Akcja „Ciepły Posiłek u Mariawitów”

Wydawanie kilkudziesięciu posiłków dziennie w ramach akcji „Ciepły Posiłek u Mariawitów” oraz noclegi dla osób bezdomnych, to główne formy pomocy Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, świadczone na rzecz płocczan w czasie pandemii: – Dzielimy się z potrzebującymi tym, co mamy – mówi Bp M. Karol Babi, biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Płocku w czasie pandemii pomaga płocczanom, którzy znajdują się w trudnej sytuacji materialnej. Główną formą pomocy jest akcja „Ciepły Posiłek u Mariawitów”, czyli wydawanie przez pięć dni w tygodniu w obiektach należących do mariawitów przy ul. Kazimierza Wielkiego 27 około 40 obiadów dziennie. Posiłki są przygotowywane z produktów od darczyńców. Jest to albo zupa z solidną wkładką albo drugie danie, zazwyczaj z mięsem.

„Dzielimy się z potrzebującymi, z osobami bezdomnymi, tym, co mamy lub co przekażą nam bezinteresownie darczyńcy. Warunkiem otrzymania posiłku jest trzeźwość. W akcję pomocową zaangażowanych jest około dwudziestu osób, wolontariuszy z naszego Kościoła oraz harcerzy z płockiego ZHP. Wydawanie ciepłych posiłków rozpoczęliśmy już w kwietniu, a obecnie musimy zintensyfikować te działania” – deklaruje bp M. Karol Babi, biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

Płocki Kościół, dysponując odpowiednimi pomieszczeniami, zapewnił też noclegi jedenastu osobom bezdomnym. Mają dom nad głową i otrzymują posiłki. Za otrzymaną pomoc rewanżują się wykonywaniem prac na obszernym terenie należącym do mariawitów. Dzięki temu bezdomni mężczyźni mają też zajęcie, które mogą wykonywać na świeżym powietrzu.

W realizacji celów pomocowych mariawitom z pewnością pomoże nowo utworzone Stowarzyszenie Miłosierdzie i Miłość. Jego nadrzędnym celem jest stworzenie Miejsca Schronienia dla osób bezdomnych, pomoc psychologiczna, terapeutyczna i duchowa, wsparcie w wychodzeniu z bezdomności, powrót do godnego życia. Adresatami pomocy mają też być osoby uzależnione od alkoholu i narkotyków. Ma ona umożliwić im normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Poza tym wsparciem mają zostać objęte samotne osoby starsze. Jednym z celów statutowych stowarzyszenia jest też przywrócenie świetności okazałemu zespołowi świątynno-klasztornemu przy ul. Kazimierza Wielkiego w Płocku.

Warto też dodać, że w tych dniach w Płocku mariawici założyli Centrum Integracji Społecznej im. św. Marii Franciszki Kozłowskiej. Podstawowym celem CIS jest praca nad zjawiskiem wykluczenia społecznego i zawodowego. W planach są m.in. warsztaty terapeutyczne, zajęcia edukacyjne, grupy wsparcia, nabywanie nowych kwalifikacji, prowadzenie działalności gospodarczej oraz przygotowanie do podjęcia zatrudnienia przez podopiecznych.

***
Kościół Starokatolicki Mariawitów prawnie działa na terenie Polski i Francji. W 2017 r. liczył 22.849 wyznawców (w tym 27 duchownych) w 36 parafiach, głównie na Mazowszu. Siedzibą władz Kościoła jest miasto Płock, gdzie rezyduje biskup naczelny. Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 r. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, jakie otrzymała siostra zakonna św. Maria Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 r. w Płocku.
Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitantes)”, co w języku polskim oznacza „Maryi życie (naśladujący)”. Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości, czystości i modlitwy. Pochodzenie nazwy jest, według Marii Franciszki, uznawanej przez mariawitów za świętą, nadprzyrodzone.

Po rozłamie z Kościołem rzymskokatolickim, społeczność mariawitów stała się Kościołem, przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów, zmienioną w późniejszych latach na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów, co było wyrazem przynależności do Kościołów starokatolickich zrzeszonych w Unii Utrechckiej. W wydanym 31 października 1967 r. statucie dokonano zmiany nazwy na Kościół Starokatolicki Mariawitów. W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie stosuje się określenie denominacja płocka lub mariawityzm tradycyjny.