Sława cudów dokonywanych przez Anioła już w Ziemi Świętej, przed przybyciem do Europy, później w Rzymie i Sycylii, także skuteczność jego przepowiadania, wzbudziła cześć dla niego. Męczeństwo zaowocowało kultem od razu po śmierci, a św. Anioł „odwdzięczył” się licznymi cudami przy swoim grobie.

W miejscu jego męczeństwa i pochówku wytrysnęła woda i olej. Dało to zwyczaj błogosławienia oleju św. Anioła albo wody św. Anioła, który był praktykowany w klasztorach karmelitańskich, także w Polsce przedrozbiorowej. Modlitwy własne na liturgiczny obchód św. Anioła nawiązują do obrony wiary i proszą, by święty Anioł zaprowadził wiernych do nieba umocnionych w wierze i miłości oraz noszących w ciele „krzyż umartwienia”.