Bielsko-Biała: księża z seminaryjnego rocznika św. Mateusza świętują ćwierćwiecze swego kapłaństwa

Sześciu księży bielsko-żywieckich i dziesięciu z archidiecezji krakowskiej, którzy w 1996 roku zostali prezbiterami, dziękowało 21 września w bielskiej katedrze za ćwierćwiecze swego kapłaństwa. W katedralnej świątyni Mszy św. przewodniczył bp Roman Pindel.

Jeden z jubilatów ks. Jarosław Fiołek, administrator parafii w Pietrzykowicach, przypomniał na początku liturgii, że 31 lat temu, tak jak dziś – w liturgiczne wspomnienie św. Mateusza – kandydaci do kapłaństwa przekroczyli mury seminarium w Krakowie. „Lało jak z cebra. Nie wiadomo, czy świat płakał za nami czy my za światem” – zażartował i wspomniał, że 25 lat temu 8 czerwca 1996 roku święceń kapłańskich 24 diakonom udzielili: kard. Franciszek Macharski w Krakowie, bp Tadeusz Rakoczy w Bielsku-Białej i bp Adam Śmigielski w Sosnowcu.
„Było nas na początku 57. Z tej grupy wyświęconych zostało 24 w trzech diecezjach. Przesiew był duży” – przyznał.

W homilii bp Pindel przywołał postać św. Mateusza – patrona tego rocznika. Zachęcił do przyjrzenia się scenie powołania apostoła, momentowi, który radykalnie zmienił życie byłego celnika, przemieniając go w ucznia Jezusa z Nazaretu. Jednocześnie chwilę tę, jak zauważył hierarcha, ewangelista, czyli sam bohater zdarzenia w Kafarnaum, zawarł w jednym wersecie zakończonym wezwaniem Jezusa – „Pójdź za mną” – po którym następuje lapidarne stwierdzenie: „A on wstał i poszedł za Nim”.

Biskup wskazał na symbolizm tej sceny uchwycony dobrze przez Caravaggia na słynnym obrazie z 1600 r., wiszącym w kaplicy Contarelli w kościele San Luigi dei Francesi w Rzymie. Duchowny zauważył, że malarz odczytał scenę ewangeliczną przez pryzmat własnych doświadczeń życiowych, własnego środowiska, z jakiego pochodził, osobistych lęków i niepokojów.

Zwrócił uwagę na różne interpretacje dotyczące identyfikacji uchwyconych przez artystę ludzi – świadków powołania poborcy podatkowego, kogoś, kto jest uwięziony, pogrążony w ciemności życia. Powołanie ma symbolizować jeden gest Chrystusa, kierującego palec wskazujący, niczym Stwórca z fresku Michała Anioła, na wstrząśniętego Mateusza.

„Malarz, który ma kłopoty ze swoim sumieniem, ciąży na nim wyrok za morderstwo, przedstawia kluczowy moment kogoś, kto był uważany za grzesznika, wysługującego się okupantowi, a jednocześnie kogoś, kto musi się nawrócić” – dodał.

Święcenia w bielskiej katedrze 8 czerwca 1996 r. były piątymi w historii diecezji bielsko-żywieckiej, powołanej do istnienia w 1992 roku.