Duszpasterz niepełnosprawnych: jeśli nie ma wzorców religijnych, luka zapełnia się czymś innym

Jeśli nie ma ideałów, wzorców religijnych to luka zapełnia się czymś innym – twierdzi ks. kan. Stanisław Starczyński, twórca Ośrodka Rehabilitacyjno-Rekolekcyjnego dla niepełnosprawnych w Strychach w rozmowie z KAI z okazji 55. rocznicy święceń kapłańskich. Ks. Stanisław Starczyński był diecezjalnym duszpasterzem chorych i niepełnosprawnych. Obecnie jest rezydentem w parafii NMP Królowej Polski w Gorzowie Wielkopolskim.

Ks. Stanisław Starczyński ur. się 8 maja 1935 r. w Strzałkowie na Kielecczyźnie. Jego rodzice Władysław i Agnieszka mieli sześcioro dzieci. Obecnie żyje troje rodzeństwa.

Wspominając młodzieńcze lata i czas powołania do kapłaństwa, ks. Starczyński powiedział, że ostateczną decyzję podjął po wyleczeniu się z zakaźnej choroby, w wyniku której przez kilka dni był nieprzytomny.

– Pracowałem w Katowicach w zakładach budownictwa części zamiennych. Potem żeby poprawić sobie byt poszedłem do pracy w kopalni. Tam po trzech miesiącach zachorowałem na chorobę zakaźną, kilka dni byłem nieprzytomny. Po wyleczeniu zrodziło się kapłaństwo, o którym już dużo wcześniej myślałem. Ale to był moment zwrotny. Potem była matura, wojsko, a następnie przygotowałem się do studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu.

Święcenia kapłańskie odbyły się w Częstochowie. Z ks. Romanem Harmacińskim, także rezydentem tej parafii uprosiliśmy rektora i biskupa aby nasze święcenia przyjąć na Jasnej Górze z okazji przypadającego jubileuszu Tysiąclecia Chrztu Polski – powiedział kapłan, wspominając, że pierwszą jego parafią już jako księdza był kościół w Kostrzynie nad Odrą. Następnie posługiwał w Połczynie Zdroju w Zielonej Górze w gorzowskiej katedrze. Przez 16 lat pracował w Kurii Biskupiej diecezji zielonogórsko – gorzowskiej.

Na pytanie jakie wskazówki ma dla młodych ludzi, powiedział: – Uważam, że rodzina jest najważniejsza. Jeśli nie ma ideałów, wzorców religijnych to młodzież szuka zastępstwa. W miejsce Pana Boga szuka się czegoś co zapełni lukę. To jest dramat współczesnego człowieka. Receptą jest rodzina, żeby zaczęła żyć wartościami Bożymi, które są. Tylko człowiek posiada sumienie a przez sumienie Pan Bóg przemawia. Inne stworzenia mają instynkt ale to nie jest to samo. Dziś to sumienie i wartości są zatracane. Pustka musi być wypełniona, jeśli rodzina odrzuciła wartości i sumienie, którym trzeba się kierować to w ich miejsce wchodzi coś innego.

Ks. Starczyńśki wyznał, że nigdy nie był proboszczem, bo jego droga szła jakoś inaczej. – Najpierw zajmowałem się duszpasterstwem chorych, moja zasługa to jest ośrodek dla niepełnosprawnych w Strychach koło Międzychodu, tam pozyskałem środki z PFRON na jego rozbudowę. Placówka działa do tej pory, obecnie jest tam Ośrodek Terapii Uzależnień.

Kapłan powiedział: – przez wiele lat pracowałem w kancelarii parafialnej i tak tu zostałem. Ks. prof. Roman Harmaciński był proboszczem a ja byłem kancelistą.

Będąc rezydentem w parafii NMP Królowej Polski, wraz z ks. prof. Romanem Harmacińskim który także obchodzi jubileusz 55. lecia kapłaństwa i także jest tu rezydentem zainicjowali budowę pomnika Jana Pawła II, który posadowiony jest z boku kościoła.

Ks. Starczyński jest także pomysłodawcą Grot: Lurdzkiej, oraz Ojca Pio. Kapłan twierdzi, że są to zakątki ciszy, do których ludzie przychodzą odpocząć, pomodlić się i pospacerować wśród zieleni.

Na pytanie o zdolności twórcze, ks. rezydent odpowiedział: – Moja twórczość to właśnie ta zieleń wokół kościoła, a jeśli chodzi o muzykę, to raczej słoń mi na ucho nadepnął.

Ksiądz jest bardzo zadowolony ze swojej rezydentury, mówi, że w Gorzowie Wielkopolskim jest ponad 40 lat. – Z tym miejscem się zżyłem i jestem wdzięczny młodym kapłanom, że rozumieją moją niesprawność i mi pomagają – powiedział duszpasterz.

23 czerwca wieczorem w kościele NMP Królowej Polski przy ul. Żeromskiego w Gorzowie Wlkp. odprawiona zostanie Msza św. w intencji obu Jubilatów. – Wierni wypraszać będą potrzebne łaski dla Księży: Infułata i Kanonika – podano w ogłoszeniach duszpasterskich.