Pogrzeb byłego zwierzchnika Kościoła luterańskiego bp. Jana Szarka

„Bp Jan Szarek był sadownikiem, który gdziekolwiek się znajdował, sadził drzewa owocowe, jabłonie. Tak wiele jest wokół nas sadów przez niego sadzonych, które wciąż owocują” – powiedział 17 października podczas uroczystości pogrzebowych w Bielsku-Białej o swym zmarłym poprzedniku zwierzchnik polskich luteran bp Jerzy Samiec. W przenośni swej duchowny nawiązał do historii o ks. Marcinie Lutrze, który miał kiedyś powiedzieć, że gdyby wiedział, iż jutro nastąpi koniec świata, to dziś zasadziłby jabłoń. Były prezes Polskiej Rady Ekumenicznej został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Bielsku-Białej. Wcześniej podczas modlitwy nad urną z prochami znanego ekumenisty odczytano m.in. list kondolencyjny od prezydenta RP Andrzej Dudy.

Prezydent Andrzej Duda podkreślił, że zmarły biskup „dał się poznać jako troskliwy duszpasterz i znakomity organizator”. „Zasłużony dla rozwoju wspólnoty luterańskiej w okresie zniewolenia komunistycznego, w roku 1991 otrzymał szczególny mandat zaufania, jakim była funkcja biskupa Kościoła. Pełnił ją przez dziesięć lat, stawiając czoła wielu wyzwaniom tamtego czasu – na gruncie głębokich przemian społecznych i ekonomicznych oraz w sferze duchowości” – napisał, przypominając, że bp Szarek przez dwie kadencje był prezesem Polskiej Rady Ekumenicznej. „Przyczynił się do uzgodnienia treści oraz podpisania historycznej deklaracji Kościołów w Polsce o wzajemnym uznaniu ważności sakramentu chrztu” – nadmienił Andrzej Duda.

Odczytano także list od byłego szefa Parlamentu Europejskiego Jerzego Buzka, w którym pochodzący ze Śląska Cieszyńskiego polityk wspominał znanego mu osobiście duchownego. „Miał dar mówienia prosto i z przekonaniem o sprawach trudnych, o naszych słabościach, powinnościach. Tam, gdzie przebywał, pozostawił ludzi ufnych, oddanych i wiernych” – zauważył w liście.

Na ręce biskupa luterańskiego list kondolencyjny od ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej bp. Romana Pindla przekazał ks. prof. Józef Budniak. „Dla nas, katolików, wart podkreślenia jest fakt, że śp. Biskup Jan Szarek jako przewodniczący Polskiej Rady Ekumenicznej trzykrotnie uczestniczył w spotkaniach z papieżem Janem Pawłem II. Oddaję wraz z Wami w ręce dobrego Boga życie Waszego Pasterza, poświęcone służbie Jezusowi i ludziom. Modlę się też za nas wszystkich, których łączy chrzest i wiara w Jezusa Chrystusa, jedynego Pana i Zbawiciela, abyśmy i my pamiętali zawsze o słowach św. Pawła: ‘Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana’ (Rz 14, 7-8)” – napisał bp Pindel.

W nabożeństwie udział wzięli liczni przedstawiciele Kościoła luterańskiego oraz innych wyznań. Obecny był m.in. prezes Synodu Kościoła ewangelicko-augsburskiegio ks. Adam Malina, były zwierzchnik diecezji cieszyńskiej Kościoła luterańskiego Paweł Anweiler, bp Marek Izdebski z Kościoła ewangelicko-reformowanego oraz ks. prof. Józef Budniak z Cieszyna, bielsko-żywiecki referent ds. ekumenizmu.

Bardzo osobiste słowa pożegnania wypowiedział nad urną ks. Leszek Czyż, proboszcz luterańskiej parafii w Wiśle Malince.

Po uroczystości w kościele urnę z prochami przeniósł do samochodu syn bp. Szarka ks. Piotr Szarek, proboszcz ewangelickiej parafii w Starym Bielsku. Dalsza część uroczystości odbyła się na bielskim cmentarzu ewangelickim, na którym spoczął pochodzący z Bielska były zwierzchnik polskich luteran. Nad mogiłą głos zabrał bp Waldemar Pytel, zwierzchnik luterańskiej diecezji wrocławskiej. W tym samym czasie w kościołach i kaplicach ewangelickich w Polsce zabiły dzwony.

Biskup senior Jan Szarek zmarł 8 października br. w Cieszynie. Chorował na Covid-19. Urodził się 13 lutego 1936 w Bielsku. 6 stycznia 1991 r. Synod wybrał go Biskupem Kościoła ewangelicko-augsburskiego w RP. W 1993 r. został prezesem Polskiej Rady Ekumenicznej na pięcioletnią kadencję. W 1996 r. wybrano go ponownie na to stanowisko. Trzykrotnie spotykał się z przebywającym w Polsce papieżem Janem Pawłem II w Warszawie (1991), Wrocławiu (1997) i Drohiczynie (1999).

Jako przedstawiciel Kościoła luterańskiego w Polsce uczestniczył w Walnych Zgromadzeniach Światowej Federacji Luterańskiej oraz Światowej Rady Kościołów. Przez całe życie związany z tzw. ruchem społecznościowym w polskim luteranizmie, którego jednym z czołowych prekursorów był ks. Karol Kulisz.

W marcu 2000 Synod wybrał go na pierwszego prezesa Diakonii Kościoła. Stanowisko to pełnił do 2005 r. W 2001 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.