Włoska watykanistka o istocie chrześcijaństwa dla Jana Pawła I

Dla Jana Pawła I pokora była istotą chrześcijaństwa – uważa włoska watykanistka Stefania Falasca, wicepostulatorka procesu beatyfikacyjnego papieża, który rządził Kościołem przez 33 dni w 1978 roku.

Na łamach listopadowego numeru czasopisma „Vita pastorale” Stefania Falasca przypomniała, że zanim został papieżem Albino Luciani prowadził „intensywną pracę duszpasterską, bogatą w owoce”. Kierował się w niej swym biskupim mottem: „Humilitas” (Pokora), zaczerpniętym od św. Karola Boromeusza i św. Augustyna. Wielokrotnie wskazywał, że „każda droga Kościoła zaczyna się od pokory: «Pierwsza cnota? Jest nią pokora. Druga? Znów pokora. Trzecia? Zawsze pokora»”. Falasca tłumaczy, że pokora polega nie na negowaniu talentów, które posiadamy, lecz na uznaniu, że są to otrzymane dary.

Dziennikarka podkreśla, że posługa biskupia Lucianiego była nie tylko rządzeniem, ale jednocześnie była „intensywna duchowo, charytatywnie i kulturalnie”. W jego zapiskach nie da się dostrzec „żadnego zamiaru tworzenia obrazu samego siebie, ani perspektywy czy nadziei kariery”. Był „kategoryczny w odmowie starania się o awans”. Kard. Joseph Ratzinger wspominał w 2005 roku, że „nie był on człowiekiem dążącym do kariery, ale pojmował stanowiska, które otrzymał, jako służbę”.

Według wicepostulatorki, Jan Paweł I pozostał wierny pokorze przywołanej w jego biskupim zawołaniu, która stanowiła dla niego „istotę chrześcijaństwa, cnotę przyniesioną na świat przez Chrystusa i jedyną, która do niego prowadzi”. Falasca przypomniała, że w 30. rocznicę śmierci tego papieża Benedykt XVI powiedział, że „pokora może być rozumiana jako jego duchowa spuścizna.

– Dla Lucianiego być pokornym znaczyło być prostym, tą ewangeliczną prostotą, która jest owocem teologicznego wyboru. A przyjęcie wyboru na papieża wydobyło na światło dzienne jego osobiste talenty i cnoty pokory i wielkoduszności w służbie Kościołowi – podkreśliła włoska watykanistka.

Przypomniała, że pokora była tematem pierwszej z czterech środowych audiencji ogólnych jego pontyfikatu, „kluczem do kolejnych – o wierze, o nadziei i o miłości”. Jej zdaniem to papieskie nauczanie „zakorzenione w czasie, wyprzedziło czas”.

Jan Paweł I, czyli Albino Luciani, urodził się 17 października 1912 r. w Forno di Canale (dziś Canale d’Agordo) w północno-wschodnich Włoszech. Święcenia kapłańskie przyjął 7 lipca 1935 r. 15 grudnia 1958 r. św. Jan XXIII mianował go biskupem Vittorio Veneto i osobiście udzielił mu sakry 27 grudnia tegoż roku w Watykanie. Dokładnie 11 lat później – 15 grudnia 1969 r. Paweł VI powołał go na patriarchę Wenecji, a na konsystorzu 5 marca 1973 r. włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. Na konklawe 26 sierpnia 1978 r. kard. Luciani został wybrany papieżem i jako pierwszy w historii przyjął dwa imiona: Jan Paweł I. Zmarł niespodziewanie wieczorem 28 września 1978, po 33 dniach sprawowania urzędu. Był to dziesiąty najkrótszy pontyfikat w dziejach Kościoła i pierwszy tak krótki od czasów Leona XI (1605).

17 czerwca 2003 r. Jan Paweł II zezwolił na otwarcie jego procesu beatyfikacyjnego, który rozpoczął się na szczeblu diecezji Belluno 23 listopada tegoż roku, a zakończył się 10 listopada 2006 r. Jego akta przekazano do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. W listopadzie 2017 r. papież Franciszek ogłosił dekret o heroiczności cnót Jana Pawła I, a 13 października br. dekret o uznanie cudu za jego wstawiennictwem, co oznacza, że wkrótce zostanie on ogłoszony błogosławionym.