50 lat samotności – film o ostatnim bernardynie z Karczówki

1 października miała miejsce premiera trailera dokumentu – www.ostatnibernardyn.pl “Ostatni bernardyn”, przypominającego sylwetkę bernardyna o. Kolumbina Tomaszewskiego, który jako ostatnim zakonnik przez 50 lat mieszkał samotnie w klasztorze na Karczówce, po kasacie klasztoru przez władze carskie.

O. Kolumbina pozostawiono jako jedynego zakonnika w 1864 r., po kasacie klasztoru, co nastąpiło po upadku powstania styczniowego. Pozostał na kościelnym zalesionym wzgórzu aż pół wieku, trwał samotnie do końca życia i ocalił zabudowania przed zniszczeniem.

Nad filmem pracują dwie kieleckie firmy, współproducenci: Unipublica oraz Creative Motion. Trwa montaż zdjęć „Ostatniego bernardyna”, wykonanych w ostatnim roku, twórcy są jednak wciąż otwarci na kolejne wątki, wspomnienia i historie, które mogłyby być uwzględnione w filmie. W tej sprawie można napisać do producentów: kontakt@ostatnibernardyn.pl

„Ostatni bernardyn” to pierwsza filmowa próba pokazania tej wyjątkowej postaci.

W filmie występują osoby, które przypominały dotąd historię o. Kolumbina, m.in. historyk i dziennikarz dr Cezary Jastrzębski, działacz społeczny Stanisław Szrek (inicjator medalionu o. Kolumbina) i wicerektor klasztoru – pallotyn, ks. Jan Oleszko. Podczas zdjęć wykorzystano oryginalny habit bernardyna użyczony przez bernardynów z Opatowa. W rolę ojca Kolumbina Tomaszewskiego wcielił się Daniel Czernek, kierowniku Wydziału Zabytków Archeologicznych, Techniki i Rejestru Zabytków Archeologicznych.

W 2014 r. w klasztorze na Karczówce uczczono setną rocznicę śmierci. O . Kolumbina. Jak informuje ks. Jan Oleszko, o. Kolumbin został zapamiętany jako gorliwy spowiednik i człowiek o pogodnym usposobieniu. Został pochowany na cmentarzu Nowym w Kielcach, na jego grobie zawsze palą się znicze.

Klasztor na Karczówce od chwili wybudowania – jako wotum za ocalenie miasta od zarazy – pełnił wyjątkowe miejsce w historii Kielc, traktowany jako ośrodek działań patriotycznych i centrum religijne. Od 1630 do 1864 r. Karczówką opiekowali się bernardyni.

Z inicjatywy gen. Mariana Langiewicza, jednego z przywódców powstania styczniowego, odpowiedzialnego m.in. za przygotowanie go w Kielcach, miejscem koncentracji kieleckich spiskowców – sprzysiężonych z Kielc, Dymin, Białogonu – stało się właśnie podmiejskie wzgórze Karczówka, z klasztorem. Był tutaj punkt zborny przed planowanym uderzeniem na garnizon rosyjski stacjonujący w Kielcach.

Działalność spiskowców wspierali księża diecezjalni oraz bernardyni z Karczówki, z ojcami: Sylwestrem Grzybowskim, Wiktorynem Sikorskim, Martynianem Maszewskim, Kolumbinem Tomaszewskim, Spirydonem Stangierskim. W mieście odbywały się manifestacje i procesje popierające zryw powstańczy, a ludność cywilna bojkotowała zabawy karnawałowe.

Karczówka stała się miejscem egzekucji i mogił powstańców styczniowych.

Zaangażowanie bernardynów w przebieg powstania styczniowego i działalność patriotyczna zakonników doprowadziły do kasaty klasztoru bernardynów na Karczówce, po upadku powstania, ukazem carskim z 1864 r.

Niemal wszystkich zakonników przeniesiono, m.in. do klasztoru w Paradyżu, a na Karczówce jako opiekun kościoła i duszpasterz pozostał tylko jeden z nich – 35-letni wówczas Kolumbin Tomaszewski.