Gorzów Wlkp.: schronisko św. Brata Alberta gotowe do przyjęcia bezdomnych mężczyzn

Schronisko św. Brata Alberta jest gotowe do przyjęcia bezdomnych mężczyzn. Obecnie przebywa w nim 29 osób. Ze względu na sytuację pandemiczną każdy potrzebujący pomocy mężczyzna najpierw kierowany jest na kwarantannę, która prowadzona jest przez Stowarzyszenie Pomocy Bliźniemu im. Br. Krystyna w Gorzowie Wielkopolskim.

Warunkiem przyjęcia do schroniska Koła Gorzowskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta jest odbycie 10 dniowej kwarantanny. Panowie zgłaszają się z zaświadczeniem o jej przebyciu i w tym samym dniu zostają przyjęci do noclegowni.

W schronisku nie ma na razie stałego kapelana. W grudniu zmarł ks. Wojciech Miłek, który wspierał duchowo podopiecznych placówki. Ks. Miłek w 2018 r. powołany został przez ordynariusza diecezji zielonogórsko – gorzowskiej bp. Tadeusza Lityńskiego na dyrektora Instytutu Biskupa Wilhelma Pluty. W tym czasie posługiwał także jako kapelan KG TP im. św. Brata Alberta. Śp. ks. Miłek był także proboszczem kościoła w Gralewie koło Gorzowa Wlkp.

Piotr Kuśmider, który od wielu lat pracuje w schronisku a od roku pełni funkcję prezesa Gorzowskiego Koła wspominając kapelana śp. ks. Miłka powiedział, że mieszkańcy nadal są w żałobie. Jednak życie duchowe jest w ośrodku prowadzone. Mężczyźni uczestniczą w niedzielnych Mszach św. poprzez telewizję, zapewnił, że trzy razy dziennie prowadzone są modlitwy, przed posiłkiem oraz w różnych zgłaszanych intencjach. Przygotowywana jest też modlitwa Drogi Krzyżowej, która jest już tradycją w schronisku. Krucjata będzie nagrana i opublikowana na stronie Koła. Trzy stacje Drogi Krzyżowej mają napisać klerycy Wyższego Seminarium Duchownego.

Od początku lutego bieżącego roku schroniskiem kieruje Łukasz Niedźwiecki, który całe swoje dotychczasowe życie zawodowe poświęcił pracy z osobami wykluczonymi społecznie pracując w Zakładzie Karnym. Zastąpił na tym stanowisku Mieczysława Zawałkę, który przeszedł na emeryturę.

Łukasz Niedźwiecki w rozmowie z KAI powiedział, że problematyka pracy z bezdomnymi mężczyznami w schronisku jest podobna do tej w ZK, w którym miał do czynienia z ludźmi, którzy dopuścili się przestępstw i odbywali kary pozbawienia wolności. – Ci ludzie są po życiowych zakrętach i potrzebują obok wsparcia materialnego także psychologicznego i duchowego – zauważył kierownik.

Sytuacja w ośrodku jest w miarę dobra, oprócz tego, że w tym roku ze względu na mroźną zimę, daje się zauważyć większe zużycie opału, a to powoduje większe koszty utrzymania. Ośrodek posiada własną kotłownię z piecem węglowym.

Prezes Kuśmider powiedział w rozmowie z KAI, że Koło otrzymuje stałą dotację z Miasta, jednak przez pandemię koszty utrzymania wzrosły o 30 proc.

Działalność schroniska, to także pomoc przy wychodzeniu z bezdomności. Dwóch mężczyzn obecnie mieszka w lokalach treningowych.

Do pobytu w tych mieszkaniach kwalifikowane są osoby, które rokują na wyjście z bezdomności i usamodzielnienie się. Towarzystwo udziela im wszechstronnej pomocy – przede wszystkim w znalezieniu zatrudnienia. Mieszkańcy korzystają z dużej samodzielności, jest to dla nich okres przejściowy przed pełnym usamodzielnieniem się.

– Towarzystwo kieruje się zasadą, że nie odmawia pomocy żadnemu bezdomnemu, jednakże jest to pomoc na poziomie minimalnym, jakie zapewnia noclegownia lub tylko kąpiel i posiłek. Dalej idąca pomoc wymaga własnego zaangażowania bezdomnego – przede wszystkim uczestnictwa w programie terapeutycznym – można przeczytać na stronie internetowej Towarzystwa Br. Alberta.

Początki powstania Gorzowskiego Koła Towarzystwa im. Adama Chmielowskiego to rok 1987, w tym czasie komunistyczne władze nie wyrażały zgody na używanie w nazwie Towarzystwa im. Brata Alberta.

Powstanie Gorzowskiego Koła Towarzystwa Pomocy św. Brata Alberta zainicjowała Teresa Klimek żyjąca w latach 1929-2013, nauczycielka, opozycjonistka. Jako pierwsza kobieta w mieście została w 2013 r. Honorowym Obywatelem Gorzowa Wielkopolskiego, wyróżniona m.in nagrodą bp. diecezji zielonogórsko-gorzowskiej „Człowiek – Człowiekowi”, odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym Medalem Miejsc Pamięci Narodowej Zasłużona dla Miasta Gorzowa.