Bp Kopiec: Prymas Wyszyński jak prorocy Starego Przymierza starał się bronić transcendentnego porządku i ładu

W sanktuarium św. Józefa w Prudniku Lesie w diecezji opolskiej – w miejscu uwięzienia bł. prymasa Stefana Wyszyńskiego – odbyły się diecezjalne uroczystości dziękczynne za jego beatyfikację. Przewodniczył im biskup opolski Andrzej Czaja. Nowy błogosławiony został ogłoszony patronem miasta i gminy Prudnik.

Niedzielne uroczystości rozpoczęły się odczytaniem przez burmistrza Prudnika Grzegorza Zawiślaka aktu ustanowienia kardynała Wyszyńskiego patronem miasta i gminy Prudnik. Decyzję podjęli Rada Miasta i biskup opolski Andrzej Czaja, który wydał stosowny dekret po uzyskaniu zgody Konferencji Episkopatu Polski. Inicjatorką tego ustanowienia jest prudnicka posłanka PiS Katarzyna Czochara.

Prymas Tysiąclecia by bezprawnie więziony w klasztorze Franciszkanów w Prudniku od 6 października 1954 do 27 października 1955 roku.

Siedziba Franciszkanów w Prudniku, zwana przez miejscowych klasztorkiem, była trzecim – po Rywałdzie i Stoczku Warmińskim – miejscem uwięzienia prymasa. Klasztor zamieniony na obóz izolacyjny otoczono wysokim na 3,5 metra, pomalowanym na zielono parkanem, drutem kolczastym i specjalnie posadzonymi świerkami. Władzom tak bardzo zależało, by utrzymać to miejsce w tajemnicy, że choć od miasta klasztor dzieli ponad 2 km drogi, zabronili więźniom wyglądać przez okna, a światło wolno im było zapalać tylko po zaciągnięciu zasłon. Prymas był stale pilnowany przez 30 funkcjonariuszy.

W Prudniku, w roku 1955, Stefan Wyszyński wraca do lektury „Potopu”. Czyta o obronie Jasnej Góry, która rozegrała się dokładnie 300 lat wcześniej. Fale szwedzkiego potopu zalewającego kraj kojarzą mu się z sytuacją Polski okresu stalinizmu.

„Warto myśleć o obronie Jasnej Góry roku 1955 – pisał. – Jest to obrona duszy, rodziny, narodu i Kościoła przed zalewem nowych czarów. Obrona swobodnego oddechu człowieka, który chce bardziej wierzyć Bogu niż ludziom, a ludziom po Bożemu. Moja Jasna Góra jest ścieśniona zewsząd wałem udręki. Walą pociskami zabobonu i wstecznictwa w »kurnik«. Przed trzystu laty »kurnik« ocalał i trwa do dziś dnia”.

Właśnie w Prudniku kardynał zacznie pracować nad tekstami Jasnogórskich Ślubów Narodu (ostateczny tekst powstał w kolejnym miejscu uwięzienia – w Komańczy). Odczytano je na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 pod nieobecność ciągle pozbawionego wolności prymasa w obecności miliona pątników. Tekst ślubów stał się początkiem tzw. Wielkiej Nowenny – programu duszpasterskiego przygotowania do Millenium chrztu Polski.

W kazaniu biskup gliwicki Jan Kopiec przypomniał, że błogosławionego, który żył w XX wieku, wielu wiernych pamięta.

– Jeszcze słyszymy jego donośny głos i wspaniałą dykcję przekazywanych nam pouczeń płynących z mądrości Bożej. A pozostawionych Kościołowi świętemu do nauczania. Akt beatyfikacji wzmocnił nas wszystkich. (…) Zdumiewa nas wszystkich fakt, że człowiek o takich charyzmatach duchowych był wręcz znienawidzony przez ludzi ówczesnej władzy, która uznała uwięzienie prymasa za jedyny sposób uciszenia tego głosu przemawiającego w prorockim duchu do swego narodu. Jak żywo rysują się porównania między nim a prorokami Starego Przymierza: Izajaszem, Jeremiaszem, Eliaszem, którzy na wiele wieków przed Chrystusem musieli zderzyć się z ludzką małością, zawiścią, a także prymitywnymi przejawami niechęci – mówił.

– Prymas Wyszyński jak prorocy starał się bronić transcendentnego porządku i ładu, co jest nieodzownie konieczne, jeżeli naród, całe państwo ma żyć w pokoju, ciesząc się zachowaniem zasad sprawiedliwości społecznej- podkreślił.

Zaznaczył też, że internowanie prymasa nie było przypadkową pomyłką, lecz przemyślaną strategią obliczoną na powolną eliminację Kościoła z przestrzeni publicznej. Jak podkreślił, dziś też trzeba domagać się możliwości poruszania się – i to swobodnego – w granicach prawdy, szczerego poszukiwania sprawiedliwości, dostrzegania rzeczywistych potrzeb każdego obywatela, także wierzącego, który nie jest obywatelem drugiej kategorii.